Les 10: "Ik wil weg maar ik durf niet"

Leiden, maandag 17 februari 2014

Lieve Liefdescursisten,

De Liefdescursus is weer van start gegaan. Wilt u af en toe een berichtje ontvangen? Meldt u dan aan. U ontvangt het eBoek Eerste Hulp bij Liefdesverdriet.

Er zijn Liefdescursisten die snakken naar een relatie, er zijn er ook die snakken naar de bevrijding daarvan. Quizvraagje. Wat is erger: eenzaam zijn tijdens een relatie of eenzaam zijn zonder een relatie?

Het juiste antwoord hangt van uw positie af. Aan uw kant van het hek is het gras altijd verdorder. Was u maar alleen. Had u maar iemand. U bent bang om alleen te zijn. Of juist om samen te zijn. Over bindingsangst een andere keer, want het onderwerp van deze week neemt alle ruimte in beslag. U wilt weg, maar u durft niet.

Voor degenen om u heen, is zoiets lastig te begrijpen. Die komen met de simpelste opmerkingen waar u niets aan heeft. Zoals: dat het even doorzetten is, dat iedereen weleens iets moeilijks moet doen, dat u later niet beter zult weten, enzovoort, enzovoort. Wat je noemt: onzin. Met zulke mensen kunt u beter niet praten over deze benauwende situatie.

Wel met mij.

Ik ben herhaaldelijk in die positie geweest. Ja, herhaaldelijk. En elke keer weer was het even moeilijk. Maar niet onmogelijk, want iedere keer lukte het me om weg te gaan.

Uiteindelijk kon ik weggaan, als het erg genoeg was geworden. Denkt u dan aan voortdurend moeten huilen, een eetstoornis ontwikkelen of de noodzaak van politiebescherming. Serieus. Hoe erg moet het voor u worden eer u de moed vindt?

Om het overzichtelijk te houden, snijd ik uw probleem in twee stukjes,die elk even zwaar zijn. Het eerste stukje gaat over het weg-willen. Waarheen? Probeer daarover eens te dagdromen, vooral als u samenwoont. Waar u woont. In wat voor bed u slaapt. Fantaseer dat u blij wakker wordt. Ga eens bij kringloopwinkels kijken hoe goedkoop en leuk de meubels daar zijn. Schrijf u in bij een woningbouwvereniging, kijk naar vrije sector huurhuizen of onderzoek wat de koopwoningen in een andere stad kosten.

Woont u niet samen, dan fantaseert u een leven waarin de aanstaande ex niet bestaat en nooit bestaan heeft. Dat levert u een oceaan aan vrije tijd op. Geen hinderlijke emoties meer. Geen gedoe. Gaat u een avondstudie doen, eindelijk eens naar de sportschool of is het nu eindelijk het moment voor een tijdrovende hobby? Misschien wilt u alleen maar slapen. Mag ook. Zet dan wel in de agenda over zes maanden dat u even naar de huisarts dan wel psycholoog gaat. Uitrusten is goed, maar manisch vluchten weer minder.

Met andere woorden: onderzoek als u weg wilt, waarheen u vertrekt. Een doel geeft richting. Zoek dus dat doel.

Dan nu andere stukje. U durft niet. Daar is een reden voor. Of meerdere redenen. Kent u ze niet, dan moet u ze leren kennen. Let op wat er steeds als allergrootste probleem in uw gedachten opkomt, dat waarvan u zeker weet dat het nooit gaat lukken. Voor de samenwonende Liefdescursist kan dat bijvoorbeeld de verhuizing zijn. Of het co-ouderschap over de hond. Voor de niet-samenwoner is dat misschien het moment van het vertellen. Voor iedereen kan het zijn de gedachte nooit meer iemand tegen te komen.

Waar de meeste pijn zit, daar zit de informatie die u zoekt.

Vraag u nu af: hoe doen andere mensen dat? Hoe hebben zij dat gedaan? In ons digitale tijdperk staan internetfora vol met bekentenissen en mededelingen. Lees dat om oplossingen te vinden. U kunt ook het maatschappelijk werk inschakelen.

Fred N. uit Den Haag heeft een lange liefdesrelatie die hem benauwt. Hij wil weg, maar voelt zich schuldig. Want zij is zo lief en zij is zo dol op hem, en ze zal niet weten wat ze zonder hem moet. Dus blijft hij. Nou Fredje, dan geef je haar een onware liefde. Hoe leuk is dat om daar na twee jaar achter te komen? Misschien overschat je jezelf en is ze lang zo afhankelijk niet als je denkt. Kijk eens om je heen. De leukste vrouwen zijn gescheiden. Als de liefde op is, mag je niet doen alsof.

Ja, lieve Liefdescursisten, er is veel romantisch leed in het leven. En gelukkig ook veel goeds. Het is een achtbaan vol emoties, als u het aan mij vraagt, al kan ik me voorstellen dat een locomotiefje voor deze of gene een acceptabeler tempo heeft. Weg willen maar niet durven, dat is en blijft ellendig. Zelfs Fred N. heeft - tot op zekere hoogte - mijn sympathie. Er zijn er genoeg die blijven waar ze zijn en leren leven met liefdesverdriet. Hoe dat werkt, hoort u aanstaande maandag van mij,

uw Liefdesdocente,

Vilan van de Loo

PS Wilt u mij volgen op Twitter? Kan ook: klik hier