|
Les 5: "Niet zo dichtbij,
graag"
Leiden, maandag 4 februari 2013
Lieve Liefdescursisten,
De vraag die mij het vaakst gesteld wordt, dat wil zeggen
na 'Komt het weer goed?', is die over het vinden van een Geliefde.
De wereld is vol mensen, maar u kunt niemand vinden. Het hoe
en waar ontgaat u volledig. Soms neemt u dan de eerste de
beste op wie u verliefd bent. Maar verliefd en geliefd, dat
is twee. Dit laat ik verder over aan de filosofie. Deze week
zal ik u een verrassend eenvoudig advies geven als het gaat
om het vinden van een blijvende liefde.
In één woord: ruiken.
Ontmoet u iemand, die in alle opzichten is wat u zoekt, snuif
dan voorzichtig aan dat ideaalbeeld. Behoedzaam, want het
mag niet opvallen. Dan heeft u verschillende mogelijkheden:
- U ruikt niets. Dan gaat uw ideaal te veel in bad. Ga samen
flink wandelen en ruik nog eens.
- U deinst instinctief terug. Franse parfum is het niet
wat u ruikt.
- U heeft moeite uzelf los te maken van deze geur. Dat een
hals zo kon ruiken, dat wist u niet.
Al kan de eerste optie naar een situatie van
smetvrees of andere dwangmatigheden wijzen, slecht is dat
niet. Hooguit lastig. Of complex. Of juist heel aanvullend
op uw levensstijl wanneer u chronisch chaotisch bent, al zal
het dan ook een eeuwige strijd opleveren die wellicht uw liefde
overleeft.
Bij de tweede optie is het fini. U kunt
niet iemand kussen die onaangenaam ruikt. De liefde van de
mens gaat via de neus, en daarmee heb ik optie drie als ideaal
aangewezen. De vraag is alleen: ideaal, maar waarvoor?
Neem nu Henk S. uit Rotterdam. Een bescheiden
man, die weinig van het leven verlangt. Hij heeft een baan
in de haven, een eigen huis en genoeg lege avonden om aan
een vrouw te besteden, kinderen geen bezwaar. Henk heeft recent
een vrouw ontmoet die naar viooltjes rook. Dus, dezelfde avond
belandde hij met haar in bed. 's Morgens werd hij gelukkig
wakker. Zij was verdwenen, net als zijn portemonnee. Op haar
hoofdkussen rook het nog vaag naar die viooltjes.
Ik zal hier niet citeren wat Henk mij in zijn
Rotterdamse onbevangenheid over de nacht mailde, maar daarmee
is wel het belang van viooltjes voor hem duidelijk geworden.
Voor de nacht. Voor overdag zijn aanvullende kwaliteiten noodzakelijk.
Maar zonder de nachtluchten gaat het niet.
Wanneer u goed aan kandidaat-geliefde ruikt,
heeft u een beslissende uitslag. Nog even over het hoe. Het
beste is om achter de kandidaat te gaan staan, dan over de
schouder te buigen om zogenaamd iets aan te wijzen ("Kijk,
een wolk"). Dan ademt u met halfopen mond de ander diep
in, vanaf zijn of haar hals, tegen de haargrens aan. Indien
u twijfelt, probeert u het dan eerst met kleine huisdieren.
U dient een dierlijke harmonie te ervaren, voordat u naar
het geestelijke niveau kunt.
Nu iets anders. Vooral in de prille verkeringen ziet men
dat er nogal eens een cadeau wordt gegeven. Dat is op zich
goed, ware het niet dat deze presentjes af en toe nogal walgelijk
zijn. Zelf heb ik eens bloemen gekregen van een benzinepomp,
ook daarnaar ruikend, die me werden overhandigd alsof het
de sleutels tot de hemel waren. Goed bedoeld, hoor. Maar buiten
proporties. De man in kwestie verwachtte nog weken diepe dankbaarheid
van mij. Dat is de vraag die in de volgende liefdesles centraal
staat: moet u dankbaar zijn voor tweederangs cadeaus? U hoort
het aanstaande maandag van |
