Les 13: Help, het is lente!

Leiden, maandag 10 maart 2014

Lieve Liefdescursisten,

De Liefdescursus is weer van start gegaan. Wilt u af en toe een berichtje ontvangen? Meldt u dan aan. U ontvangt het eBoek Eerste Hulp bij Liefdesverdriet.

Dit is de week waarnaar u maanden heeft verlangd en waarover u nu toch zegt: wat moet ik ermee. Want het wordt lente. Zachte dagen vol licht en warme zon, het gehele leven gaat weer voor u open en opeens bent u er bang voor. Voor het leven. Voor weer een gebroken hart. En voor de eeuwigdurende eenzaamheid als u besluit er nooit meer aan te beginnen. De lente is voor veel Liefdescursisten een overweldigende ervaring.

Maar altijd winter willen ze ook weer niet.

Vrijwel niemand ontkomt aan de lente-effecten. In de wei weten de lammetjes van gekkigheid niet wat ze moeten beginnen en ook uw Liefdesdocente moet dieper dan anders nadenken. Want alles bloeit en groeit en komt tot ontwikkeling, en waarheen-waarvoor toch ook alweer in het eigen leven? Zo denk ik dan. Alsof ik geen meerjarenplan heb, op drukke dagen verdeeld in een tijdschema per kwartier. Doelen, actie, controle. Maar de lente, o, de lente...

Op de eerste, tweede en laatste plaats zeg ik tegen u: maak uzelf niet gek. Alleen omdat de zon deze week wat meer schijnt dan vorige week, heeft dat nog geen consequenties. U hoeft geen beslissingen te nemen over uw liefdesleven. Het hangt niet van deze week af. Doe normaal. Voorzover mogelijk.

Maar ja. Evenzogoed kunt u last hebben van lentehormonen en van alles willen doen, als u er niet zo bang voor was. In dat geval raad ik u aan uzelf te beschouwen en te behandelen als een lopende patiënt. Zo iemand heeft wat extra begeleiding nodig, en die wordt helemaal niet zo serieus genomen.

Dus: u mag best experimenteren met flirten. Maar als het wat minder goed lukt, betekent het niet dat u nooit meer iemand zult vinden. Zeg dan tegen uzelf, dwars door alle destructieve gedachten heen: nounounounounou. Net zo lang tot u weer glimlacht.

Dus: wanneer iemand u leuk vindt (op die manier, inderdaad), betekent het niet dat u moet beslissen of u een monogame relatie met die ander wilt aangaan. Het betekent alleen: leuk. Meer niet. Hou het in proportie, Cursisten. Zoiets kan moeilijk zijn, dat weet ik uit ervaring, maar onmogelijk is het ook weer niet.

Dus: blijft u deze week liever binnen (griep heerst altijd, echt of namaak), dan wil dat nog niet zeggen dat u gedoemd bent tot een eenzaam bestaan als kluizenaar. Integendeel, zou ik zeggen. Eindelijk voelt u de pijn van het alleen-zijn en daarmee ook uw verlangen. Alles welbeschouwd bent u nu pas echt aan het genezen van een gebroken hart. Ja, zo kan het ook gaan, via een omweggetje.

Er zijn ook Cursisten, die nog nooit een liefdesrelatie hebben gehad. Ze waren druk met andere dingen, er was nooit een geschikte kandidaat en nu zijn ze opeens veertig jaar of ouder en wat nu? Dat vroeg Bernd D. uit Oost-Groningen mij. Hij is voor zijn oude vader altijd mantelzorger geweest. Een mannenhuishouden. Ze begrepen elkaar met een half woord. In Oost-Groningen golden ze daardoor als praters. Maar zijn vader is er niet meer en Bernd D. denkt aan vrouwen, zonder veel verder te komen dan denken. Zullen ze hem niet gek vinden, een man zonder ervaring tussen de lakens?

Ik denk van niet, Bernd. Maar: kies wel een vrouw uit die liefdevol in het leven staat en die werkelijk aandacht voor een ander heeft. Met andere woorden, neem de tijd. Geen weekendjes Amsterdams kroegleven dus met als plan dat "het" eindelijk moet gebeuren. Ga ervaren wat dat voor jou betekent, met vrouwen omgaan. Jouw doel is dus: onderzoeken.

Dan blijft het simpele feit een feit, dat u weliswaar min of meer normaal kunt blijven in de lente, maar dan zijn er nog de anderen waarmee u om dient te gaan. Ja, dat is zo. En toch gaat dat weer eigenlijk over uzelf. Meegesleept raken kan. Maar staat u werkelijk zo weerloos in het leven, of was er iets in u dat het maar wat prettig vond?

Ik pleit hiermee niet zozeer voor bedachtzaamheid, hoewel dat nooit kwaad kan, maar eerder voor zelfbewustzijn. Daarin zit verantwoordelijkheidsbesef. Voor mij, en voor veel anderen, een uiterst aantrekkelijke eigenschap.

Volgende week bied ik troost aandegenen die slecht kunnen omgaan met tegenslag, teleurstellingen en verdriet. U kunt eenvoudig in de spiegel zien of u tot dezulken behoort. Heeft u van die bittere lijnen in uw gezicht? Oei, oei. Hoe dat moet, hoort u volgende week maandag van mij,

uw Liefdesdocente,

Vilan van de Loo

PS Wilt u mij volgen op Twitter? Kan ook: klik hier