|
Welkom, LiefdeskneuzenLeiden, maandag 31 december 2001 Mijn allerliefste Liefdescursisten: Haal verlicht adem: moi is er weer! Ook het afgelopen jaar bleef u mij e-mails zenden over uw liefdesperikelen. Waar mogelijk heb ik die beantwoord. Een computercrashje heeft weleens meer gewist dan ik terug kon halen, en technisch aangelegde amants verlangden vaak andere beloningen dan ik praktisch aanvaardbaar vond hen te schenken. De tijd die er in zo'n man gaat zitten.... enfin. En u Liefdescursisten, ach, wat leunt u toch al lang op mijn welgevormde
schouders! In 1997 bracht ik u de eerste romantische beginselen bij in
de Opfriscursus, en daarna volgde steeds
een nieuw cursusjaar. Altijd dacht ik na afloop daarvan, dat het nu wel
allemaal duidelijk was, maar het lijkt er vraiment op dat u een
eeuwigdurende bijstand behoeft. Nu, dat kan, zolang ik tijd van leven
heb. Maar alles welbeschouwd, leek het me moreel onverantwoord om langer te zwijgen. Daarom hou ik Spreekuur. In overleg met Liefdescursisten zal ik iedere week een prangend probleem behandelen, dat universele waarde heeft en toch gemakkelijk te begrijpen valt. U hoeft niet bang te wezen dat uw allerindividueelste ervaringen plotseling op dit scherm verschijnen,hoor. Alles is vertrouwelijk, tenzij we afspraken dat ik het mocht gebruiken. U denkt alles al te weten? Dat pleit voor u, want dan meent u goed opgelet te hebben. Waarom u dan toch deze pagina's uitspelt, zult u zelf wel het beste weten. Welnu, we gaan beginnen. Volgende week behandel ik de beklemmende situatie van mijn wanhopige
Liefdescursist "Slapeloos uit Steenwijk". Zijn probleem doet zich ook
voor in collegebankjes, op kantoor en in moderne bejaardentehuizen. "Slapeloos"
is verliefd en weet niet wat te doen. Het meisje van zijn dromen behoort
tot de vaste vriendengroep waarmee hij optrekt. Wat als zij hem afwijst?
Kan hij zich dan nog in zijn vriendengroep handhaven? Ieder nacht ligt
hij wakker en tobt. |
||||||
|