Die Laatste Vragen

Leiden, maandag 23 februari 2004

Lieve Liefdescursisten,

In een oude doos, die in de supermarkt terzijde was gegooid, heeft u de spullen gestopt van degene die voorheen uw Allerliefste was. Een treurige aanblik. Een bananendoos staat daar, en daarin bevinden zich de restanten van uw liefde. Afhankelijk van uw stemming wilt u de doos met inhoud weggooien of terugsturen. Wat te doen? Nog even wachten, zeg ik u.

 

Het is heel verstandig om alle spullen en voorwerpen die aan uw voormalige Geliefde behoren, in dezelfde doos te stoppen. Niets zo treurig als overal in huis herinneringen tegenkomen. Dwaalt u graag rond in droefenis, neem dan uw intrek op het kerkhof. Kunt u meteen al wenende enige onderhoudswerkzaamheden verrichten voor de graven waar niemand meer naar omkijkt.

Mais... stel dat u indertijd samen het huis heeft gekocht waar u nu zo eenzaam in bent achtergebleven, of eenvoudiger, het fornuis en de hoekbank zocht u samen uit, de muren zijn door de ander behangen, wat dan? Even niets doen, tot de eerste emoties doorleefd zijn. Indien u na enige tijd nog gevangen bent in tevergeefs terugkijken, dan kunt u de omgeving veranderen. Natuurlijk is verhuizen is ingrijpend, maar een decor van verdriet helpt niemand aan een gelukkig leven.

Voordat u een beslissing neemt over die vermaledijde spullen, dient u over iets anders na te denken. Zijn er nog vragen, die u aan de Geliefde van weleer wilt stellen? Vragen, waarop u het antwoord wilt weten? Antwoorden, die u, wat ze ook zijn, werkelijk wilt horen?

Zo ja, schrijf dan die vragen op. Steeds als er iets in u opkomt, neemt u de pen en maakt u een notitie. Na een week of wat kunt u het geschrevene ordenen in volgorde van belang. Nummer uw vragen. Hou het papier onder handbereik.

Bovenaan zet u de vraag die het belangrijkste voor u is. Daaronder de net iets minder belangrijke, en zo verder. Een dergelijke administratie kan u van grote dienst zijn, want u weet immers op dit moment niet of u in de gelegenheid zult zijn om laatste vragen te stellen en hoeveel tijd u dan vergund is. Wilt u in uw emotie dan vragen waar uw groene bontpantoffels zijn gebleven of richt u zich liever op essentialia? Uw laatste kans komt maar één keer.

Want dat is de idee. Een laatste kans, om vragen te stellen en waarschijnlijk ook te beantwoorden.

Nu hoor ik sommige Liefdescursisten morren. Zij hadden bedacht dat ze "vrienden wilden blijven" en dat zij daarom de voorbije romance eindeloos kunnen blijven evalueren. Moi vindt dat klinkklare onzin.

Vriendschap is een geheel ander soort liefde dan l'amour. Het een kan niet op afspraak overgaan in het andere. Kunnen rozen in tulpen veranderen? Neen. Naar dit onderwerp zal ik later in de Liefdescursus terugkeren; doet u in de tussentijd alsublieft geen ondoordachte toezeggingen. Mij dunkt, daarvoor is vriendschap te kostbaar.

Goed, nu heeft u de belangrijkste vragen. U kunt wachten om ze te stellen tot het onbestemde goede moment komt, of u kunt dat moment aanvragen.

Wie liefdesverdriet heeft, is egocentrisch. De wereld is verkleind tot uw gebroken hart. Niets bestaat, behalve in relatie tot u. U vraagt niet meer, u eist. Dat is overlevingsgedrag. Heel begrijpelijk. Maar tot een zinvolle dialoog leidt het niet. Wacht dus met uw laatste vragen totdat u ook in staat bent naar de ander te luisteren.

Het is zeer gemakkelijk een gesprek met de voormalige Geliefde te bederven. U stelt zich op als beschuldigende martelaar ("ik lijd omdat jij zo wreed bent, maar het geeft niets, hoor"), als harteloze machine ("je hebt het allemaal aan jezelf te wijten, want gezien A, is het gevolg B") of als emotioneel wrak (u spreekt alleen wenend), niets van dit alles moedigt iemand aan met u in gesprek te blijven.

Indien u antwoorden wenst op uw laatste vragen, moet u het die ander gemakkelijk maken die te geven. Denk na. U heeft die ander gekend. Wat is de beste manier? Telefoon? Ontmoeten in een rustig restaurant? Correspondentie? Hoe gemakkelijker het u de ander maakt, des te groter is de kans dat u de begeerde antwoorden krijgt.

Dit alles gezegd hebbende, staat nog steeds de bananendoos met spullen in uw huis of schuur. Ik verbied u die weg te gooien. Met enige moed van uw kant, kunt u die spullen met liefde loslaten. Hoe dat moet, hoort u volgende week, maandag 1 maart van moi,