Leiden, Maandag 28 Maart 2016

Lieve Liefdescursisten,

nder u zijn menschen die als vanzelfsprekend verliefd werden, trouwden en daarna een huis vol kinderen kregen. Zoiets kan leuk zijn. Tenzij u op een ochtend veel te vroeg ontwaakt uit een vreemde rusteloze slaap, en dan denkt u: liever had ik alleen gewoond, dat wil zeggen met ten minste tien huisdieren. Hoe moet dat nou met die kinderen?

Het inzicht komt met de jaren, zegt men. Daar ben ik het radicaal mee oneens. Inzicht kan in een nano-seconde ontstaan. Opeens weet u: zo zit het, en niet anders. Inzicht heeft twee kenmerken. Ten eerste, het is onomkeerbaar. Terug naar de zalige onwetendheid is onmogelijk. Wie weet, kan niet meer onwetend worden. Ten tweede, inzicht heeft consequenties. U moet er iets mee doen, al was het alleen maar om kwellingen van uw geweten te voorkomen.

Wanneer u beseft dat u liever huisdieren had gehad, dan kinderen, is dat een ingrijpend besef. De kinderen wegdoen gaat niet. Jeugdzorg is overbalast en de tehuizen zijn wegbezuinigd.
Dus ze blijven.
Dat betekent: geen huisdieren.
Nee, nu niet wegzakken in een bodemloze depressie, dat kan altijd nog. Ik heb u troost te bieden in de vorm van nieuwe inzichten.

Ooit was er een vrouw die getrouwd was met een man. Samen waren zij zeer gelukkig, het was een ideaal stel volgens de buitenwereld. Er waren ook kinderen. Twee, dacht ik. Zes kan ook. Enfin.
Toen gingen ze scheiden.
Enkele jaren later woonde de vrouw samen met talloze dieren, van groot tot klein, inclusief een nieuwe man en de kinderen vonden het ook fijn. De vrouw was gelukkiger dan ooit en dat is ze nog steeds. Zij heet Belinda Meuldijk. Een talentvolle, sensitieve en intelligente vrouw, met een groot hart ook nog.
Ik vertel dit opdat u weet: alles kan beter worden.
Intussen heeft u nog dat huis vol kinderen. Eerste inzicht: ze blijven niet voor altijd. Ooit gaan ze de deur door, naar een eigen woning. Eventueel kunt u ze daarbij helpen. Vogels duwen de jonkies ook op tijd het nest uit, toch? Dat bedoel ik. Een huis zonder kinderen is klaar voor huisdieren. Wel eerst goed schoonmaken. Dieren zijn zo gevoelig voor geursporen.

Tot die tijd moet u het uitzitten. Zo liefdevol mogelijk. Dat doet u door de kinderen als surrogaat-dieren te beschouwen. Alleen in gedachten, hoor. Dus niet daarover met ze praten ("Jij lijkt toch zoveel op een baviaan, wat lief vind ik dat") of de voeding aanpassen. Dit nieuwe inzicht dient alleen uw emotionele gezondheid.
U neemt voor elk kind een dier in gedachten waar het nogal op lijkt. Niet zozeer uiterlijk, al mag dat ook, maar vooral in gedrag en karakter. Probeer zoveel mogelijk van het dier te weten te komen. Eetgewoonten. Slaap. Territoriumgedrag. Zo leert u nog eens iets nieuws en u weet uiteindelijk of u de goede keuze heeft gemaakt.
Met uw keuze boort u zomaar een groot reservoir aan liefdevolle energie aan. Hopla, daar stroomt het al uw hart binnen, want denkend aan Jan-Henk voelt u de connectie met de tapir. Of de witte neushoorn. Of de dodo, al is die een wat minder gelukkige keuze.

Kijk, en zo wordt het leven voor iedereen gemakkelijker en fijner. Dit geldt dan voor de Cursisten die zichzelf hebben voorzien van het pakket gezin. Niet iedereen is al zover, dat weet ik. Daarom bespreek ik volgende week de grote relatietest voor de Liefdescursisten die graag willen weten wat ze aan een ander hebben: samen naar de kinderboerderij, wat kunt u daarvan opsteken? Dat hoort u aanstaande maandag van

Uw Liefdesdocente,

Vilan van de Loo