Omgaan Met Afwijzingen
Leiden, maandag
13 juni 2005
Lieve Liefdescursisten,
Ze zeiden: je moet gewoon jezelf
zijn, dan komt alles vanzelf goed.
Na veel denken en voelen, consulten
bij de huisarts en de therapeut,
bent u zichzelf geworden om die
te blijven. 't Is duur genoeg geweest
tenslotte, al die sessies. En nu
bent u eindelijk uzelf, en wat
gebeurt er?
Weinig.
Of niets.
U schrijft iemand aan, die niet
terugmailt.
Nadat u een antwoordapparaar insprak,
blijft het verwachte telefoontje
uit.
U wacht nog steeds tot u een geschikt
dag en uur hoort waarop het die
ander dan wèl schikt.
Of de afspraak wordt op het laatste
moment afgezegd.
Omgaan met afwijzingen valt te
leren. In deze liefdesles zal ik
me concentreren op het relatief
kleine afwijzingsleed.
Neemt u eens een afwijzing in
gedachten die u in het recente
verleden pijn heeft gedaan. Indien
u alles al heeft verdrongen - sommigen
kunnen dat zeer snel - dan speelt
u even het wat-als spel met de
realiteit van morgen. Wat als X
opeens Y tegen u zei? Wat als Y
opeens Z mededeelde? Zoek iets
waarbij uw hart samenknijpt van
mogelijke pijn. Even doorzoeken,
er is altijd wel iets te vinden
dat u ongelukkig zou kunnen maken.
Bon. Nu heeft u een afwijzing
voor ogen. Ik breng deze terug
tot de essentie.
De ander zei of deed X. Deze afwijzing
deed u pijn.
Velen denken de pijn weg te maken
door boos te worden op de ander.
Werkt dat? Neen. Want u voegt een
extra emotie aan de pijn van de
afwijzing toe.
Beter is het om naar
uzelf te kijken. Wat was er in
u dat door de afwijzing geraakt
werd? Welke gevoelige snaar trilde
in u?
Ja, dat moet. Want
als er een auto over uw voet rijdt,
dan gaat de pijn over door de voet
te behandelen. Niet door de auto
naar de sloper te sturen. De pijn
is in u, en dus kijkt u naar uzelve.
Het zelfonderzoek
is de beslissende fase in het omgaan
met afwijzingen. Indien u buitenproportioneel
moet huilen elke keer als een afspraak
wordt verzet, dan is het nuttig
te onderzoeken wanneer zulks voor
het eerst gebeurde, en wat de pijnlijkste
keer was. Belde u daarna nog terug?
Of durfde u dat niet meer en wrokt
u sindsdien? Gaat het eigenlijk
om erbij willen horen en kan dat
misschien ook op andere manieren?
Jazeker, de ene vraag roept de
andere op. En uiteindelijk komen
de antwoorden.
Het Leermoment van deze week is
dit: de pijn van een afwizjing
zit in uzelf, onderzoek en genees
dus uzelf.
Volgende week, Liefdescursisten,
kunt u wat ik u vandaag uitlegde,
in de praktijk brengen. Dan zal moi voor
dit seizoen afscheid van u nemen.
U kunt dit beschouwen als een afwijzing,
indien u de pijn nodig hebt. Ook
kunt u deze les reperteren alsook
de andere lessen in het Liefdesarchief,
dus er is voldoende stof, zou ik
denken. Tot maandag
19 juni, als
u de laatste les van dit seizoen
ontvangt van moi,
uw Liefdesdocente,
Vilan
van de Loo
|
