Liefde per post
Leiden, maandag
21 februari 2005
Lieve Liefdescursisten,
Velen onder u hebben gezucht onder
het leed dat Valentijnsdag heet.
Ondanks alle goede voornemens stuurde
u geen kaart, of u ontving zelf
niets of wel, maar dan van de verkeerde.
U heeft het alweer bijna verdrongen,
maar dat zal ik niet toestaan.
Voor u als Liefdescursist hoort
het elke dag Valentijnsdag te wezen.
Zolang de postbodes werken en u
naar liefde verlangt (of die wenst
te behouden), zolang is er voor
u werk aan de winkel. Anders gezegd:
wat heeft post met romantiek te
maken?
Veel. Het romantisch effect van
papieren post is de laatste jaren
alleen maar gegroeid. Dat komt
door de tegenstelling met de moderne
communicatie-middelen. Men zendt
sms-berichten, mailt er lustig
op los, gebruikt de mobiele telefoon
("Ik ben in de trein")
om zogenaamde gesprekken te voeren.
Alles even lelijk en plat. Snel
vergeten, ook. Denk nu aan de eeuwigdurende
liefdevolle aanwezigheid van papieren
post.
Ik zou zeggen: doe uw voordeel
met deze wetenschappelijke observatie.
Stuur een ansicht. Schrijf een
brief. Nee, niet met de computer.
Met de hand. En gebruik liefst
een vulpen, vloeiende inkt die
kan uitlopen is gevoelig, kwetsbaar.
Dat is een harts-beweging die elke
gealfabetiseerde Liefdescursist
moet begrijpen.
Met de geschreven post stuurt
u de ander een geschenk. Iets om
vast te houden, om naar te kijken,
de geur van papier om aan te ruiken,
woorden om te lezen en te herinneren.
U stuurt liefde per post.
Mij is gebleken dat
vooral de man het problematisch
vindt om zijn Geliefde een geschreven
woord van liefde te sturen. Of
het nu gaat om een Geliefde te
veroveren of te behagen, zijn bezwaren
zijn identiek:
"Ze weet het
toch?"
"Opbellen is
veel handiger, dan krijg ik meteen
antwoord."
"Ik weet niet
wat ik moet schrijven."
"De postzegels
zijn op."
"Maar we zien
elkaar toch morgen?"
Deze redeneringen doen moi wenen.
Want ik heb het toch zo vaak en
zo goed uitgelegd. Ik ween tranen
om de grote taak die mij nog wacht,
een taak zo zwaar maar ook zo mooi,
dat ik me nimmer afvraag.. mais... terug
naar de kwestie.
De man is een gebrekkige Liefdescursist
als het op post versturen aankomt.
Hij ziet praktische oplossingen,
waartegen ik romantische bezwaren
heb. Sterker nog, alles in mij
verzet zich tegen de idee dat de
liefde praktisch moet zijn. Gebrek
aan postzegels, frequentie van
ontmoeten, of emotionele sloomheid,
het mag nooit een reden zijn om
tekort te schieten. Evenmin een
excuus.
Moi boort haar hakken in
het asfalt en eist: de
man moet romantische post verzenden.
Beginnend met eens per veertien
dagen. Daarna de verzending onregelmatig
opvoeren.
Romantische post kan zijn: een
brief, een ansicht, een klein friemelkladblaadje
met enkele woorden, desnoods een
suikerzakje uit de lunchroom waar
hij met zijn Geliefde koffie dronk,
en alles dat verder herinnert of
verwijst naar de innige band die
er bestaat of waarnaar hij verlangt.
Wat u schrijft? Tout simple. Uw
woorden verwijzen naar wat er was,
is of mogelijk zou kunnen zijn.
Dus: een gemeenschappelijke herinnering
("Het was zo fijn om zondag
met je te wandelen"), een
gedeeld samenzijn ("Ik kijk
ernaar uit je vandaag weer te zien")
of een wens ("Zou je vrijdag
met me uit eten willen?").
Daarmee bent u belandt in het
Leermoment van deze Week: romantische
post is emotioneel.
Door geschreven post te sturen,
vordert u op het romantische pad.
Ja, of u verdwaalt, maar dat valt
op te lossen door eens wat bijles
Nederlandse taal dan wel Omgangsvormen
te nemen. Uitvoerige en onleesbare
brieven vervelen snel. Kort en
lief, bij voorkeur vaak, dat is
de ideale romantische post. Nooit
was het eenvoudiger een ander gelukkig
te maken.
Aanstaande maandag ga ik u leren
hoe u een romantisch gesprek moet
voeren. In het 'echt', zeker, dus
niet via een brief of aan de telefoon.
Al te vaak spreekt u met een mogelijke
Geliefde zoals u met personen spreekt
die u 'maatjes' noemt. Dat is toch
een ander type gesprek. Dat merkt
u vanzelf, als de Geliefde meer
'maatje' en minder Geliefde wordt.
Dan is het te laat, en heeft u
geen Geliefde meer maar wel een
nieuw 'maatje'. Eigen schuld. Uw
schuld. Er behoren nu eenmaal elementen
in uw conversatie voor te komen,
die romantisch zijn. Welke dat
zijn, verneemt u op maandag
28 februari van moi,
uw Liefdesdocente,
Vilan
van de Loo
|
