Het Eerlijk Raffinement

Leiden, maandag 3 juni 2002

Lieve Liefdescursisten,

De dagen zijn lang, de zonnewarmte is indringend en in uw hunkering naar een Geliefde bent u ongeduldig en van de weeromstuit onverdraagzaam tegen kleine huisdieren, cassières en anderen die er ook niks aan kunnen doen. Zo ben ik nu eenmaal, denkt u grimmig, niet wetend dat u al doende op uiterst primitieve wijze uw eenzaamheid verlengt.
Ziehier het grote dillema in een petite dopje: moet u een ander worden om voor uzelf liefde te ontvangen?

Dat deze romantisch-filosofische vraag voor bijna een ieder te hoog gegrepen is, begrijp ik naturellement heel goed. Toch bevat deze vraag een waarheid die aan al uw oppervlakkige probleempjes ten grondslag ligt. Dat zien we - of althans, dat ziet moi - aan de situatie waarin mijn Liefdescursiste "Listig in Lutjebroek" verkeert.
Zij begrijpt dat het beter is de waarheid te spreken dan platte leugens te verkondigen - bravo!- maar weet niet zo goed of het vrouwelijk raffinement daar dan nog aan te pas mag komen. En hoe dat moet, vraagt zij de Liefdesdocente.

Het gedachtengoed achter deze vraag bedroefde mij zeer. Waarheid is mooi en altoos nuttig, zo ver ga ik mee met "Listig in Lutjebroek". Leugens? Non. Dat "Listig in Lutjebroek" zich 'listig' noemt, stemt tot nadenken. Dat zij uit Lutjebroek komt evenzeer, want daar is men kennelijk niet visionair of breed van denken. Listig? Leugens? Vrouwelijk raffinement? Dat zijn drie elementen die kennelijk alleen in Lutjebroek in combinatie verschijnen. Want elders is een andere definitie van het vrouwelijk raffinement geldig.

Moi kan een zakdoekje op de grond laten dwarrelen, ontdaan "Oh!" lispelen en de heren vechten om het op te mogen rapen. De sterktste wint natuurlijk, wat irrelevant is, want moi's zakdoekjes zijn altijd vederlicht.
Ander voorbeeld.
Toen moi nog haar dagelijkse pakje Gauloises rookte, hoefde zij maar wat te zuchten of er kwam uit het niets een hand met een aansteker.
Nog eentje.
Als er iets gebeurt dat moi niet zint, gaat zij pruilen. De mond tuit zich licht en de onderlip steekt iets ontdaan naar voren. Er zijn oorlogen met minder gewonnen.

En is dit nu een verfoeilijke vorm van vrouwelijk raffinement? Moeten dat leugens voorstellen, wetende dat moi te veel zakdoekjes bezit om ze van de straat op te rapen, geld genoeg heeft om diamanten aanstekers te kopen en zo assertief is, dat er in de herfst haar op heur tanden groeit?
Ik dacht het niet. Wij hebben hier te maken met een dialoog, een uitwisseling van denkbeelden, een spel met gebaren dat ergens over gaat, en dit alles heeft alleen nut en betekenis als beide partijen meespelen.
Ziehier het verschil tussen leugen en raffinement: de leugen is gericht tégen de ander, het raffinement is hetgeen men mèt de ander beleeft. Daarom noem ik het raffinement eerlijk.

U ziet wel dat het woord 'raffinement' bij mij een positieve betekenis heeft. Even uw referentiekader aanpassen. Dan verder lezen.

Zoals er vrouwelijk raffinement is, zo bestaat er ook een mannelijk raffinement. Toen ik jaren geleden een sportschool frequenteerde, heb ik daar veel over geleerd. Een heer wiens hele ego in de omvang van zijn biceps lag, voerde graag met mij onschuldige gesprekjes over muziek, terwijl hij in minuscule hempjes gehuld zich half over mij heen boog, en zo met zijn biceps een ware zonsverduistering teweeg bracht. Hij dacht dat ik onder de indruk zou zijn.
Welnu, dat was ook zo. Maar bij heren die nauwelijks kunnen klokkijken, trek ik een grens. Biceps of niet.

Dan zijn er tegenwoordig heren die met hun kwetsbaarheid coquetteren. Een zachte stem, een teneergeslagen blik, afhangende schoudertjes en zelfgewassen truien moeten een ander de indruk geven hier met een gevoelig manspersoon te maken te hebben. Wie daarin tuint, verdient zo'n man. Foei!
Het is zo doorzichtig, om van te zuchten. Een man die coquetteert met zijn kwetsbaarheid liegt. Een ander die het weet en er geraffineerd mee omgaat (wenen op haar schouders...), die liegt niet. Hij benut het eerlijk raffinement dat hem eigen is.

Hopelijk begrijpt u nu net als "Listig in Lutjebroek" hoe het gesteld is met het vrouwelijk raffiment. Alleszins positief, en 't heeft niets van doen met mijn baby-dolls zoals "Listig in Lutjebroek" suggereerde.

Aanstaande maandag komt weer een mannelijke liefdeskneus uit de wachtkamer van de Liefdesdocente, en daarmee wordt alles weer alledaagser. Ach ja, een man. Hamer, vrouw, grot, en dan moet er liefde zijn, zeker. "Wanhopig in Warffum" informeert waarom vrouwen nee zeggen als ze ja bedoelen en wat hij er aan kan doen dat zijn prille Geliefde zijn hele doen en laten met de vriendinnen analyseert. Zoenen durft hij al niet meer, uit angst voor kritiek van heel vrouwelijk Warffum en omstreken. Hoe hij verder moet, horen "Wanhopig in Warffum" en u volgende week van moi,