|
Les 11: "Als elke
aanraking een aalmoes is"
Leiden, maandag 18 maart 2013
Lieve Liefdescursisten,
U bent verliefd en verlangend, en uw Geliefde heeft gezegd
dat het wederzijds is. Fijn. Gefeliciteerd. En waarom bent
u dan toch zo onbestemd ongelukkig? U dient gelukkig te zijn
en dat weet u. Maar er is iets waar u mee zit: de Geliefde
is niet zo van het aanraken. Niet met u, tenminste. Die gedachte
doet pijn. Het is net, of elke aanraking een aalmoes is. Moet
u nog dankbaar zijn?
Wanneer u een Geliefde heeft die moeite heeft met u aan te
raken, dan is er eigenlijk slechts een enkele oplossing. Maak
het uit. Laat die Geliefde los. Want op korte termijn kunt
u best wachten en smachten en van alles gaan begrijpen, maar
op de langere termijn gaat u hieraan onderdoor. Dat komt omdat
uw onderbewustzijn niet aan begrip doet. Dat onderbewustzijn
neemt alleen waar dat u niet de moeite bent om aangeraakt
te worden. Daardoor ontstaan minderwaardige gevoelens en er
zijn heel wat jaren therapie nodig om die situatie te fatsoeneren.
Dus wat doet u, in een vergelijkbare situatie? U zult er
toch eerst iets van moeten zeggen. Dat is bijvoorbeeld:
- Graag of niet, voor jou een ander.
- Ik heb een afspraak gemaakt met een goede psychiater...
je kunt morgen al terecht.
- Zeg eens eerlijk, vind je mij echt zo onaantrekkelijk?
Hopelijk laat u de derde optie uit uw hoofd.
Dat is hetzelfde als een lam dat vrijwillig naar de slager
gaat: een afschuwelijk beeld, inderdaad. Over het wenselijke
dieet van fatsoenlijke mensen een andere keer. U weet natuurlijk
al dat de beste optie de eerste is. Aan de tweede optie zou
ik geen aandacht besteden: wensen dat uw Geliefde anders was,
heeft zelden het geluk gebracht.
U moet dus weg uit deze zogeheten relatie. Zo
snel mogelijk. Hopelijk woont u niet samen. Zo ja, verzamel
de belangrijke papieren, scan ze in of fotografeer ze en stel
de bankrekeningen en de hypotheek veilig. Even telefoneren
met het Juridisch loket. Kinderen en huisdieren onderdak brengen.
En dan gaan.
Ja. 't Is een radicale stap die ik u aanraad
te zetten. Maar niet aanraken is kwalijk. Zeker als uw Geliefde
niet uit zichzelf een afdoende verklaring met tijdpad voor
herstel heeft gegeven. Iemand niet aanraken is iemand versmaden.
A. uit Amsterdam heeft het meegemaakt en ze
schreef me een hartverscheurende mail. A. is een hoogopgeleide
vrouw, en dan ben je al verdacht tegenwoordig. Deze A. had
verkering. Ze was dolverliefd en wilde zijn schouders masseren.
Was ze speciaal voor naar de eco-winkel gegaan, voor die rozengeur.
En hij schudde haar van zich af met een enkele beweging van
die schouders, zoals een hond een vlieg van zich afschudt.
En A. besloot dat het aan haar lag, omdat de werkelijkheid
haar teveel pijn deed.
Gelukkig is het nu uit. Maar de prijs is hoog
geweest, en nog. Enig idee hoe weinig therapie je hebt van
de verzekering?
Genoeg ellende. A. gaat het redden en iedereen
van U ook. Volgende week ga ik in op het fenomeen van de ruziemakers.
Zoals u met kussen bij elkaar dient te passen, zo hoort dat
ook met ruzie maken het geval te zijn. Als dat niet zo is,
wordt de ruzie erger. Of leuker, als u tenminste mijn raadgevingen
toepast. Welke, dat hoort u volgende week van |
