Liefdesbrieven Schrijven

Leiden, maandag 10 maart 2003

Allerliefste Liefdescursisten,

Met groot optimisme beloofde ik u vorige week te zullen uitleggen wat u het beste kunt doen (en laten) als het aankomt op Kussen Geven. Wel, Moi heeft zich bedacht. Met recht en reden. Uw enthousiasme voor de aangekondigde liefdesles over Kussen was dermate groot, dat de angst mij om het hart sloeg. U wou zo graag kussen, kussen en nog eens kussen, dat uw Geliefde zomaar een beetje buiten beeld raakte. Dat kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn. In de liefde bent u immers altoos op de Ander gericht. Toch?

Deze week een stap terug, opdat u daarna een stap voorwaarts kunt doen. Of die naar het Kussen Geven leidt, zal ik later bepalen. Het lijkt me veel belangrijker dat u zich gaat bezinnen op het schrijven van Liefdesbrieven.

Nu niet meteen gaan zuchten, Cursisten. U wilt maar wat graag zelf zo'n epistel ontvangen, alleen komt u niet toe aan zelf schrijven. De Ander kent uw liefde immers al lang, u bent bang om voor gek te staan of u heeft toevallig geen postzegels in huis, enfin, zo is er altijd wat en zelden het goede. Maar let op. Ook u kunt en moet een liefdesbrief schrijven, indien u tenminste wilt.

Waarom zou u?
Eenvoudig: om liefde te verwerven dan wel te behouden. Mij dunkt, daarmee is alles gezegd.

Een liefdesbrief hoeft geen epos te wezen. Bij voorkeur niet. Wie een dikke envelop in de brievenbus krijgt met het vooruitzicht die tientallen blaadjes te moeten bestuderen, heeft meteen wat anders te doen. De aanblik van een al te uitgebreide brief put uit, als men tenminste een gevoelige natuur bezit. Een enkel velletje is genoeg. Wie meer papier nodig heeft, herhaalt zichzelf; en minder gebruiken duidt op haast of gebrek aan gevoelens.

Want emoties, daar gaat het om. In een liefdesbrief uit u hetgeen er door u heen gaat. Maar 't is geen bekentenisliteratuur, de ander moet het wel aangenaam vinden om te lezen. 't Mag ook niet te broeierig zijn, lichamelijkheden negeert u of ze niet bestaan. Huwelijksaanzoeken of andere dwingelandijen laat u ook maar weg. Dat kan altijd nog.

U kiest fraai papier uit met bijpassende envelop, zorgt voor voldoende porto en neemt enkele kladblaadjes erbij. Inderdaad: geen print. Ook geen gemakkelijke stiftjes of kokette fijnschrijvers. Een vulpen is het enige dat geschikt is voor romantische schrijfsels.

De inhoud. Eerst een aanhef bestaande uit 'lieve' met daarna de persoonsnaam, dan de eerste alinea over wat u treft in de ander, de tweede alinea met de effecten die dat op u heeft en daarna sluit u af met uw volledige naam en adres.
Ik zeg dit wat kort, omdat ik het thema eerder heb behandeld. Zoekt u eens in de rijkdom van de Opfriscursus naar aanvullende opmerkingen. Wellicht vindt u daar nog meer materiaal dat u van groot nut is.

Nu nog iets, dat mij vaak bij u is opgevallen, Liefdescursisten. Regelmatig verneem ik dat u van alles voelt en verlangt, maar dat die ander zo ondoorgrondelijk is. U wilt dan van mij weten, hoe die ander over u voelt, zonder dat die ander weet dat u wat voelt. Of meer dan 'wat'. Tja, zo werkt dat niet in l'amour. U kunt niet veilig achter een muurtje blijven zitten en tegelijkertijd deel uitmaken van een stormachtige romance.
Is het wel eens bij u opgekomen dat die ander ook zo verlegen en kwetsbaar kan zijn als u? Dat die ander ook gevoelens heeft? Net als u, eigenlijk? Denk daar eens over na. Indien u verliefd bent, is dat het eerste dat u vergeet. U denkt dan dat u de enige met een hart bent. Als dat zo was, zou u een medisch wonder zijn. Maar u bent het niet. Iedereen is een mens, iedereen heeft gevoelens. En iedereen mag hopen op vriendelijkheid.

Ik wil maar zeggen, Cursisten, dat iemand in de romantiek het initiatief moet nemen. Als u niets doet, en de ander ook niet (waar u pas na tien jaar wachten achter komt), dan zou het kunnen gebeuren dat u de liefde van uw leven mist. En waarom? Uit angst. Zeg mij eens of dat wenselijk is. Of neen, bedenk het voor uzelf. Dan neemt u vanzelf die mooie vulpen ter hand voor die ene liefdesbrief.

Leermoment: iemand moet beginnen. Waarom u niet?

Volgende week maandag heb ik besloten of u rijp bent om Kussen te leren geven. Zo niet, en dat is zeer waarschijnlijk, dan leg ik u uit of, hoe en wanneer u iemand de liefde moet verklaren. Kom me niet aan met dat hij of zij het toch wel weet. Ook helderzienden horen graag een liefdesverklaring. Kussen heeft geen haast. Dat doet men toch te snel tegenwoordig, vindt moi,