|
Les 6: "Dankbaar moet
je zijn"
Leiden, maandag 11 februari 2013
Lieve Liefdescursisten,
Daar stond hij, de man die zich de liefde van mijn leven
waande. In zijn handen had hij een bos bloemen, gehuld in
cellofaan met bloemenopdruk. Ze kwamen van de benzinepomp,
waar hij toch langs moest, maar hij overhandigde het cellofaan
met een gezicht of het een kostbare Edelweis was. Of beter
gezegd: hij keek of hij vreugde en dankbaarheid verwachtte
voor een Edelweis. Ziehier zijn intenties: emoties afdwingen.
Destijd wist ik niet zo goed ermee om te gaan. Mijn opvoeding
redde me. Ik bedankte, zei een paar aardige woorden over kleur
en geur en zocht naar een vaas. De man in kwestie kwam er
nog weken op terug: zijn attentheid, zijn smaak, zijn goede
inborst, ja, hij was bepaald een hoofdprijs, dat had zijn
moeder ook altijd gevonden. Wat ik zei? Variaties op: oja,
aha, o.
En daarna zei ik: "We passen niet zo goed bij elkaar,
geloof ik." Toen was het uit, en 't speet me niets.
Het ging me niet zozeer om de bloemen, maar om zijn intenties,
en vooral: om die ellendige, laag-bij-de-grondse, schofterige
onbenulligheid waarmee hij zijn kunstje dacht te flikken.
Nu het me weer voor ogen komt, voel ik de drift oplaaien.
Waar ging het nu eigenlijk om? Nou, daarom. Eerlijkheid. Wat
zou u doen?
Een Aanstaande Geliefde geeft u het beroerdste cadeau dat
u ooit heeft gekregen, met een gezicht alsof het een geschenk
van de hemel is. En wat doet u?
- Hetzelfde als de Liefdesdocente. Beleefd zijn. Daarna
inzicht ontwikkelen.
- U pleurt het cadeau het raam uit.
- U denkt dat het aan u ligt en moddert door tot u weggestuurd
wordt.
Fijn dat we het eens zijn. Dat had ik eigenlijk
wel gedacht. Volledigheidshalve wil ik ook melden dat de tweede
optie ook realistisch is. Eens kreeg ik een pot met Kaapse
Viooltjes. Enfin.
Feitelijk is een incident als dat met bloemen
van de benzine-pomp een geschenk voor uw liefdesleven. U doorziet
de bedoelingen van de ander meteen en u kunt ernaar handelen.
Doet u dat niet, dan komt er meer van hetzelfde. De Geliefde
doet een mini-dingetje en verwacht van u een maxi-reactie.
Blijft die uit, dan bent u de boosdoener. U krijgt dan verwijten
over ondankbaarheid, over negatief in het leven staan, over
zo-geen-mensen-overhouden. Daarbij moet u dubbele erkenning
tonen, niet alleen voor het minidingetje, maar ook voor de
verwijten ("Ik zeg dit omdat ik van je hou"). Leuker
wordt het niet.
In vroeger tijden dacht ik altijd dat het aan
mij lag. Jazeker, dat was de derde optie. Ik veronderstelde
dat ik zeker te zachtjes had gezegd dat ik allergisch was
voor lelies, of dat ik niet duidelijk was geweest toen ik
zei dat ik niet meeging naar de gouden bruiloft van opa en
oma. Misschien had ik het helemaal niet gezegd. Ik kon me
ook vergissen. En dan bood ik nog mijn verontschuldigingen
aan, ook. Later vond z'n man mij dan niet meer zo geestig
en zelfstandig als toen hij me ontmoette. Dat waren hele moeilijke
tijden voor mij, Liefdescursisten. Gelukkig kan ik er u voor
behoeden.
U allen heeft inmiddels wel vernomen dat communicatie
in de relatie belangrijk is. Helaas verneemt u daarbij niet
hoeveel communicatie: een theelepel bij het avondeten, een
emmertje in de ochtend? Het kan ook te veel van het goede
zijn. Dan moet u de hele dag communiceren via sms'jes en appjes
en daarna, laat in de avond, dient u zich nog af te melden
ook. Zwijgen is goud, denkt u dan, maar dat durft u dan weer
niet te communiceren. Wat u moet beginnen met een Geliefde
die eindeloos en overloos praat, dat hoort u aanstaande maandag van |
