Als Het Afscheid Nadert...

Leiden, maandag 26 januari 2004

Lieve Liefdescursisten,

Er zijn mensen, die het leven en de liefde rationeel benaderen. Op is op, zeggen zij, en dan is het tijd om verder te gaan. Moi schrikt altijd hevig als zij zoiets hoort. Zulke harteloze woorden! Een rationele aard is, dunkt mij, iets om mee naar de psychiater te gaan. Liefde is geen taxi waar men uitstapt om vervolgens verder te gaan, liefde is een eeuwigdurende reis.

Dat is mooi gezegd, en zo diep ook, al moet moi er wel aan toevoegen dat dezelfde reis soms door een akelig diep dal kan gaan. En wat dan? Wijst een rationele benadering de weg uit de ellende? Neen. Wel de troost en het advies van een begripvolle Liefdesdocente, zoals moi, die alle leed al eens - en vaker dan eens - heeft doorleefd. Uw verdriet was het mijne, uw tranen heb ik zelf geschreid, en uw herstel heb ik eerder ervaren.

Moi heeft het meegemaakt dat zij zielsveel van een Manspersoon hield, maar toch onder ogen moest zien, dat er alleen een toekomst mogelijk was in sprookjesland, en dat was toevallig gesloten. Want wat voor het Manspersoon te veel romantiek was, vond uw Liefdesdocente te weinig. Toen heeft moi het Manspersoon maar terug gestuurd naar zijn eigen leven, waar hij tegenwoordig een volkstuin onderhoudt. Voor de geestverwanten: hij kweekt augurken.

Als u het einde van een romance ziet naderen, is dat zeer, zeer treurig, hoe flink u ook besluit te zijn. In uw hart woelt de onrust. U wilt de goede dagen van weleer terug, het heden besluit u uit wanhoop te kunnen verdragen maar toch dreigt de toekomst u te vermorzelen, genadeloos en onvermijdelijk.

 

Mais... u kunt het heden alleen verdragen vanwege het verleden. Van wat voorbij was. Geweest. Vroeger. Niet nu.

Opeens uit de romance vluchten naar de Een of een Ander, gaat niet. Op een dag zult u wakker worden en beseffen hoop te koesteren dat het weer goed komt. Dan bent u nog verder van huis, want door uw eigen angst heeft u zich verwikkeld in twee treurige romances. Ook geen pretje.

Wat u te doen staat, is even moeilijk als eenvoudig. Dag voor dag doorleven, want iedere dag herbergt een klein afscheid. Een dag verder van die ander, een dag dichter bij het afscheid. Eens heeft u die ander in uw hart verwelkomd, gebruik nu de tijd om diezelfde ander uit te wuiven.

Neem intussen wel een eigen bankrekening, zet de poezen op uw naam en breng uw dierbaarste spullen in veiligheid. Geloof me, het is daarna veel fijner schreien.

Volgende week zal ik u uitleggen hoe u afscheid kunt nemen van uw aanstaande ex-Geliefde. Op maandag 2 februari verneemt u deze praktische treurigheid van moi,