 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
Les 6: Te lang single, kan dat?Leiden, maandag 20 januari 2014 Lieve Liefdescursisten,
Wanneer u in alle oprechtheid kunt zeggen dat u een zogeheten happy single bent, dan feliciteer ik u. En dan vraag ik meteen beleefd, of u van plan bent deze gelukkige staat de rest van uw leven aan te houden. O, dat toch weer niet? Vraiment. Dat is best merkwaardig. U bent gelukkig en toch verlangt u naar verandering. Sterker nog, u vraagt zichzelf soms ongerust af of u te lang alleen bent geweest. Hoe zit dat?
Te lang alleen is een curieuze uitdrukking. Het laat iets zien over uw idee van een relatie. Eigenlijk zegt u daarmee: ik ben zo lang alleen dat ik er helemaal aan gewend ben om te doen en laten wat ik wil en ik verdom het om me ooit nog naar een ander te schikken want daar is het leven te kort voor. Dat is niet de meest romantische visie op de liefde die ik me kan voorstellen. Misschien wilt u niet samenwonen. Maar waarom zou u dan doen? Mogelijk heeft u geen zin in gehoorzaamheid. Heus, 't is niet verplicht. Het idee is dat een liefde uw leven rijker en fijner maakt. Voelt u weerstand, dan bent u nog niet lang genoeg single.
Er zijn genoeg Liefdescursisten die het niet aandurven om alleen te zijn. Daar zijn ze bang voor. Ze hebben dan geen idee wat ze met de dag moeten beginnen en de nacht lijkt ze een gapend gat vol duisternis. Dat zijn degenen die elke minuut de radio aanhebben. Ik voel altijd medelijden met zulke mensen. De hele tijd op jacht naar gezelschap, het lijkt me zo'n onrustig bestaan. Daarbij heb ik vaak de indruk dat ze voor iets op de vlucht zijn, iets in zichzelf, en dat is ook al zo moeilijk. Nu is moi misschien wel het tegenovergestelde. Zo gauw ik lopen kon, liep ik naar een stille hoek om daar alleen te zijn. Als kleutertje klom ik graag in bomen, om op een hoge tak te gaan zitten lezen, samen met mezelf. Zo was en ben ik nog steeds, sans bomen. Iemand die goed alleen kan zijn, heeft bij mij altijd een streepje voor. Ik herinner me mails van Cursisten die tijdens Kerst of op Oudejaarsavond alleen waren. Diep wanhopig en ellendig eenzaam. Dan wilden ze opeens verkering met iedereen. Van wensen laat staan eisen was opeens geen sprake meer.
Tess J. uit Zeewolde heeft een leuk leven, mailde ze. Uitgaan met de vriendinnen, een baan, een eigen auto, een appartementje, het zou volmaakt zijn als de omgeving eens ophield met zeuren. Want: Tess vindt het prima zo. Ze wil niet aan de man en helemaal niet aan de baby. Er zijn dagen dat ze denkt, wel honderd jaar zo verder te willen leven. Maar dat durft ze niet tegen haar ouders te zeggen. Die komen dan met doemscenario's waarin woorden voorkomen als "overgeschoten". Wat te doen, vraagt Tess. In dergelijke gevallen adviseer ik altijd de aanschaf van een goed spreekwoordenboek. Daarin staan vele dooddoeners die een uitstekende afweer vormen tegen elk emotioneel gesprek en iedere manipulerende opmerking. Denk vooral aan uitdrukkingen als: "Komt tijd, komt raad". En: "Op ieder potje past een dekseltje." Zeggen je ouders nog wat terug, hou het dan verder op "jaja" en "nounou". Dat is genoeg.
Samengevat. Te lang single zijn om de liefde nog te vinden bestaat niet, evenmin als u te lang arm kunt zijn om nog de Staatsloterij te winnen. Als u echt wilt en loten blijft kopen (lees: afspraakjes maakt), dan moet het vroeger of later lukken met de liefde. Maar ja, misschien lukt het niet omdat u het eigenlijk niet wilt. U bent te kritisch of juist helemaal niet. U stelt geen grenzen of juist veel te veel. Weet u waar de gulden middenweg in deze ligt? Hoe het precies zit, hoort u aanstaande maandag van mij, |
|||
|
uw Liefdesdocente, PS Wilt u mij volgen op Twitter? Kan ook: klik hier |
 |
||
