Les 16: Echt single of echt niet

Leiden, maandag 31 maart 2014

Lieve Liefdescursisten,

De Liefdescursus is weer van start gegaan. Wilt u af en toe een berichtje ontvangen? Meldt u dan aan. U ontvangt het eBoek Eerste Hulp bij Liefdesverdriet.

Eens zat ik met een buitengewoon leuke man aan tafel. Hij was zo leuk, dat ik opeens ook van jazz hield en jammen vond ik het beste dat me zou kunnen overkomen, en zelfs zeilen wilde ik liever vandaag dan morgen, dus u begrijpt wel hoe het er met mij voor stond. De man was weduwnaar. Kan gebeuren.

Toen kwam het moment, dat hij zich innig naar mij boog, en ik mijn hoofd dichter bij het zijne bracht, om nou ja, ikweetnietwat. Hij zei stralend: "Ik voel me gewoon overspelig, zo met jou."

Ik bevroor. Want ik begreep: hij was nog lang geen single.

Zo zijn er meer. Gescheiden, bijvoorbeeld, dat maakt ook niet automatisch van een mens een single. Mijn weduwnaar had nog altijd een innige band met zijn echtgenote, en die band was volledog intact gebleven ondanks haar dood. Daar hoorde ook huwelijkse trouw bij. Toen ik mijn visie uiteenzette, begreep hij het meteen. Dus het was ofwel afscheid nemen van haar, ofwel niet. Maar hoe dan ook combineerde dat niet afspraakjes met mij.

Jammer, hoor. Maar niet van dat zeilen.

Zo heb ik wel meer ervaringen gehad, waarbij de man die zei dat hij "technisch gescheiden" was, achteraf gezien de kroon spande. Van dames-cursisten hoor ik dit ook: ze ontdekken dat de man in kwestie echt niet single is, al beweerde hij van wel. Hoe zit dat?

Over het algemeen heeft de man een geheel eigen verwerkingsproces van de dingen. Terwijl een vrouw zich nogal eens in de lange praatsessies met vriendinnen werpt, gaat de man afleiding zoeken. Dat vindt hij normaal. Het is toch over en uit? Maar ja: daarmee is men nog niet gescheiden. Om na het eerste gesprekje "zullen we dan toch uit elkaar gaan?" meteen de kroeg in te duiken op zoek naar kennismaking, is wat snel. Het juiste moment is: de papierwinkel is klaar, er is een eigen huis en de kinderen zijn er min of meer aan gewend. O ja, en wrok over de ex is er niet meer. Een voorschot nemen op de vrijheid kan, maar niet ten koste van een onschuldige nieuwe Geliefde.

"Maar waarom heeft hij dan niet gewoon gezegd?" mailde Annette W. uit Rotterdam. Dat is de kern. Niet de vraag, maar het verschil in opvatting dat hier duidelijk wordt. De man vond dat er niets te zeggen viel, want hij was echt single. Of zo goed als, en dat telt ook. Vindt hij. Maar zij hanteert andere criteria, die misschien minder streng als de mijne zijn, maar toch anders dan de zijne. En dat wist die man niet. Annette kan het beste zeggen, dat de man in kwestie over een jaar mag terugkomen, gescheiden en wel. In dat jaar heeft zij de morele verplichting ten opzichte van zichzelf om zo gelukkig mogelijk te zijn. Met anderen, ook dat.

U merkt wel, dat er niet altijd kwade overspelige wil bij zit. Soms denkt iemand gewoon anders over wat een single nu werkelijk tot een single maakt. Ik adviseer dan ook altijd om door te vragen en voor de zekerheid zelf wat aanvullend onderzoek te verrichten.

Aanstaande maandag ga ik in op pijnlijke aanverwante problematiek. Soms is het uit tussen u en de Geliefde, en ondanks vele wederzijdse gesprekken hoopt u nog steeds dat het goed komt. Uit is uit, en niet aan, zeg ik dan altijd. Volgende week hoort u meer daarover,

uw Liefdesdocente,

Vilan van de Loo

PS Wilt u mij volgen op Twitter? Kan ook: klik hier