Les 7: Omgaan met Valentijnsdag
Leiden, maandag 11 februari 2008
Lieve Liefdescursisten,
Om meteen de kernvraag te beantwoorden: ja, moi
weet dat het deze week Valentijnsdag is. In het verleden
heb ik u herhaaldelijk praktisch-romantische adviezen gegeven
dus de basis beheerst u. Niet?
Alors. Alleen een ansicht. Geen beertjes, geen voorbedrukte
liefdesteksten, geen
rode
knalgevallen. Frankeren. Een subtiele boodschap op de
kaart noteren, niets over politiek, lichaamsgewicht of fysieke
verlangens. Onderteken met uw initialen. Handgeschreven
en op tijd gepost. C'est tout.
Meer hoeft u werkelijk niet te doen. Doe dat dus ook niet.
U gaat niet opbellen, ook niet om zogenaamd iets "anders"
te vragen, want u wilt toch alleen maar weten of uw ansicht
aangekomen is, wat de eerste indrukken zijn en dan meteen
ook graag de prognose voor de komende maanden.
Soms vraag ik me af, wanneer de romantiek uit Nederland
is verdwenen.
Deze week verlaat ik de handleiding van de verleiding,
om u begeleiding te bieden bij Valentijnsdag. Volgende week
ga ik daarmee verder. In de tussentijd kan het bepaald geen
kwaad als u de vorige lessen herleest; u vindt ze in het
Liefdesarchief.
Goed, donderdag is het Valentijnsdag. En daarna? Vrijdag.
Dan kan de kaart nog komen, maar een te late ansicht vertelt
u dat de afzender ofwel op het allerlaatste moment nog aan
u dacht ofwel te dom danwel te bang was om de kaart tijdig
te posten. Voor zaterdag geldt hetzelfde, alleen is dan
alles nog erger.
Wat ook heel erg is, en dit is wel de meest gevreesde situatie,
is onder ogen moeten zien dat u wel een Valentijnskaart
stuurde aan X, maar dat X u geen Valentijnskaart stuurde,
en dat u het helaas niet kunt vermijden om X te zien. Wat
te doen?
Andersom is minder erg. U ontving een liefdesbericht van
iemand die, nou ja, ook iemand is. Dan doet u net, of die
kaart niet ontvangen is. Uit mededogen. Wel bewaren, want
u weet maar nooit hoe het van pas kan komen. Ik zeg dit
in het volledige bewustzijn van de slechtheid ervan. Mes
enfants... de liefde kan zo wreed zijn. Meer hoef ik
niet uit te leggen.
Maar nu dat hele erge. U stuurt iets, zonder te ontvangen.
U vreest opeens het lage karakter van de ander in wie u
zich, zo blijkt wel, mateloos heeft vergist. Staat straks
het hele kantoor te lachen? Zal de school u uitjoelen? Is
dan alles verloren?
Neen.
Wanneer u verwacht belachelijk te worden gemaakt, moet
u zich realiseren dat er geen sprake kan zijn van enige
genegenheid voor u. Let wel, ik heb het hier over een stellige
verwachting. Niet over wat bangig zijn voor de reactie of
enkele nachtelijke paniekaanvalletjes. Neen, 't gaat me
hier om de gegronde vrees voor de gevolgen.
Daar moet u op voorbereid zijn. Stel u de ergste situatie
voor die u zich kunt indenken, en zie uzelf dan antwoord
geven. Speel dat filmpje enkele keren voor uw innerlijk
oog af, met af en toe een variatie: u stottert, u bloost,
u struikelt, maar u geeft toch dat snedige antwoord, elke
keer weer.
In de allerergste gevallen zegt u: "Gunst, dat was
natuurlijk een grapje, want wie stuurt jou nu een Valentijnskaart?"
Daarna moet u wel als compensatie heel veel geld storten
op de girorekening van een goed doelen, want anders komt
u in de hel.
Bon. Met deze praktisch-filosofische adviezen moet
het u lukken deze week heelhuids door te komen. Volgende
week wederom een les uit het handboek van de verleiding,
waarin ik u leer hoe u meer aandacht kunt trekken en toch
relatief veilig kunt blijven. Dat verneemt u op maandag
18 februari van
|
