Les 14: Omgaan met bittere gevoelens

Leiden, maandag 17 maart 2014

Lieve Liefdescursisten,

De Liefdescursus is weer van start gegaan. Wilt u af en toe een berichtje ontvangen? Meldt u dan aan. U ontvangt het eBoek Eerste Hulp bij Liefdesverdriet.

Bittere mensen zijn lelijke mensen. Hun mondhoeken wijzen omlaag, de wenkbrauwen staan voortdurend gefronst en ze hebben op de vekeerde plaatsen lijnen in hun gezicht. De innerlijke schoonheid is er evenmin. Ze zijn sarkastisch en hard. Dat noemen ze realistisch.

Komt zoiets nog goed?

Alleen wanneer er onder al die ellende nog een sprankje emotie is. Iets dat lijkt op hoop, op verlangen maar vooral op verdriet. Dat klinkt gek, dat laatste, maar toch is juist dat verdriet het beste dat een verbitterd mens kan voelen.

Want bitterheid is versteend verdriet. Voelt u nog iets van verdriet, dan bent u nog niet helemaal versteend. Wel op weg naar dat eindstation. Heeft u daar zin in? Zo ja, dan vooral doorgaan met elke dag de negativiteit bij elkaar optellen en concluderen dat het leven niks is, niks zal worden en bij nader inzien eigenlijk nooit wat is geweest.

Zo jaagt u de mensen weg. Weer iets om bitter over te worden: u bent zeker alleen goed genoeg als u lacht. Nou, daar werkt u niet aan mee. Wat denken ze wel.

Wie bitter is, heeft de gemakkelijkste weg gekozen. Die van het wijzen naar andere mensen waardoor u zelf mooi buiten schot blijft. Stel nou eens dat u toch liever vrolijk en blij zou zijn. Hoe pakt u dat aan?

Vrolijk en blij is iets voor de wat langere termijn. Op korte termijn is het een kwestie van gevoelens aandacht geven die aandacht willen. Dat is pijn, verdriet en ook vaak verwarring. Beschouw uzelf als een jonger broertje of zusje dat zorg nodig heeft, omdat het niet begrijpt wat er allemaal is gebeurd. Hoe kan het dat de liefde ophield of opeens zo anders werd? En is het wel veilig om nog een keer op iemand te vertrouwen? Dat soort vragen moet u voor uzelf uitpuzzelen. In de Liefdescursus vindt u veel dat daarbij behulpzaam is, maar wat precies voor u werkt, dat kan geen ander voor u beslissen. Moi evenmin.

Wanneer u 's avonds in bed ligt, kunt u zich voorstellen dat u op een dag iemand weer leuk gaat vinden. Inderdaad, op die manier. Wat komt er dan in u op? Daar zitten uw allerindividueelste vragen. Zie ze onder ogen, het is de eerste stap op weg naar dat blije gevoel.

Uit Amsterdam kreeg ik een protestmail. Henny M. schreef me dat ik van de liefde nog eens meer de "gein" moest inzien, want omdat alles kapot gaat, kon je er maar beter van genieten zolang het kon. Ja, Henny, dat is óók een opvatting. Niet de mijne. Wanneer jij werkelijk denkt met deze mentaliteit een ander het grote geluk te kunnen schenken, ga dan vooral zo voort. En anders mail je mij nog een keertje over wat er nu ècht aan de hand is. Dat mag altijd.

Bittere mensen zitten vol angst en wantrouwen, ook dat nog. Nu niet hoogmoedig worden, Liefdescursisten en denken dat u niet zo bent. Misschien denkt u af en toe iets als "dat zal wel" of "waarom zou X mij leuk vinden", en zeker "eerst zien en dan geloven". Zo kan het ook beginnen. Wanneer u gewend raakt aan achterdocht en afwijzing in uzelf, gebeurt er weinig goeds meer. Of veel, en dan kunt u het niet meer als zodanig waarnemen. In deze gevallen is bitterheid een hellend vlak.

In deze gevallen is het toepassen van optimisme het beste geneesmiddel. Iedere keer als u weer zo'n nare gedachte in uw hoofd hoort, dan zegt u bij voorkeur hardop:" Nou, je weet maar nooit." Optimisme is onredelijk en irrationeel, daarom werkt het altijd zo goed.

Zo af en toe bereiken mij klachten van Cursisten die op een afspraakje zijn geweest. Dan hebben ze iemand ontmoet die zei single te zijn maar het bij nader inzien toch niet was. Kun je gescheiden zijn of weduwnaar/weduwe en toch niet single? Hoe dat zit, hoort u volgende week maandag van mij,

uw Liefdesdocente,

Vilan van de Loo

PS Wilt u mij volgen op Twitter? Kan ook: klik hier