Adieu

Leiden, maandag 24 juni 2002

Mijn lieve Liefdescursisten,

Het is hard, wreed, bitter maar daarom niet minder waar: mijn zomer-reces is aangebroken. Voor mij een vreugde, voor u een groot leed want waar ik ook zal zijn, u moet mij missen. Denk niet dat mijn schouders bezweken zijn onder al uw leed, maar na al die maanden wil ik wel eens iets anders horen dan uw gesnik.

Maar kan ik werkelijk zo wreed zijn u zomaar heen te zenden? Non! Ook al was dat een interessant experiment. Daarom wat universele adviezen, die ik op de bodem van mijn handtas vond.

Allereerst: wees moedig. Dit geldt alleen voor de angsthazen onder de Liefdescursisten, want voor de anderen valt denken en doen vrijwel samen. Maar indien u wat bangelijk bent aangelegd en bovendien een neiging tot romantiserend dagdromen heeft, kan het dagelijks leven lastig worden. Bon. Maar wat wou u nou? Ik hoor u iets murmelen over verlangens en liefde en als ik het goed versta, ook iets over 'voor altijd'. 't Is het minste van u van het leven mag vragen, zou ik zeggen.
U ontmoet iemand die u geschikt acht als mogelijke Geliefde. Prompt slaat de angst toe. Tut tut, niet flauw doen. Als uw Geliefde zich werkelijk aandient, zult u liefde ontvangen, en is er geen reden om bang te zijn. Stel gewoon uw hart open, en begin na een jaar of wat eens over verlatingsangst na te denken. Dat is pas ècht erg.

Dan zijn er Liefdescursisten die alle moeitedoenerij onzin vinden. Stijfkoppig als zij zijn, hangen zij nog steeds het sektarische geloof aan dat alles "vanzelf" moet gaan. Vraiment? Groeien de bonbons "vanzelf" in dozen? Komen uw vijanden "vanzelf" onder de trein?
Maar goed, het is uw keuze om passief te blijven. Neem rustig tien, twintig of dertig jaar om uw overtuiging uit te dragen. Daarna bent u even eenzaam en alleen als nu. 't Is ook een toekomstperspectief. Weet waar u aan begint.

Ten derde. Is er iets romantischtechnisch aan de hand? Indien u een vrouw bent: ga dan niet uw omgeving teisteren met langdurige telefoongegesprekken. Bent u een man: niet gaan verbouwen of overwerken en stel die training voor de marathon ook nog maar even uit. Wat u wel doet, is de Leidse Liefdescursus naslaan. Sinds 1997 werk ik aan een leerschool der Liefde, door, dankzij en voor u. Linksboven staat een charmant navigatieschermpje waarmee u deze en de vorige jaargangen kunt bestuderen. Doe daar iets zinvols mee, Liefdescursisten. Het leven is eindig en uw tijd om te stuntelen is daarmee beperkt.

Vierde advies: hoe groots en meeslepend te leven in de liefde. Laat u regeren door uw hart en beschouw de wereld als uw decor. C'est tout.

Nu het vijfde en laatste advies: geef nooit op, blijf altijd hopen. Ware liefde bestaat. Ook voor u.

Met deze vijf richtlijnen, lieve Liefdescursisten, stuur ik u de weidse wereld in. Droom, durf, doe. Wees mijn liefdeslessen waardig, toon u een goede leerling van moi,