Les 12: Gelukkig heb ik de kinderen

Leiden, maandag 3 maart 2014

Lieve Liefdescursisten,

De Liefdescursus is weer van start gegaan. Wilt u af en toe een berichtje ontvangen? Meldt u dan aan. U ontvangt het eBoek Eerste Hulp bij Liefdesverdriet.

Voordat u het vraagt, nee, ik heb geen kinderen. Dat is voor een klein deel toeval en voor een groot deel eigen keuze. Het is nogal duur. Plus, ik heb het in huis liever rustig. Maar ik ken het gevoel van liefdesbaby's willen, alleen vervluchtigde dat nogal snel. Dit dus even, zodat u weet waar ik sta in deze. Hoewel hiermee nog niet alles is gezegd.

Vooral de ietwat oudere Liefdescursisten, laat ik zeggen de herintredende singles, vinden de combinatie kinderen met nieuwe liefde nogal moeilijk.

Dat is het ook.

Heeft u een of meerdere kinderen, dan bent u een pakket. Dat moet een ander graag uitpakken, of niet. Andersom geldt dat ook: een geliefde met kinderen, dat is alles of niets.

Daarmee is het inderdaad nog lastiger geworden. Maar niet onmogelijk. Alleen, hou het zuiver.

Zuiver wil zeggen, dat u geen bestanddelen gaat mixen die niet te verenigen zijn. Melk en bessenjenever gaan slecht samen, zowel in het glas als in de maag. Hiermee heb ik bijzonder slechte ervaringen. Die twee moeten dus gescheiden zijn en blijven.

Dus: wat u voelt voor of door uw Geliefde, daar gaat u de kinderen niet mee belasten.

Bent u afgewezen, dan hoeven de kinderen dat niet goed te maken. Extra knuffelen doet u maar met een teddybeer. Voelt u zich overlopen van liefde, dan uit u dat niet door de kinderen cadeautjes te geven. Voelt u zich ellendig van eenzaamheid en snakt u naar menselijk contact, laat de kinderen dan hun eigen leven. Wanneer u denkt: "Gelukkig heb ik de kinderen", dan is er iets mis. Verander dat.

Af en toe krijg ik een mail over een situatie waarin dat allemaal grondig mis is gegaan. Meestal zijn het de inmiddels volwassen kinderen die me mailen. Ze doen hun moeilijkheden met de liefde uit de doeken. Meestal bindingsangst of verlatingsangst, dan wel een combinatie van de twee. Vroeger of later is er dan een haast terloopse opmerking over vroeger. Waar ik vooral niet over moet beginnen. Daarna staat er: "Hahahaha". Ja, dan weet ik genoeg.

Drie mails later blijkt er een ouder te zijn geweest die het kind in haar of zijn liefdesleven betrok. Niks hahahaha. Heel wat mails verder komt dan eindelijk iets van boosheid tevoorschijn. Liefdesdocente zijn, dat is ook therapeute zijn.

Er zjn ook kinderen van veertig, vijftig jaar die nog steeds ziekelijk aan een van hun ouders zijn gehecht. Dan zijn er ook van die leeftijd, die bang zijn voor hun vader of moeder. De nieuwe vlam heeft goedkeurig nodig van pappie en/of mammie. Bent u die nieuwe vlam, dan staat u niet alleen een keuring te wachten maar ook een leven lang dienstbaarheid. Heeft u daar zin in? Misschien schept het wel een diepe band, zo'n gemeenschappelijke vijand. Overweeg het eens. Denk hierbij ook aan het wurgend samenzijn met kerst, de verplichte gezamenlijke vakanties en de hel van verjaardagen.

Liefdescursist, er is veel waar u op moet letten indien u aan een nieuwe liefde wilt beginnen, maar de factor ouders en kinderen hoort er ook bij. Let op de aanwezige kinderen en op de ouders. Welke zeggenschap hebben ze over het doen en laten van hun Geliefde? Vraag bij het een of ander eens: "Maar wat vond je moeder ervan?" Zoiets geeft meestal veel informatie.

Aanstaande Geliefdes die zonder overleg de kinderen meenemen op een afspraakje met u, kunt u het beste doorsturen naar de speeltuin. Daar horen ze thuis. Spelen met de ontmoeting tussen kinderen en u is ongepast.

Het was kort, deze week, maar er komt een langere liefdesles aan volgende week. Die heeft alles te maken met de naderende lente, waarin de grootste ongelukken gebeuren op liefdesgebied. Vlinders in de maag, halfblind voor de realiteit, hormonen en overmoed, hou uzelve in de hand, Cursisten. Hoe dat moet, hoort u aanstaande maandag van mij,

uw Liefdesdocente,

Vilan van de Loo

PS Wilt u mij volgen op Twitter? Kan ook: klik hier