Liefde pour toujours

Leiden, maandag 19 juni 2005

Lieve Liefdescursisten,

De zomer is begonnen en net als de voorgaande jaren, vlucht ik voor het schelle licht en de harde geluiden. Deze maanden breng ik door in een beschutte omgeving, daar waar het zacht schemert. Moi is gevoeliger dan menigeen, dat weten haar trouwe Cursisten wel.

Ik zeg u dus: Au revoir.

Maar ik keer terug. Wanneer de dagen korter worden en de nachten langer, wanneer uw hart eenzamer is en uw verlangen brandender, dan zal ik er weer zijn met een nieuw Cursusjaar.

Toch blijf ik digitaal uw hand vasthouden. Voordat ik u een zakdoek aanreik, dient u evenwel enige zelfwerkzaamheid aan de dag te leggen. Kwelt een liefdesvraag u, dan bladert u door het Liefdesarchief. Daarin bevinden zich ettelijke jaargangen liefdeswijsheid, die inmiddels meer dan een half miljoen Liefdescursisten tot steun is geweest. Zoals een aangetrouwde oom uit Amerika zegt: Can they be wrong? Zijn taal is de mijne niet, maar de vraag is terecht.

Voordat ik afscheid neem, wil ik u nog enkele laatste adviezen op het hart drukken.

Als eerste. Wat er ook gebeurt, wees trouw aan het beste in uzelf. Laat u leiden door verlangen, door vreugde, door warmte, door liefde.

Natuurlijk zult u soms bang zijn. Heel goed. Dan weet u dat het belangrijk is. Als iemand u eigenlijk onverschillig laat, zult u nooit angst over hem of haar voelen. Dan doet die ander er eigenlijk ook niet toe, romantisch-technisch gesproken. Angst is uw gids.

Ten tweede. Luister naar hetgeen uw intuïtie zegt. Soms fluistert intuïtie, soms is het een golfje verbazing of interesse, maar intuïtie is er altijd.

Tot slot. Blijf geloven in liefde. Hoe vandaag ook is, morgen kan alles anders zijn. Liefde is pour toujours.

Het Leermoment van deze week is geldig tot ik weer bij u ben en erna: wees trouw aan mij,

uw Liefdesdocente,

Vilan van de Loo