Doorzetten en Ophouden

Leiden, maandag 6 mei 2002

Lieve Liefdescursisten,

De tijd, waarin men in gezelschap opschepte bij de padvinders te behoren, ligt ver achter ons. Tegenwoordig associceert men deze organisatie met allerlei akeligs, waar ik het nu niet over wil hebben. Padvindersdeugden als vasthouden en doorzetten hebben in de liefde vaak een andere betekenis.
Vasthouden... doorzetten... Gaat l'amour dáárover? Wie de romantiek met een dergelijke padvindersmentaliteit beziet, komt bedrogen uit. Ik waarschuw maar vast.

Nu staan driftige Liefdescursisten op, die me bezweren dat de aanhouder toch heus wint, en dat het soms een kwestie van tijd is voordat die ander toch heus inziet dat etcetera. Daarvoor geeft men die rode rozen, koopt men de bonbons en verzint men elegante gesprekken die vervolgens au naturel opgevoerd worden. Toch? Toch?
Tussen deze drammers staat mijn Liefdescursist "Oliedom in Oldenzaal". Hij is ervan overtuigd dat zijn geduld beloond wordt en dat 'kan niet' op het kerkhof ligt, naast 'weet niet'. Welnu, door deze schuilnaam begrijpt u, evenals "Oliedom in Oldenzaal", hoe ik erover denk. Maar mijn gemoed is idealistisch, en daarom wil ik het Ollie uitleggen, in de hoop dat ook hij het licht ziet. Hoewel, Oldenzaal? Ik kan me niet herinneren er ooit geweest te zijn; ze zullen daar dus waarschijnlijk veel natuur hebben.

Een te korte tijd geleden heeft het de Majesteit behaagd een zogeheten 'stalkerswet' te ondertekenen. Of dit een handeling van genade was dan wel een besluit voortkomend uit eigen levenservaring, is minder belangrijk. Wat telt, is dat hinderlijk iemand volgen, al dan niet met romantische motieven, sindsdien verboden is. Zelfs als u iemand volgt voor haar eigen bestwil, "Oliedom in Oldenzaal", en al helemaal als u denkt dat zij u later dankbaar zal zijn. Terwijl u in de nacht liefhebbend omhoog kijkt naar het slaapkamerraam, kan zij alleen nog maar slapen met één hand op de telefoon. Precies: om de politie te bellen.

Nu "Oliedom in Oldenzaal" weer.
Dat de Liefdesdocente nog zelf gezegd heeft, bij een beetje tegenslag niet op te geven. En dat men toch best iemand twee keer mee uit mag vragen. En eh... nou.

Een eigen visie op de liefde is mooi, maar 't moet wel ergens op slaan. Ja, ik vind dat een enkele tegenslag niet beslissend mag zijn. Wat moet een dame met een grillig karakter anders beginnen? Zij heeft bepaald iemand met standvastigheid nodig om dan weer ja, en soms juist nee tegen te zeggen, al naar gelang het moment. Maar tussen deze mooie balans en een hardnekkig aanhouden, ligt een wereld van gevoel.

En daar gaat het bij "Oliedom in Oldenzaal" mis. Gevoel. Dat kan niemand aangeleerd worden en in Oldenzaal is het niet te koop, althans niet in de winkels waar "Oliedom" zijn boodschappen doet.
Gevoel.
Wat nu?

Wie geen gevoel voor romantische nuances heeft, moet zich behelpen met regels. Als "Oliedom" en andere Liefdescursisten niet aanvoelen wanneer het mis gaat, kunnen zij als regel hanteren dat drie keer vragen en geweigerd worden genoeg is. Een keertje lief, een keertje met humor en een waarschuwing dat de laatste keer eraan komt, en als die er is, dan met ernst en duidelijkheid. En daarna: c'est fini.

Het is treurig dat na al mijn werk er nog steeds Liefdescursisten bestaan die menen dat 'de beuk erin' of hoe zij hun gedrag ook kwalificeren, garant staat voor een bloeiend romantisch bestaan. Domineren en dwingen kunnen we allemaal, de watjes niet te na gesproken, maar is het niet veel heerlijker te horen hoe de ander oprecht 'welkom' zegt? Liefde die niet uit zichzelf komt, komt niet.

Nog een keer, voor de hardhorenden: Liefde die niet uit zichzelf komt, komt niet.

Indien u dat goed tot zich laat doordringen, kan het gebeuren dat u opeens veel vrije tijd heeft. Wat nu? Tijd voor een eigen leven, zou ik zeggen. Hoewel ik daarmee ook weer andere Cursisten astmatisch benauwd hoor hoesten. Vies geluid. Roept geen gedachten aan kussen op.
Er zijn er die almaar wachten met leven op een Geliefde. Ook zijn er, die volop leven, zodanig dat er eigenlijk geen Geliefde meer bij kan. Dat brengt ons tot de essentie van het Nut van Geliefden. L'amour, waarom eigenlijk? Feitelijk de quintessens van deze Cursus. Of die aan u besteed is verneemt u volgende week van moi,