Droomgasten

Leiden, maandag 31 mei 2004

Lieve Liefdescursisten,

Het grote verdriet is gekomen en uiteindelijk ook weer gegaan, of nu ja gegaan, de dagen hebben een grijzige kleur die er vroeger niet was, maar door het grijs heen schemeren altoos de kleuren van het volle leven, dus klagen zult u niet. Berusting, noemt u deze staat van zijn. Maar dan komt de nacht. En hoe kan het? In uw slaap dringen er dromen uw slaap binnen, zonder uitnodiging. Droom ons! Dat eisen ze. Willoos droomt u, en daarna verlaten ze u weer. In de ochtend ontwaakt u met herinneringen waar u van schrikt.

Zo gaat dat, Liefdescursusten. U kunt wel overdag besluiten dat het leed geleden moet zijn, maar daarmee bent u er nog niet.

Er zijn herinneringen en verlangens die u graag zou onderdrukken, omdat ze pijn doen. Nog één keer die ander te kussen, of alleen dat lieve gezicht aan te mogen raken, hand in hand te staan, een uur lang voor de laatste keer te geloven dat er toch een toekomst samen bestaat. Het kan niet, het is onmogelijk, maar toch verlangt u ernaar. Hoe menselijk.

Laat u alle rationele redeneringen maar los. Liefdesverdriet kent geen rede, alleen tranen.

Hetgeen u overdag niet wenst te voelen, verschijnt des nachts in uw dromen. Omdat u dan weerlozer bent tegen uzelf. Omdat dromen uw reserve-werkelijkheid zijn. Omdat u toch nog zulke diepe verlangens hebt.

.

Moi begrijpt dat zeer goed. Eens waren er droevige tijden waar geen einde aan leek te komen, en een hartzeer waardoor ik nieuwe oceanen kon volsnikken. Enfin. Wat er precies op de bodem van dergelijke wateren leeft, weet geen mens en geloof mij, dat is heel geruststellend. Ik zou de wezens niet willen kennen die zich voeden met tranenzout.

Om van het leed te genezen, deed moi alles wat zij in haar Liefdeslessen aan u adviseert en nog veel meer ook. Na wat pre-kabbalistische rituelen moest het gedane zaak wezen, besloot uw Liefdesdocente. Toen kwamen allerhande dromen zich in de nacht aanmelden en in de ochtenden ontwikkelde ik nieuwe inzichten over de lange lengte van het liefdesverdriet.

Een voormalige Geliefde die in uw dromen verschijnt, is een ongenode gast, zo lijkt het. Over en uit, wegwezen, nooit meer terugkomen, dat zijn uw overdagse woorden. Ferme taal. Zonder betekenis. Uw dromen vertellen uw waarheid. Tonen uw beelden van verlangen.

Wat te doen? Er kan wel een nieuw hoofd op het kussen naast het uwe liggen. Dat vraagt dan belangstellend waarom u zo onrustig woelde. Wat zegt u? "Onrustig gedroomd, en ik moet het nog even laten bezinken."

De dag na de dromen bezoekt u de Liefdescursus. Ja, ik blijf erop hameren. Daar vindt u immers de basishandreikingen voor de eerste crisis, en die duurt langer dan menigeen denkt. Liefdesverdriet kan over gaan, indien u zelf meewerkt. Krijgt u droomgasten uit een vorig liefdesleven, dan dient u te onderzoeken met welke draadjes u nog met die ander verbonden bent. Studeer dus, en let vooral op datgene waaraan u zich ergert, aan hetgeen u belachelijk vindt of uiterst nietszeggend. Waarom is dat zo? Omdat er kennelijk een gevoelige snaar geraakt is.

Omgaan met droomgasten is eenvoudig. Ze willen gezien en erkend worden, ze willen graag bij u zijn. De droomgasten komen 's nachts, omdat u ze overdag niet welkom wilt heten. Maar kunt u ze ook aanvaarden, als een deel van u, als een echo van hetgeen geweest is? Indien u dat doet, kunnen de droomgasten 's nachts ook rusten.

Na de Liefdesles van volgende week ga ik met zomerreces. Het is tijd, al langer eigenlijk, maar er was zo veel te zeggen over liefdesverdriet. Op maandag 7 juni leer ik u det allerlaatste stap te zetten om van dit verdriet weg te gaan. Afscheid nemen van verdriet, en afscheid nemen van het afscheid daarvan. Hoe zweverig dit ook klinkt, het blijft praktisch zoals altijd en dat is nu eenmaal comme moi,