Leiden, Maandag 22 februari 2016

Lieve Liefdescursisten,

en bed is nooit groot genoeg, tenzij uw hart te klein is. Daarmee is feitelijk alles gezegd, en toch vraagt deze stelling om nadere uitleg. Er zijn mensen, er zijn dieren, er is liefde en dus... wie slaapt waar?

Vorige week heb ik iets radicaals gezegd over de totale verantwoordelijkheid voor de liefde op u nemen. Dat is natuurlijk voor velen van u moeilijk. Het idee dat de liefde "vanzelf" gaat, is helaas hardnekkig. Voor "vanzelf" moet u in de natuur zijn, niet bij mensen. Bij de mensch treft u complicaties aan, wat charmanter en boeiender is. Vergelijkt u eens de emotionele sensatie van het gras zien groeien met een Geliefde die zegt: "Ik weet niet zeker wat ik voor je voel."

Complicaties dus. Die zijn er toujours wanneer u een Geliefde met een of meerdere huisdieren treft, wanneer u zelf tot die categorie behoort en wanneer de fase van het logeren is aangebroken.

Naar aanleiding van de aflevering Oudste Rechten schreef een man aan mij zijn romantische complicaties in deze. Jaren lang had hij een trouw gezelschap gehad aan een oud maar zeer lief hondje. Het beestje sliep op een eigen deken op het bed. Soms had het 's nachts geruststelling nodig, dan werd de man wakker van een piepend klein blafje.
Hij had een vrouw ontmoet, die verliefd op hem was geworden mede vanwege zijn zorgzame karakter. Zij deed aan yoga en mindfulness, in haar huis stond een zilveren boeddhabeeldje en ze prees hem omdat hij dit alles zo naturel in huis had.
Ze voerden lange gesprekken. Het kussen verliep prima. De rest ook. Nu wilde ze blijven slapen. Maar waar moest het oude hondje dan toch blijven?

Ik mailde terug, dat hij de verkeerde vraag stelde. De werkelijk vraag was die naar compassie. Hoe kon zij werkelijk in dat bed willen slapen, terwijl er een afhankelijk dier al in thuishoorde? Misschien moest ze daarvoor nog een cursusje volgen. En ook schreef ik, dat het weinig creatief was om zoveel romantiek op te hangen aan dat samen slapen.

Want de zaak is in feite eenvoudig: in dat bed is ruimte over of niet. Is er dat niet, dan kunt u met de nieuwe Geliefde niet in dat bed slapen. U slaapt dan elders. Of u slaapt gewoon niet samen. Wat verwacht u daar eigenlijk van? Het kan best wezen, dat u het geluk ervan overschat. 's Morgens de Geliefde aanschouwen kan een schrikreactie veroorzaken die niet meer overgaat. Dan zijn kleine dutjes op de bank toch romantischer. En overzichtelijker, dat ook.

U merkt wel dat ik geen boodschap heb aan de heilige huisjes van de romantiek. Hoe vaster u zit in verwachtingen van "zo hoort het", hoe kleiner uw kansen zijn op blijvend geluk. Dat geldt ook voor de Liefdescursisten die getrouwd zijn en dus een belofte hebben afgelegd om voor altijd van iemand te houden.
Altijd, dat duurt nogal lang. Wie kan dat werkelijk overzien?
Het is wat dat en vele andere aspecten betreft eenvoudiger om van een huisdier te houden. Eigenlijk ook veel aanbevelenswaardiger. Maar onder mijn Cursisten bevinden zich een onrustbarend aantal Rupsjes-Nooit-Genoeg. Die willen trouwen en dieren. Gaat dat werkelijk samen? Het antwoord op deze en andere prangende vragen krijgt u aanstaande maandag van

Uw Liefdesdocente,

Vilan van de Loo