Ongeschreven Liefdeswetten (2)
Leiden, maandag 30 mei 2005
Lieve Liefdescursisten,
Het is toch curieus, dat velen van u mij schrijven toevallig
hier verzeild te zijn geraakt. Ze zochten heus niets dat over
liefde handelde, ze waren online en keken eens hier en bladerden
eens daar, en gut, hoe kan het, nee maar, opeens waren ze
hier. Zo vreemd! Vraiment!
Daarna volgt altoos een uiterst verdrietig verhaal. Over
een liefde die niet wederzijds is, die verloren ging of onbereikbaar
bleek, die eigenlijk dood is al woont men nog samen, maar
hoe dan ook, een liefde die er niet is. En het verlangen ernaar.
Na dit relaas komt nogmaals de uitvoerige verzekering dat
men echt bij het uiterste toevalligste toeval het oog op deze
Liefdescursus had laten vallen.
Het klinkt, alsof men zich schaamt omdat men liefde mist.
't Is alles stoerdoenerij wat de klok slaat. Op het gemiddelde
verjaardagspartijtje ginnegapt men over het ondeugende leven
van degene zonder Geliefde. Zo iemand heet "single",
een vreemd woord dat ik alleen in verband kan brengen met
"malt". Single malt.
En toch, ondanks dat zogenaamde verrukkelijke ondeugende
leven, groeien de sites waarop men een Geliefde kan vinden
en bloeien de bureaux voor relatiebemiddeling. Mais...
niemand zegt er ingeschreven te staan...
Zou men zich dan werkelijk schamen om naar liefde te zoeken?
De vraag stellen is het antwoord weten. Ga uzelf eens na,
Liefdescursisten. Schaamt u zich om naar liefde te zoeken,
om hardop te zeggen dat u alleen bent?
Ja, dus. Want 't klinkt dan net of niemand u wilt, en dat
daarvoor ongetwijfeld een goede reden bestaat, en dat u die
reden bent.
Dat zijn griezelige gedachten. Onzinnige gedachten ook. Want
ga maar na. Als alleen-zijn een teken was van een eigenlijk-afstotend
zijn, dan was half Nederland afstotend. Gut, peinst u nu,
daar zit wat in, Inderdaad. Meer dan u denkt.
Omdat u in het innerlijkst van al uw innerlijkheden denkt
dat er iets "mis" met u is, handelt u daar ook naar.
Voorbeeld. U ziet opeens iemand, zo lief, leuk en bijzonder,
dat uw hart overslaat. Boem boemboem boem.
Kijkt u? Neen. Struikelt u op een strategisch verstandige
plaats? Ook al niet. Misschien een kleine glimlach waarmee
iets moois begonnen kan worden? Evenmin.
Want u denkt: in mij zien ze toch niets...
Ja, Liefdescursusten, zo schiet het niet op natuurlijk. Uw
innerlijke overtuiging houdt u tegen. En intussen bedenkt
u duizend redenen: geen tijd, het verkeerde moment, misschien
morgen, anders volgende week, enzovoort. De echte reden gaat
daaronder schuil. U bent bang dat het wel erg duidelijk is
wat u verlangt. U schaamt zich om naar liefde te zoeken. Daarom
kijkt u een andere kant op. En weer gaat u alleen naar huis.
En daarin schuilt de eerste Liefdeswet: liefde komt alleen
waar zij van harte welkom is.
Anders gezegd: liefde komt niet bij Liefdescursisten die
denken dat er iets mis met ze is, en dat nooit iemand van
hen zal houden.
Ziehier het Leermoment van deze week: wees bereid om liefde
te ontvangen, wees bereid om liefde te schenken.
Volgende week is het fini met de filosofie.Moi
stuurt u wederom de praktijk van uw liefdesleven in. Dan
zal ik u uitleggen hoe u moet omgaan met afwijzingen. Kunt
u ze voorkomen of tenminste zien aankomen? En wat te doen
als iemand dat verschrikkelijke "nee" zegt? Is er
leven na de afwijzing, en zo ja, hoe ziet dat eruit?
Dat zijn inderdaad verschrikkelijke vragen. Zie ze onder
ogen. U zult toch een antwoord moeten vinden. Altijd het leven
van een pantoffeldiertje leiden is wel veilig, maar o zo saai.
Leven is 't feitelijk niet; u beschermt zich tegen het leven,
dat is het. Welnu, Liefdescursisten, u heeft thans een week
om mentaal te rijpen voor mijn volgende les. Bestudeer het
Liefdesarchief , wees oprecht
bereid liefde te ontvangen, waar zij zich ook aandient, en
verwacht op maandag
6 juni een nieuwe Liefdesles van moi,
uw Liefdesdocente,
Vilan van de
Loo
|
