Les 1: "En nu heb ik spijt"
Leiden, maandag 7 januari 2013
Lieve Liefdescursisten,
Wat een dagen liggen er achter u, en waarom liepen ze nou zoals
ze liepen? Door u. Ja, geef het toe. U zei iets wat u niet had moeten
zeggen, of flapte er wat uit - ook al fout. Dan een mail die u verstuurde.
Iemand aan wie u juist geen mail stuurde en nu is het te laat. Spijt,
spijt, spijt. In de liefde is het een fatale emotie. Dat wil zeggen,
wanneer u zich erdoor laat verlammen. Het kan ook anders.
Hopelijk verwacht u van mij geen gezanik over een goed 2013. De
nieuwsjaarswensen bezorgen me inmiddels hoofdpijn door het hoge
onzingehalte. Wat kan het de mensen schelen of ik huil of lach?
Maar u, mijn cursisten, heeft dankzij mij uw liefdesleven in dit
nieuwe jaar grotendeels zelf in de hand. Van mij krijgt u de theorie.
Aan u is de praktijk.
Spijt moet u koesteren. Net als schaamte en verlegenheid. Dat zijn
rozen van dezelfde stam. Ze tonen wat er werkelijk toe doet in uw
leven. De meeste mensen willen alleen genieten. Lekker eten, lekker
tv-kijken, lekker naar bed met deze of gene. En dan gaan ze lekker
dood, zeg ik er achteraan. Zij voelen nauwelijks spijt, of nou ja,
misschien over het gegeven dat ze zich niet nóg voller konden
proppen bij het onbeperkt eten voor tien euro. Voila, een mens,
dat wil zeggen, half mens, half varken.
U bezit dus meer diepgang, en dat is de reden waarom u in de Liefdescursus
terecht bent gekomen. In u bestaan onduidbare gevoelens die om betekenis
vragen.
In de meeste gevallen ontstaat spijt wanneer u geheel
zelfstandig de kansen op liefde verkleind heeft. Dat doet pijn.
Spijt. U heeft kennelijk een groot verlangen naar liefde. Denkt
u nog eens na over die spijt, aan de hand van het volgende voorbeeld.
Lammert S. uit Delfzijl heeft spijt omdat hij niets
over zijn gevoelens heeft gezegd toen hij met een vrouw uit eten
was. Dat komt doordat mannen uit Delfzijl typische Noorderlingen
zijn. Zuinig met woorden, zeker als de situatie voor zich spreekt.
Dat vinden zij dan. Lammert S. meende, dat hij er toch zat, dat
hij haar toch gevraagd had, dat hij toch de rekening betaalde en
dat zulk álles over zijn gevoelens voor haar zei. Want ja,
hij had het ook niet kunnen doen. Dus.
De vrouw in kwestie vond Lammert stil. Ze wist niet
wat ze met de situatie aan moest. Wat wilde hij met haar? Waarom
had hij haar gevraagd? Hij zei zo weinig. Ze viel vast tegen. Maar
ze verbeet haar tranen en deed net alsof het gezellig was. Maar
toen Lammert S. na het betalen "Nou, doei" zei en wegreed
op zijn scooter, wist ze het zeker: dit nooit meer.
Toen Lammert S. weer belde, en weer, en weer, nam
ze niet meer op. Zijn moeder heeft hem alles moeten uitleggen: "Maar
mien jong!" En toen had hij spijt.
De zaak die in Delfzijl speelde, is duidelijk. Evenzeer
wat deze man moet doen: zichzelf een tweede kans geven. Telefonisch
is het einde oefening, dus dient hij een andere methode te kiezen.
Een brief schrijven (mag alleen met vulpen, Cursisten), met daarin:
- verontschuldigingen
- minimaal drie zinnen waaruit blijkt dat hij begrijpt hoe de
vrouw zich voelde
- het uiten van zijn oospronkelijke verlangen naar liefde
- een nederig verzoek om een nieuw afspraakje en
- nogmaals verontschuldigingen.
Ja, twee maal verontschuldiging. Delfzijl en u kunnen gewoon niet
diep genoeg door het stof voor de ander, en daarbij, nederigheid
heeft een genezend effect op uw spijt. Het is boetedoening. Dus
of uw aanstaande Geliefde terug komt of niet, in beide gevallen
zult u zich getroost voelen. U heeft immers alles gedaan wat u kon,
u weet een gebrekkig mens te zijn, en u zult het de volgende keer
beter doen. Is dat niet fijn?
Volgende week zal ik aandacht schenken aan de kwestie die velen
's nachts wakker houdt, en dat is de vraag of men - zal ik maar
gewoon zeggen: u - ooit iemand zult vinden voor de ware liefde.
De onechte liefdes liggen voor het grijpen, maar de ware? En dan
voor u? Aanstaande maandag hoort u hoe het zit van |
