Schaduw in Alle Straten

Leiden, maandag 8 maart 2004

Allerliefste Liefdescursisten,

Dat mijn vorige Liefdesles u doodsbang heeft gemaakt, begrijpt moi best. Natuurlijk was de gegeven lesstof zoals altijd wijs en doortastend, maar dat einde, o, dat einde! Ik voorspelde u dat u de bananendoos-met-spullen-van-uw-voormalige-Geliefde gaat terugsturen. Toen u dat gelezen had, bent u naar de schuur gedraafd om die bananendoos in uw armen vast te klemmen. Nee, niet weggaan, blijf bij mij, smeekte u de doos. Die zei wijselijk niks terug. Pauvre petits! Een bananendoos als houvast.

En toch, dat is al veel, gezien de wereld waarin u tegenwoordig moet leven. Want hoe is die? Een nachtmerrie.

Sinds u liefdesverdrietig bent, heeft de normale wereld haar kleuren verloren. Nooit is de lucht meer blauw, alleen bleekgrijs. Er is minder licht, dat is wel gek. Op de een of andere manier herkent u de dingen niet meer zo goed, en het komt steeds vaker voor, dat u verdwaalt in de straten van uw eigen stad. Wat heeft u toch te zoeken in die steeg, bij dat water, het ene bankje, de tramhalte, het restaurant? Waar u ook gaat, wat u ook doet, overal is de schaduw van de herinneringen.

Daar, dat huis, op die hoek, u komt er iedere dag langs. Vroeger glimlachte het huis altijd, omdat u op haar stoep voor de allereerste keer die Ander kuste. Nu buigt het huis zich dreigend over u heen en vraagt geniepigjes of u nog wel weet hoe gelukkig u ooit was, en als u uw stap verhaast om niet te hoeven antwoorden, schreeuwt het huis u de scheldwoorden na van gedane-zaak en nooit-weer en had-je-nou-echt-gedacht-dat-het-ooit...

U loopt snel verder.

Tevergeefs.

Kijk, daar is de tramhalte waar u vroeger samen stond. Nu staan er vreemde mensen die allemaal u aanstaren. In koor herhalen zij de liefdeswoorden die u eens fluisterend met de Geliefde uitwisselde. Steeds luider klinken hun stemmen en dwars daardoorheen klingelklangelt de tram dat de tijd om in te stappen voorbij, ach, voor altijd voorbij is.

Verder, verder.

Nu stroomt een mist de straten in. Het wordt stil. Daar staat u. Links ziet u een doodlopende steeg die er vroeger niet was, rechts broeit een vertroebeld kanaalwater, in de verte blinken stoplichten op een kruispunt.

Ga daar maar heen. Naar de verte.

 

 

Laat het helderste licht u leiden.

Het is pure poëzie wat ik u onderricht, en zelfs daarin vindt u praktische aanwijzingen. Volg het helderste licht. Is het duister, koop een zaklantaarn. Verdwaalt u, blijf dan binnen. Voordat u weer naar buiten gaat, heeft u een nieuwe plattegrond nodig en ik ga u zeggen hoe u die maakt.

Als de wereld om u heen een labyrint is geworden, dient u daarin de juiste weg te vinden. Zijn de straten vol schaduwen van herinneringen waardoor u de bordjes niet meer kunt lezen? Geen nood.

U gaat nieuwe herinneringen aanmaken. Bewust. Zodat u de oude herinneringen kunt vervangen. Het een door het ander. Neem nu de winkelstraat, waar uw voormalige Geliefde voor de eerste keer bekende van u te houden. Denk goed na. Waar was dat? Juist, voor die ene winkel. Spreek met een van uw dierbaren op precies die plaats af om vervolgens iets ongewoons te gaan doen. Wat dan ook. Als het voor u maar uitzonderlijk is.

De dag erop. Eerst komt er een golf verdriet die over u heen slaat. Laat komen, laat gaan. Want het is de reactie op het verloren gaan van de oude herinnering. Daarna komt de bevrijding. Want voortaan zult u aan de bewuste straat en winkel een andere herinnering bezitten, die u geen pijn doet. Zo vervangt u herinneringen.

Ja, ik geef toe dat het veel werk kan zijn. En vermoeiend. Maar vanwege de herinneringen zomaar op iedere straathoek uren staan te wenen, dat put op den duur ook uit.

 

Maak een lijstje met pijnlijkste herinneringen en doe daar het goede mee. Bezoek regelmatig mijn Liefdescursus want o, Liefdescursisten, het leed der liefde kent zo vele verrassingen, weest toch voorbereid.

Volgende week ga ik proberen om de bananendoos-met-spullen-van-uw-voormalige-Geliefde uit uw armen te wrikken. Mijn roze koevoet ligt al klaar. Tenslotte staat u met uw nieuwe stratenmapje weer wat sterker in het leven. Tijd om iets aan die bananendoos te doen. Volgende week. Op maandag 15 maart gaat dat gebeuren en daarbij houdt een even begrijpende als doortastende dame uw hand vast. Dat is moi,