Een maatje voor de liefde?

Leiden, maandag 28 februari 2005

Lieve Liefdescursisten,

In onze moderne maatschappij staat romantiek laag aangeschreven. Zeker, passie mag, maar alleen op Valentijnsdag en verjaardagen, of het is iets voor in bed. Wie een gepassioneerd gevoelsleven leidt, krijgt al snel een verwijsbriefje van de huisarts en het advies iets aan de geestelijke gezondheid te doen. Want het moet minder, vlakker, degelijker, alledaagser. In Nederland moet de liefde even plat als een polder zijn.

"Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg." Dát zeggen ze hier. Pas moi!

Ja, uw Liefdesdocente is in mineur. Met het voorbijgaan van Valentijnsdag en de hier en daar emotionele nasleep, sukkelen de dingen in liefdesland weer door zoals ze waren. Liefdescursisten schrijven aan me, dat ze op zoek zijn naar een maatje. Ik begrijp dat niet.

Een maatje haring?

Dat niet.

Een blindengeleidehond?

Evenmin.

Een eh... ellenmaat?

Ach.

Liefdescursisten, indien u hier bent, en dat bent u, dan heeft u geen maatje nodig maar een Geliefde. Dat is een heel andere entiteit.

Velen onder u denken dat een maatje ideaal is voor de liefde. Men denkt hetzelfde, voelt hetzelfde en doet hetzelfde. Kortom, men is hetzelfde en toch anders en zo kan men dan samen oud worden, in de langzame tred van dag-in, dag-uit vertrouwd te zijn met elkaar. Zo vertrouwd, dat u feitelijk samen één bent. U draagt elkaars sokken. U geeft elkander praktische cadeaux, die betaald zijn van de gemeenschappelijke rekening. En dan voelt u toch een leegte en schrijft moi, die niets dan passie is.

Goed gekozen, zeg ik u. Want ik kan u van die waangedachte genezen, dat een maatje uw Geliefde moet zijn.

Een romantische liefdesrelatie kenmerkt zich door de aanwezigheid van romantiek. Een emotie van het hart. Voor een ander. Een hart is gevoelig - laat iemand er maar eens eventjes op staan - en dus reageert het op de kleinste veranderingen. Hoe, hangt af van degene van wie het hart is.

Er zijn Liefdescursisten, die hartstochtelijk liefhebben. Zo'n hart springt op bij de aanblik van de Geliefde en klopt van verlangen als die een enkele seconde uit zicht is.

Wie last heeft van verlatingsangst, bezit een hart dat bij een zuchtje wind al in elkaar krimpt: die ander zal toch niet...?

Dan zijn er die zich, al tijdens de romantische liefdesrelatie, verharden tegen een mogelijke teleurstelling. Zulke harten zijn erg groot en daardoor gemakkelijk te kwetsen. Die voelen zich veilig achter een schild van cynisme.

Romantiek vraagt om emoties, om woorden, om daden, alles romantisch van aard. Niets breekt een verliefd hart sneller dan als een maatje behandeld te worden.

Zo is het hart. Zonder hart geen romantiek, zonder romantiek geen romantische liefde. Rien de rien, c'est tout.

Jazeker, 't is een kwetsbare aangelegenheid. Maar dat is de romantische liefde nu eenmaal. Wilt u absolute zekerheid, neem dan een hond, die opgezet is. Zoiets blijft altijd goed. Een maatje, dus. Dodelijk vertrouwd.

De beloningen voor het romantisch liefhebben zijn groot. Immens. U voelt een gouden warmte door uw hart stromen, u vertrouwt het leven, u bent blijer en gelukkiger. U bent een goed mens. U kent liefde.

Een máátje? Ja, als u daar nu nog naar verlangt, is het toch beter dat u mijn Liefdeslessen vanaf het begin opnieuw bestudeert. Ik wil dat woord niet meer horen.

Ervaar ook het Leermoment van deze week: romantiek is niet voor maatjes.

Komende maandag is het alweer maart. Lente op komst. Lammetjes, tulpen, tortelduifjes. Vele Liefdescursisten krijgen bij die gedachte alleen al last van voorjaarshormonen en neigen ertoe wilde plannen te ontwikkelen, waarvan nachtelijke serenades de eenvoudigste zijn.

Niet doen! Hou het eenvoudig. Begin met bloemen geven. Dat is al moeilijk genoeg. Welke bloemen, aan wie, hoeveel bloemen, zelf plukken of laten bezorgen en wat mag men als reactie verwachten, zo iets? U ziet het, er zijn meer vragen die u zelf kunt beantwoorden. Maandag 7 maart verneemt u hoe het zit van moi,

uw Liefdesdocente,

Vilan van de Loo