|
Les 10: "Maar dat
uiterlijk, nou nee"
Leiden, maandag 11 maart 2013
Lieve Liefdescursisten,
Het is fijn dat u innerlijk zo beschaafd bent. Was iedereen
maar zo, nietwaar? Ja, dan was onze wereld beter, fraaier,
mooier ook. Dan werd die wereld niet ontsierd door mensen
die verschrikkelijke kleren droegen, met open mond schaterden
of zich anderszins uiterlijk lelijk maakten. Zo van buiten,
zo van binnen. Wilt u iemand liefhebben die lelijk is?
Dat is natuurlijk een vraag waarop we alletwee het antwoord
kennen, u en ik. Wanneer u echt van iemand houdt, dan vindt
u die ander vanzelf mooi. Dat is de ene beweging van A naar
B. Maar wanneer u die ander bij voorbaat lelijk vindt, dan
is die A-B route volledig afgesloten.
Zelf heb ik moeite met heren die gebreide truien in hun broek
dragen of met een ivoren kerkhof in de mond, dit laatste ook
omdat ik drie jaar lang mijn glimlach heb laten renoveren.
Het kostte evenveel aan pijn als aan geld, en achteraf leverde
me het een nieuwe obsessie op. Glimlach en toon mij uw tanden
heren, en uw zaak is meteen beslist. Soms overweeg ik om tandarts-assistente
te worden, gespecialiseerd in het hand-vasthouden van bange
mannen.
Hoe belangrijk is het uiterlijk van uw aanstaande Geliefde?
- Eerlijk? Honderd procent. U moet er tenslotte tegenaan
kijken.
- Nou, we worden toch allemaal oud en lelijk dus wat maakt
het eigenlijk uit.
- U heeft best een paar wensen, eigenlijk.
Ook deze week zijn alle opties fout, tenminste,
wanneer u blijvende liefde verwacht te vinden. Stelt u hoge
eisen aan het uiterlijk van een ander, dan bent u de instabiele
factor in de relatie. Eisen, op basis van voorkeuren en emoties,
zijn verandering. Daar valt niet mee te leven. Het zal een
kwestie van tijd zijn, voordat u weggegaan wordt. Over de
tweede optie zeg ik slechts twee woorden: Sophia Loren. Voor
een man vind ik het al veel als hij tijdig zijn overtollig
neushaar verwijdert, dit natuurlijk zonder dat ik het kan
zien. Anders doe ik het voor hem. Nu de derde optie: foei
toch, wat oneerlijk. Een paar wensen? Een paar honderd, zult
u bedoelen.
Het is een liefdeswet dat wat u van een ander
vraagt, u zelf ook moet bieden. Dus stelt u eisen aan uiterlijk,
dan moet u bereid zijn om zelf ook aan eisen te voldoen. Dat
kan weleens tegenvallen. Alphonse de C. uit Maastricht schreef
me eens dat hij graag "iets" heeft "om vast
te houden". Nu hij de teddybeer-leeftijd ontgroeid is,
heeft hij zijn affecties verlegd naar de vrouw. Maar elke
vrouw die hij ontmoet, is op dieet en klaagt over haar gewicht.
Ik heb Fonsje geschreven dat hij beter moet leren luisteren.
De vrouwen vroegen hem om complimenten. Zeg als man in dergelijke
gevallen: "Te dik? Ik vind je eerder te dun." Ziet
u een vrouw voor de tweede keer en begint het gezanik weer,
zeg dan: "Maar je bent toch afgevallen? Je ziet er slanker
uit." Meteen wil de vrouw een nagerecht met chocola,
omdat ze vindt dat "het kan". Alphonse, zo kom je
dus aan een vollere vrouw. Maar blijf volhouden dat ze te
dun is.
En dames-Cursisten, waarom heeft de man toch
nul en generlei smaak om zich te kleden? Eenvoudig, omdat
hij de juiste vrouwelijke leiding ontbeert. Maar gaat u als
zodanig optreden, doe het dan met tact. Gooi nooit zijn oude
kleren weg. Goed gedrag dient u te belonen met een blij gezicht
en een zelfgekookte maaltijd. Werk met sterke zintuigelijke
effecten, dat heeft ook op de lange termijn het grootste succes.
Uit mijn laatste voorbeeld blijkt al, dat u
het geven-en-nemen zich kan uitstrekken naar andere terreinen.
Gewoon doen, Liefdescursisten. Het gaat u tenslotte om een
hoogstaand doel: dat de Geliefde eruit ziet zoals u fijn vindt.
Volgende week neem ik een teer onderwerp op,
dat begrijpelijkerwijs half en half in de taboesfeer ligt.
U bent dolverliefd, maar van uw Geliefde krijgt u te weinig
aandacht. Nauwelijks aaien, plichtmatig kussen en nooit eens
een arm om u heen. U wilt zich niet opdringen, maar wat moet
u doen als elke aanraking een aalmoes is? Dat hoort u volgende
week van |
