 |
|
 |
|
 |
|
 |
|
Les 17: Uit is uit (en niet aan)Leiden, maandag 7 april 2014 Lieve Liefdescursisten,
De beste manier om lang ongelukkig te blijven is ontkenning. U steekt de kop in het zand omdat u hoopt: wat u niet ziet, dat is er niet. Bestaat niet. Dus: het is niet uit, de ander is alleen tijdelijk weg. Of: het komt vanzelf weer goed, want u bent voor elkaar bestemd. En: die ander komt vanzelf tot het inzicht dat niemand zo veel van hem/haar houdt als u, of zo enorm veel voor hem/haar doet als u. Dus, eigenlijk is het niet uit. Wat het dan wel is, kunnen deze Cursisten ook niet goed zeggen. Maar uit is uit, en niet aan. Het is een harde medogenloze wet, die geen uitzonderingen toestaat.
Vooral in de eerste fase van het liefdesverdriet komt onderhandelen met de realiteit vaak voor. U weet wel dat het uit is, maar als u God u belooft voortaan een echt goed mens te zijn, dan mag alles toch wel een vergissing blijken te zijn? Of eh... u bent tien kilo afgevallen, alle kleren slobberen u om het lijf, maar als iemand naar uw welzijn informeert kijkt u dapper en zegt: "Goed, hoor.... gezien alles." Dat is de martelaarstruc. Wanneer uw ex hoort hoe slecht het met u gaat, slaat het berouw en het inzicht toe. En dan zult u weer samen zijn. Tja.
In dit soort gevallen zeg ik altijd wat ik nu tegen u zeg. Stelt u zich eens voor dat de ex zodadelijk bij u aanbelt. Het gezicht op "het spijt me zo", de armen vol passende cadeautjes en een bereidheid diep door het stof te gaan. U neemt de ex terug. Hoe wordt u de dag erna wakker? Dan is de eerste euforie voorbij. Ik geef u op een briefje, dat er dan ongemakkelijke gedachten komen. Want waarom stond die ex op de stoep, wat is er eigenlijk van gemeend en wat was er nu echt aan de hand? Feitelijk bent u dan in een niieuwe relatie beland, eentje vol wantrouwen, achterdocht en een korte looptijd. Nee, daar heeft u geen zin in. Dan moet u door de fase heen, waarin u begrijpt dat het uit is. En niet aan.
Zoiets kan hard aankomen. Want ook al heeft die ex de relatie verbroken, wanneer u nog met hoop rondloopt, dan is het diep in uw hart nog steeds aan. U moet het dus voor uzelf ook uitmaken. In en met uw eentje, hoe gek dat ook klinkt. Wanneer u hardop zegt: "Voor mij is het einde oefening", of: "Wat mij betreft, is het einde relatie", dan voelt u daar heel wat bij. Dat is het verdriet van het afscheid. Een deel daarvan heeft u hopelijk samen gedaan, een deel ervan moet u alleen doen. U weet niet hoe? Dat heb ik zonet uitgelegd. Hardop dat soort zinnen zeggen. Eventueel uitbreiden met: "Ik begrijp nu, dat ik beter af ben zonder jou." Of: "Straks vind ik iemand, die graag bij me wil blijven." Net waar uw liefdesverdriet het meeste pijn doet, daar zegt u dan iets over in de positieve vorm. Zo oefent u tegelijkertijd om vertrouwen in de liefde te ervaren. BItterheid is een afslag van het liefdesverdriet, die u beter links kunt laten liggen.
Bert van den A. uit Schiedam is een wat oudere Cursist. Na twintig jaar huwelijk is zijn vrouw met de Noorderzon vertrokken. "Ze heeft nooit wat gezegd," mailt hij. "En toen ik van mijn werk kwam, was het huis leeg. In de ijskast lag nog een pizza. Maar ik lust geen champignons." Dat is een klassieker. De man die klaagt nooit iets gehoord te hebben, terwijl de vrouw klaagt dat ze al zo vaak iets zei. Ja, maar niet op zijn manier. En hij luisterde niet op haar manier. Bert moet oppassen voor bitterheid. Naar de Kringloopwinkel om het huis weer snel te vullen lijkt me een goede eerste stap. En dan de echtgenote vragen of ze in relatietherapie wil. Niet reageren als ze zegt: "Ja, nu het te laat is, wil je opeens praten." Zeg dan desnoods alleen: "Als ik terugdenk aan hoe we elkaar ontmoet hebben, gaat er zoveel door me heen." Goede herinneringen brengen goede gevoelens op, en dan Bert, is er een kans. Een kans is al veel.
Verdriet voelen als er iemand weg is, dat is normaal. De pijn die u voelt over de leegte is tijdelijk. Dat zit in de hardware van de mens ingebouwd. Die gevoelens houden een tijdje aan en dan worden ze vanzelf minder. De menselijke software, dat zijn uw gedachten en overtuigingen over liefde en emoties. Zegt de de hele tijd tegen uzelf dat u vroeger of later door iedereen in de steek gelaten zult worden, dan voorkomt u emoties als blijdschap en vertrouwen. Dat is dus bepaald iets wat u dient te onderzoeken: wat vindt u eigenlijk van de liefde? Gaat het nog goed komen met u? Zorg voor positieve antwoorden. Iets als "Ik hoop het", vind ik ook mooi, hoor.
Aanstaande maandag bespreek ik de invloed van de weerstgesteldheid op uw liefdesverdriet en aanverwante emoties als eenaamheid en wanhoop. Het regent, en u voelt zichzelf mies. De zon schijnt, en u ervaart isolement. Een wolkje drijft over en u weet het meteen niet meer. Wat te doen? U hoort het volgende week van |
|||
|
uw Liefdesdocente, PS Wilt u mij volgen op Twitter? Kan ook: klik hier |
 |
||
