Met Liefde Loslaten

Leiden, maandag 16 februari 2004

Lieve Liefdescursisten,

Gelukkig! Valentijnsdag heeft u achter de rug. Terwijl anderen zich verheugden over romantische post, voelde u vooral het gemis van wat niet was en ook nooit meer komen zal. Sommige Liefdescursisten lagen als halfdode vogeltjes op de bank hun leed uit te piepen. Anderen waren al wat verder in hun proces en hadden moeite hun agressie te bedwingen. Vooral aan hen verschaf ik deze week nuttige adviezen aangaande iemand met liefde loslaten.

 

Laat ik een kleine toelichting geven op agressie. Op zich is daar niets mis mee, indien deze mooi gestyleerd en gedoseerd van vorm is. Men moet er van houden, dat is waar, maar degenen die er niet van houden, beleven altijd nog de educatieve dimensie. Uiteraard heb ik het hier alleen over de mannelijke Cursisten. Het frappeert mij iedere keer, hoezeer zij opknappen van hetgeen in Victoriaanse hofkringen corporal punishment genoemd is. Een lijfstraf blijkt zoveel effectiever te zijn dan hem dagen laten aankijken tegen een pruilende vrouw, want in de regel begrijpt een man daar niets van. Neem hem over de knie, gebruik uw delicate dameshand en de hersencellen van de man vermenigvuldigen zich vanzelf. Het zal uw beider geluk bevorderen.

Het is spijtig dat het woord agressie tegenwoordig zulke nare beelden oproept. Daarmee wil ik niets te maken hebben. De goede verstaander heeft mij al lang begrepen, en de anderen, welnu, die zullen pour toujours de anderen blijven.

Vorige week besprak ik de neiging tot wraak die bij Liefdescursisten kan bestaan, nadat een romance voorbij is. Hoe aantrekkelijk de gedachte ook is, de praktijk blijft daarbij achter. De deuren van het gevang sluiten zich achter u, uw geweten gaat knagen, het rad van karma wiekt opeens achteruit of er komt nooit meer een geliefde. Kies maar uit, erger dan nu wordt het altijd. Hoe dat komt? Indien u de liefde onwaardig behandelt, zal zij u als een onwaardige behandelen.

 

Eenvoudig gezegd: wraak is zinloos.

Op uw minder emotionele momenten ziet u dat gelukkig ook in. Het gaat er nu om, dat u uit uw caroussel van woede, verdriet en verlangen komt. Op een prettige manier, zeg ik er haastig bij. Vluchten en zelfmoorden zijn niet aan de orde.

Uw liefdesverdriet is uw exclusieve bezit. Dat dient u te genezen. U alleen. Het maakt geen verschil of die Ander er beter uit ziet dan ooit, opeens getrouwd is of zich stralend vertoont in gezelschappen waar u vroeger samen verscheen. Laat die Ander. Die voelt niet wat u voelt. Ingeval van liefdesverdriet moet u zich richten op uzelf, want de pijn zit in uw hart, niet in dat van een ander. Als uw voet pijn doet, plakt de dokter dan een pleister op de voet van uw buurman? Dat bedoel ik.

Met liefde iemand loslaten is een eenvoudig principe, dat evenwel in het begin moeilijk in te praktijk te brengen is. Het werkt als volgt.

U denkt eerst terug aan het mooiste en liefste dat u met de Ander beleefde, net zolang, tot uw hart verzacht van vertedering. In deze stemming besluit u dat u die ander met liefde zult loslaten.

Dan besluit u, om geen kwaad woord meer aan die Ander te besteden. Geen boze gedachten. Grapjes met een stekelige ondertoon zijn ook uit den boze. Voortaan zult u alleen met liefde aan de Ander denken en over die Ander spreken. Als dat niet kan, zwijgt u.

In het begin zult u last krijgen van tegengedachten. Die beginnen veelal met: "ja, maar...". Niet naar luisteren, Liefdescursisten! U heeft besloten om trouw te zijn aan het beste dat er eens was. U zult met liefde loslaten.

Hoe lang duurt dat? Zolang het duurt. Een aantal uren, jaren, een leven lang. Iedere dag zult u beter worden in het loslaten met liefde.

Na deze praktisch-spirituele les, zal ik volgende week prozaïscher zijn. Wat doet u met de achtergebleven spullen van die Ander? Neen, niet ritueel verbranden. Ook niet voor de deur neersmijten. Wat de beste en meest liefdevolle manier is om met de spullen van die Ander om te gaan, hoort u op maandag 23 februari van moi,