Het mannelijk benul

Leiden, maandag 25 maart 2002,

Allerliefste Liefdescursisten:

Uit België komt veel goeds, en iedere bonbon die de grens passeert zie ik met vreugde arriveren. Maar verder? Alors, ik wil niet flauw zijn en daarom zal ik historische beschouwingen achterwege laten over deze vroegere provincie van Nederland. Ze wilden toch graag zelfstandig wezen? Een kind kan zien waartoe dat geleid heeft.
En inderdaad, de afscheiding van België leidde ook tot wanhopige Liefdescursisten uit het buurland. Zij klagen maar al te graag over de Hollandse zakelijkheid, maar intussen verdwalen zij in hun eigen chaotische gevoelsleven en roepen dan mijn naam, opdat ik hen kom redden.

Zo iemand is "Mannelijk in Mechelen". Mechelen. Wat is daar te doen, vraagt men zich af? Het is een onbeantwoorde vraag, maar het moet een indicatie zijn dat deze Liefdescursist kennelijk voortdurend naar televisieprogramma's gemaakt door Paul Jambers kijkt. Daarin wordt een bepaalde voorstelling van de werkelijkheid gegeven, die "Mannelijk in Mechelen" als de zijne beschouwt. Mannen zijn daarin jagers, vrouwen de konijntjes. In Nederland is de evolutie dan toch gevorderd te noemen, al zijn ook hier provincies aan te wijzen waar nog veel veldwerk te doen valt. Mais... laten wij niet afdwalen.
Geïnspireerd door Jambers en zijn trawanten, meent "Mannelijk in Mechelen" dat iedere vrouw zijn konijntje is, ofwel in beschaafde taal: verkering met hem wil, zeker als zij ouder is dan 30 jaar. Hij heeft mij zulks uitvoerig laten weten, en hij stuurde ook een omschrijving van de inhoud zijner onderbroek.

Welaan, "Mannelijk in Mechelen", daar zit de eerste denkfout. De inhoud van een herenonderbroek is niet bepalend voor een romance. Wel kan het soms zo zijn, dat daar het gehele zenuwcentrum van zijn persoon is gevestigd. De man in kwestie denkt en voelt alleen en uitsluitend daar. Het is een levenswijze, die in de dierentuin amusant is, zeker op middagen waarop men voor half geld toegang verkrijgt. Verder is het irritant, en doet het menselijk beeld dat wij dames van heren hebben meer schade dan hersteld kan worden.

Dan koestert "Mannelijk in Mechelen" de idee dat vrouwen ouder dan 30 jaar hunkeren naar verkering. Tweede denkfout. In de regel zijn zij juist tot de jaren van enig onderscheid gekomen waardoor personen als "Mannelijk in Mechelen" al bij de eerste aanblik gediskwalificeerd worden. "Mannelijk in Mechelen", zwijg voortaan. Van jou hoef ik geen post meer. Onbenul.

Vele mannelijke Liefdescursisten bibberen nu. Is de Liefdesdocente manonvriendelijk? Schuilt er onder haar fluwelen hand inderdaad een ijzeren vuist? Mais non... Ontspan toch. U weet toch zo langzamerhand dat juist de brekebeentjes mij het liefste zijn. Een klein gebrek, wat berouw en bereid om na berisping en tuchtiging het leven te beteren, en u behoort al snel tot het selecte groepje mijner lievelingen.

Het is een tragisch feit dat de heren der schepping geleidelijk tot het zwakke geslacht zijn gaan behoren. Tragisch althans voor degenen onder hen, die zich daarvan nog geen rekenschap hebben gegeven, zoals "Mannelijk in Mechelen". Voor anderen is het juist een heerlijke opluchting dat zij niet meer zoals weleer verantwoordelijk zijn voor de aanvang en voortgang van het romantische verkeer. Zij mogen nu toegeven aan verlegenheid en achter de geraniums gaan zitten wachten tot de prinses aanbelt. Intussen dienen zij er wel charmant uit te zien.

Aanstaande maandag diep ik deze nieuwe situatie voor en met u uit. Wie heeft het initiatief, wat moet een heer dragen op het eerste afspraakje en wat moet een dame doen en laten? Volgende week maandag verneemt u de mores van het nieuwe afspraakjes maken van moi,