X van... Xenofoob

Leiden, maandag 21 februari 2000

Welnu, lieve Liefdescursisten,

Wij naderen de voltoooiing van uw educatie. Nog slechts enkele weken en dan heb ik het gehele Lexicon der Liefde aan u uitgespeld. De afgelopen maanden heeft u onder mijn leiding problemen onder ogen moeten zien waarvan u voorheen niet eens wist dat ze bestonden. Tja, zoals een ander al schreef: zalig zijn de ontwetenden. Maar wij moeten verder. Als u dat wilt, tenminste. Ik richt mij hier met name tot de overgevoelige Cursisten. Allemaal opgelet, dus.

Het is tijd dat u de balans opmaakt van uw romantische verlangens en de mogelijke uitkomst daarvan. Dankzij mijn instructies en persoonlijke begeleiding heeft u uitzicht gekregen op Ware Liefde. In reactie daarop ontwikkelden enkele heren-Cursisten spontaan bindings- of castratieangst terwijl anderen een geheel nieuwe dimensie gaven aan het begrip hard van stapel lopen. De dames-Cursisten bleven gelukkig veelal hun eenvoudige lieve zelf, comme moi, zij het dat door mijn aderen het ware Xantippe-bloed vloeit.

Laat ik ter zake komen. Streven naar Ware Liefde verkrijgen blijkt buitengewoon eng voor u. Omdat u er zo naar verlangt, bent u al bij voorbaat bang voor het verlies ervan. De oplossing zoekt u eerst in solistische hobby's als modelbouw of de fotografie van blauwgebekte vogels tijdens zonsondergangen. Dat werkt niet.
Dan ontwikkelt u een afkeer van iedere potentiële Geliefde, omdat die u wel eens in de steek zou kunnen laten. Uw afkeer verandert geleidelijk in haat. Et alors.... U bent xenofoob geworden. Pauvre petit!

Niet dat ik iets tegen de xenofoob op zich heb. Een dergelijke verloofde gaat in ieder geval nooit vreemd. Of zo iemand verder veel bijdraagt aan het huiselijk geluk, zou ik niet durven zeggen.

Angst voor de vreemde is gezond, dat heb ik u al eerder uiteengezet. Het houdt u alert en daardoor weet u dat u met iets van doen heeft dat werkelijk belangrijk is.
Daarentegen is het niet goed u door die angst dusdanig te laten verlammen, dat u zichzelf veroordeelt tot een celibatair leven in een ivoren toren. Weliswaar heeft u dan een mooi uitzicht op wat had kunnen zijn, maar het is er vrij eenzaam. En in de meeste torens tocht het ook zo erg.

Enkele Liefdescursisten hebben mij uitvoerig geschreven waarom zij nooit meer "eraan begonnen", zoals l'amour plompweg werd genoemd. Een gebroken hart, een bange inborst, een wrede ex-Geliefde, allerhande redenen werden mij bekend als rechtvaardiging van het verkozen celibaat. Ik glimlach als ik dergelijke litanieën lees. Juist de tijd en energie die zij aan het schrijven ervan besteed hebben, lieten mij zien hoe belangrijk de liefde voor hen was.

Dus, mes enfants. De zaak is nu duidelijk. Ik kijk in uw hazenhartjes en zie daarin de angst onrustig woelen. Dat komt door mij, want dank zij mijn Lexicon weet u meer dan u lief is. Niet opgeven, hoor! Op maandag 28 februari vervolgen wij het Lexicon der Liefde.

Tot volgende week!

Uw alwetende Liefdesdocente,

Vilan van de Loo