Wet 13: Liefde Maakt
Blind
Leiden, maandag 20 maart 2006
Lieve Liefdescursisten,
Uw lieve moeder zei het zo vaak: "Liefde
maakt blind". Daarna wees ze
u op uw romantische fouten. Dat u
dit niet gezien had. Dat het toch
duidelijk was geweest vanaf de eerste
dag. Dat iedereen toch gebrek X kon
zien, maar u niet, o nee, want u
was verliefd en dus stekeblind. Zo
redeneren lieve moeders.
Goed bedoeld, dat zeker. Maar liefde
maakt niet blind. Dan zouden er veel
meer blinden zijn, en die zijn er
niet. Liefdeloosheid maakt overigens
ook niet blind, was dat maar waar!
Dan herkende men degenen met een
koud hart meteen.
De gedachte van deze liefdeswet
gaat terug op de allereerste verliefdheid,
die waarvan u zeker wist dat zij
voor altijd
en
daarna. zou duren. U bent immers
voor elkaar gemaakt. Dat is een
argeloosheid waardoor u niet meer
nadenkt over wat-als.
(Wat-als die ander minder van mij
houdt, wat-als ik een leuker iemand
tegen kom, wat-als de geliefde eerder
doodgaat dan ik of wat-als ik eerder
doodga, ja, wat dan?)
Die argeloosheid hoort bij de eerste
liefde.
Mensen noemen dat 'blind', blind
voor de eventuele, mogelijke, denkbare
gevolgen. In die zin is blind zijn
van liefde iets heel moois. Het is
de overgave van het hart.
En daarna?
Bij de tweede liefde heeft u geleerd
dat liefde voorbij kan gaan. De argeloosheid
die blindheid genoemd werd, is verdwenen.
Die blijft weg, ook bij de volgende
liefde. Liefde maakt niet meer blind.
Wat dan wel?
Eenvoudig. Liefde zorgt dat u scherper
ziet dan ooit.
U neemt elk detail en iedere bijzonderheid
waar aan de Geliefde. Sokken, schoenen,
knieën en handen, de oogopslag.
U hoort elke hapering in iedere zin,
u ziet hoe de Geliefde zich gedraagt
tegen oude dames en kleine hondjes,
en of u wil of niet, u onthoudt alles.
Ook de brieven die zomaar op tafel
lagen en waarvan u de herkomst niet
begreep. Of de uitspraken die gedaan
werden over voormalige Geliefden.
En zeker het moment waarop de liefdesbelofte
werd gedaan, zo heerlijk snel.
U neemt het allemaal waar, u onthoudt
het allemaal en langzaam, heel langzaam,
begrijpt u wat u ziet.
Uiteindelijk ziet u de Geliefde,
in diens ware gedaante. De liefde
kan slechts twee kanten op: zij groeit
of kwijnt.
Ingeval u het ongeluk
had te gaan houden van Geliefde die
u na verloop van tijd ziet als een
onbetrouwbaar varken, kwijnt de liefde.
Dat is maar beter ook. Varkens en
mensen gaan slecht samen, al denken
varkens van wel.
Heeft u evenwel een
Ware Geliefde, dan groeit de liefde.
Dat gaat niet vanzelf, zeg ik streng.
Rozen groeien dankzij Pokon, liefde
groeit dankzij aandacht.
Oprechte aandacht,
voeg ik er meteen bij. Velen denken
dat aandacht een valuta is waarmee
liefde te kopen valt. Iemand aandacht
geven, intensief en aanhoudend, geeft
het recht op retour-aandacht en eigenlijk
ook op liefde, denken zij. Vooral
de dames-Liefdescursisten munten
uit in deze manipulerende transactie.
Zij luisteren eindeloos naar een
man die zich daardoor helemaal leegpraat.
Dag juffrouw, denkt de man dan, nu
heb ik niets meer te zeggen. Man
boos, juffrouw boos. Nee, aandacht
geven als transactie is een slecht
idee. Dit terzijde.
Hoewel, terzijde? Het
huiswerk van dit Cursusjaar richt
zich erop u aandacht te leren schenken
aan wildvreemden, dit opdat u uw
kansen vergroot een Geliefde te vinden.
Het is gebleken dat sommige Liefdescursisten
wat al te hartelijk zijn. Deze week
kunnen zij aan het
huiswerk veel
steun ontlenen.
Gevoelsmatig is moi al met
de volgende Liefdesles begonnen,
maar praktisch gezien wacht ik met
de totale bespreking van de nieuwe
Liefdeswet tot volgende week. Dan
ga ik in op de kosmisch-romantische
betekenis van de Liefdeswet die zegt:
Het Een Leidt tot het Ander.
Is dat zo? Is elk liefdespad een
hellend vlak? Of zijn er zijwegen
in het romantisch labyrint? De antwoorden
krijgt u op maandag
26 april van moi,
|
