L'amour, waarom eigenlijk?

Leiden, maandag 13 mei 2002

Allerliefste Cursisten,

Konijntjes die niet genoeg geaaid worden, gaan dood. Noem het een natuurwet van alle seizoenen die in de wintermaanden met het heidense kerstfeest extra opgeld doet. Zoals konijnen, zo ook met mensen. Iemand zonder liefde verpietert. Nu wil ik hiermee niet het doodvonnis van alle eenzamen tekenen, - ach, kon ik het maar... - maar toch geef ik u hiermee iets om over na te denken. Nu het nog kan, zal ik maar zeggen.
Zonder liefde... wat dan?

't Ligt er maar net aan, wat u onder een leven zonder liefde verstaat. U kunt honderd jaar getrouwd zijn, wat een romantisch ideaal heet te wezen, en toch van binnen geheel verdord zijn door het klimaat van liefdeloosheid. Zelf is moi nooit eenzamer geweest dan tijdens haar omgang met de man, die zich haar tweelingziel noemde. Ach, die ellendige uren samen op de bank.. als ik daaraan terug denk, krijg ik het nog koud.
Dit is dus de eerste nuance: liefde is niet noodzakelijk hetzelfde als een romantische relatie.

In de hemel wel hoor, en als we allemaal heilig waren ook op de aarde, maar we hebben met mensen te maken en dan ligt de zaak eh... menselijk. Dat zeg ik ook altijd tegen Liefdescursisten die klagen waarom die ander nou niet 'gewoon' zus of zo doet. Het ligt toch zo voor de hand, dat niet het een, juist het ander, en toch wel uit zichzelf kunnen begrijpen dat, ieder ander zou meteen, en zo gaat de lamentatie nog een tijdje door. 't Doet me minder dan niets, hoe hardvochtig dat ook is. Mijn mededogen heeft een natuurlijke grens en dat merken sommigen vanzelf als ze maar lang genoeg doorgaan met het stellen van zinloze vragen. Maar moi dwaalt af, en hoe boeiend dat ook is, u moet het wel kunnen blijven volgen.

Idealiter heeft u een romantische relatie en bent u vervuld van liefde. Mooi. U heeft hier verder niets te zoeken. Ga maar tv-kijken of als een gelukkig larfje in het park wezenloos voor u uit zitten staren. Wij zijn hier bezig met nadenken.

Nu ik de rest de Liefdesklas uit heb gebonjourd, zijn we onder ons. U verlangt naar liefde maar u heeft het niet, zegt u.

Nu kunt u zoals mijn Liefdecursist "Drukbezet in Deurne" uw agenda boordevol proppen zodat u de innerlijke leegte niet voelt. Het is uw keuze, "Drukbezet", maar wat als de griep op bezoek komt en u gedwongen door koorts 's nachts naar het plafond staart? Visioenen van uw begrafenis trekken voorbij... alleen maar zakenrelaties. Succes is een keuze, nietwaar?
Dan is er "Wachtend in Weert"- een dame, helaas, verzucht ik. O, meisjes, er valt zo veel te winnen als we een beetje initiatief vertonen. Enfin. Dat de heren ons maar wat aanmoedigen. Maar "Wachtend in Weert" voelt zich naar eigen zeggen 'vrouwelijk' en vindt dat de man maar moet beginnen. Ze wacht al een paar jaar. Totaal passief zit ze thuis. Straks is ze vergroeid met haar stoel, en kan ze voetschilderes worden. Misschien ontmoet ze dan een leuke mondschilder- maar of die het eerste woord zegt?
Dat waren de tweede en de derde nuance: gebrek aan tijd laat liefde niet toe, in te veel tijd verdwaalt de liefde.

De aanblik van deze twee Liefdecursisten brengt mij op de vraag van vorige week: L'amour, waarom eigenlijk? Feitelijk de quintessens van deze Cursus. Velen zagen met spanning uit naar mijn antwoord, want dat zou de steutel zijn die de schatkamers der liefde zou openen.

Vraiment?

Nu, ga u hersens maar met zeep spoelen, zou ik zeggen, want als u werkelijk dacht dat er een pasklaar antwoord was, is zulks dringend nodig.
Een functie voor de liefde? Zeker als remedie tegen doodgaan, zoals de fictieve konijntjes die ik enkele minuten geleden opvoerde. U moet eens wat beter naar de Liefdesdocente luisteren. Jaren aaneen tracht zij u alles over de liefde uit te leggen en nog is de essentie aan u voorbij gegaan. Liefde is geen consumptieartikel, het is niet maakbaar en het is nergens te koop. Het is een cadeau, en u weet nooit wanneer u liefdestechnisch gesproken jarig bent.

Rest mij nog een kwaliteitsadvies. Indien u naar liefde verlangt, begint u zelf met liefhebben. Een warm hart, vriendelijk zijn, iemand lief aaien. Ongeadresseerd liefhebben heet dat. Probeer het eens deze week en kijk hoe 't uitvalt. Wel voorzichtig blijven.

Wel, ik moet zeggen dat u mij deze week ernstig teleurgesteld heeft. Misschien is het nuttig als ik me eens ga bezinnen op uw bevattingsvermogen. U heeft toch wel de Opfriscursus gevolgd? U en ik bouwen hier iets op, is de idee. U meer romantisch verstand, en ik verdien aan u de hemel. Een eerlijke ruil, hoewel mijn aandeel wel erg groot is geworden.
Mais... een ieder handelt naar vermogen, hoe gering ook. Volgende week gaan we op dringend verzoek van "Klunzig te Klazienaveen" eens wat praktijkoefeningen doen. Hoe voor de eerste keer iemand romantisch op te bellen? Wanneer zijn uw avances ongewenst? En wat is het juiste moment om te kussen? Het antwoord op deze en andere prangende vragen hoort "Klunzig te Klazienaveen" en u volgende week van moi,