|
Les 7: "Er komt geen
zinnig woord uit"
Leiden, maandag 25 februari 2013
Lieve Liefdescursisten,
Deze week ga ik uw denken over communicatie wat bijstellen
richting werkelijkheid. Dat is inderdaad een lelijke zin.
Maar u weet wat ik bedoel, neem ik aan? Dat ik iets belangrijks
ga uitleggen. Over praten, zwijgen, liefde en de balans daarvan.
Hier is het eenvoudig. Ik schrijf. U leest en denkt hopelijk
na.
Vaak klagen mannen dat hun vrouw veel te veel praat. En vrouwen
klagen dat hun man te weinig zegt. Er is een verband tussen
die twee factoren, dat ziet u vanzelf. Waar de een een stapje
naar voren zet, gaat de ander naar achter. Dan de een weer
naar voren ("Hoor je me soms niet?") en de ander
wijkt nog verder terug. Een destructieve tango, die slecht
eindigt. Het kan ook anders.
In het algemeen denkt men dat praten goed is, en zwijgen
verkeerd. Communiceren moet met hardop uitgesproken woorden
over allerindividueelste gevoelens, liefst zittend tegenover
elkaar met direct oogcontact. Zeg nu zelf, had u dat verzonnen
als romantische bezigheid? Moi evenmin. Dat is toch
akelig. Dat is toch helemaal niks. Daar verknal je toch iedere
emotie mee. Hiermee zeg ik dus: al dat gepraat, is dat nou
wel nodig?
Wanneer u ergens mee zit, u wilt iets weten of u verlangt
naar diepgaand contact dan komt bij u de gedachte aan een
gesprek al snel op. Maar praten is typisch vrouwelijk. En
aangezien vrouwen de macht aan het overnemen zijn in Nederland,
is daarmee de gedachte normaal dat praten typisch menselijk
is. Zelfs geldt het als normaal, als ideaal, als de enige
echte manier van communiceren. Er zijn toch geen alternatieven?
Of wel?
- U kunt samen tien kilometer gaan hardlopen in de natuur.
Dan ontwikkelt u een nieuw begrip voor elkaar. Of het hoeft
daarna niet meer omdat het uit is. In beide gevallen is
er geen probleem meer.
- U kunt zomaar besluiten om alles zes maanden uit te stellen.
Geen gesprekken, geen gedoe, alleen liefde en gezelligheid.
- U gaat eens wat vaker samen uit eten.
U ziet het, er zijn dus volop alternatieven
voor al dat gepraat. Wanneer u, dames-cursist, zo goed in
de communicatie bent, dan kunt u hier uw skills uitbreiden.
Dit zeg ik vooral tegen degenen die hierover zelfhulpboeken
lezen en cursussen volgen, waar men vooral leert de ander
te manipuleren. En als u, heren-cursisten, echt geen zin heeft
in gesprekken, verwijs dan door naar mij. Dan neem ik het
wel over. U gaat dan gewoon met de hond rennen.
Dit herinnert me weer aan D., die ik eens zag
staan op het perron van een station. Hij oogde als een spirituele
man, met zijn korte haar en lange wimpers. Op de eerste date
bleek hij een grote hond te hebben waarover wij lang spraken.
Dat wil zeggen, ik stelde vragen en gaf voorbeeld-antwoorden.
Fout, fout, fout. Maar toen wist ik nog niet wat ik nu weet.
D. verdween al snel uit mijn leven.
Aanstaande week zet ik liefdestechnisch een
grote stap vooruit. U heeft een Geliefde (sommigen van u althans)
en die Geliefde heeft enorm leuke en geweldige ouders, verneemt
u. Dat is fijn om te horen. Maar als schoonouders is het tout
autre chose. Wat moet u doen als die mensen echt onuitstaanbaar
ellendig en verschrikkelijk zijn? Dat hoort u uit mijn eigen
ervaring. |
