Vergeven, niet vergeten

Leiden, maandag 18 april 2005

Lieve Liefdescursisten,

Een diepgaande wrok is een bezit voor het leven. Dagelijks bezint u zich op het onrecht dat u is aangedaan en steeds weer voelt u de woede, de drift, het verlangen naar wraak in uw aderen zinderen. Ja, uw bloed stroomt sneller, uw hartslag klinkt luider en indien een kunstenaar uw portret zou schetsen, ontstond er een cartoon van iemand met stoom uit de oren. Zo is de mens die wrokt. Druk bezig. Met zichzelf.

Wie in de eigen navel staart, vindt daar zelden romantische liefde.

Nu is wrok natuurlijk een emotie die vele dagdromen en nachtdromen kan vullen, maar in de regel is dat destructief. Het put u alleen maar uit. En wat heeft u eraan, praktisch gezien?

Wrok eist wraak. Maar de Nederlandse wet staat onwilwillend tegenover het crime passionel. Anders gezegd: een moord op degene die u zo kwalijk behandelde, gaat u jaren gevangenisstraf opleveren. En een strafblad. Ook mijn begrip, maar niet mijn sympathie. Nu ja, een beetje. Indien u mij het adres van de gevangenis stuurt, zal ik een cake zenden met daarin de traditionele nagelvijl. Mais... alleen aan de eerste honderd Liefdescursisten!

Is wraak zoet? Ja, in den beginne. Wanneer de geliefde voor uw ogen sterft, beseffend dat u eigenlijk die ene bent, eigenlijk altijd bent geweest, en met de laatste ademtocht om vergiffenis smeekt. Dat is een fijn moment. Maar het duurt zo kort. Zelfs indien u eigenhandig een Mauser heeft geïmporteerd om de Geliefde neer te knallen. Denk aan: gewetenswroeging, chantage en het Goddelijke je ne sais quoi.

Daarbij is het de mooiste wrok beeldschoon, gelukkig en succesvol te worden. Dacht u heus dat Máxima uit liefde alléén met WA trouwde?

Vergeven, niet vergeten. Dat zeg ik.

Wie u onrecht gedaan heeft, vooral in de liefde, dient u te vergeven. Om uw eigen gemoedsrust te herwinnen. Het onrecht blijft onrecht, los van uw emotionele reactie daarop. Denk eens na. Het is praktischer uw emotionele reageren te veranderen.

U kunt de ander vergeven, maar u kun het gedragspatroon van die ander heel goed onthouden.

Vergeven wil zeggen: geen wrok, geen crime passionel, geen doodslag. Vergeven begint met te zeggen: "ik ben bereid te vergeven." Dat is genoeg.

Terzijde. Studeert u in het Liefdesarchief? Regelmatig ontvang ik reeds beantwoorde vragen die niet gesteld hadden hoeven worden. Foei!

Over vergeven ben ik duidelijk geweest. Vergeten evenwel behoeft enige aandacht. Indien een ander u romantisch-technisch verkeerd heeft behandeld, maakt u daarvan notities. Koud en zakelijk. Mijn tante werkte bij de Spaanse Inquisitie, dus in onze familie weten wij alles, tout, van de administratie der emoties.

Deze notities vormen een dossier. Ingeval van twijfel ("Was het nu werkelijk zo erg?") kijkt u in het dossier. Pro memorie.

Het Leermoment van deze week: wrok koesteren is vaak een excuus om niet te hoeven vergeven.

Bon. Volgende week verder. Dan zal ik het gruwelijke fenomeen van de eerste ruzie toelichten. Is daarin het begin van het einde besloten? Of is het slechts een obstakel tot eeuwigdurend geluk? Wat het zal zijn, hangt af van hetgeen u op maandag 25 april begrijpt van moi,

uw Liefdesdocente,

Vilan van de Loo