 |
|
 |
|
 |
|
Les 7: Valentijnsdag
Leiden, maandag 7 februari 2011
Lieve Liefdescursisten,
Deze week moet u het doen. De Valentijnskaart versturen. Het is nu of nooit, en als die gedachte u beklemt, hou het dan op deze week. Volg mijn aanwijzingen, dan hoeft u zelf niet zo diep na te denken. Dat heeft u al genoeg gedaan bij het vinden van een antwoord op de vraag die ik u vorige week stelde: van wie zou u graag een Valentijnskaart ontvangen?
In het antwoord ligt het begin van uw goede romantische voornemen. Precies. Inderdaad. Die persoon gaat u een ansicht sturen.
Er zijn Liefdescursisten die nu met angst aan de winkels denken. Al die rekken met kaarten en kaartjes, hoe kan iemand daaruit het enige juiste kiezen? Moet het met of zonder hartjes, die vraag alleen al is niet te beantwoorden als u naar liefde verlangt.
Ik weet hoe vol de winkels zijn met prullaria in deze tijd, daarom mijd ik ze zorgvuldig. Het is een kermis der liefde, maar dan zonder de liefde. Mijn aanpak richt zich op eenvoud, en ook op romantisch resultaat. De bedoeling van een Valentijnskaart is niet dat u overspannen raakt van de keuzestress, maar dat u vreugde vindt in het verzenden ervan, zoals een ander hopelijk vreugde vindt in het ontvangen van uw kaart.
Wat ik zeg, eenvoud. En romantiek.
Ga naar de winkel en zoek een kaart uit waarop rode rozen staan afgebeeld. Geen tekst, geen glitters, geen uitklapbare modellen met muziek erin. Rode rozen.
U neemt daarbij een simpele envelop. Zonder kleur, zonder voorbedrukte patronen.
Met de balpen schrijft u het adres van uw Mogelijke Geliefde. Frankeer.
Nu heeft u zomaar al twee stappen gezet van het driestappenplan: u weet aan wie u een kaart gaat sturen, en u heeft de kaart gekocht. Nu alleen de tekst nog. De derde stap. Ja, het moeilijkste heb ik voor het laatst bewaard, dat klopt. Voordat ik het moeilijke gemakkelijk maak, moet ik u eerst iets anders zeggen.
Er is nog een andere reden waarom het versturen van een Valentijnskaart bij veel Cursisten tot problemen leidt. Dat is de angst voor afwijzing. Liever is u eenzaam dan afgewezen. Daar valt in principe iets voor te zeggen, maar moet dat dan de rest van uw leven zo doorgaan? En zult u zich dan aan de eerste de beste geven die met u wil trouwen? Dat hoop ik toch niet. U kunt niet eeuwig wachten tot een ander eens op een ideetje komt. Daar bent u, zeker als mijn Liefdescursist, te slim en ook te ongeduldig voor.
Afwijzing is ellendig. Maar eenzaamheid is nog ellendiger. Kies dus het minst ellendige. Deze week gaat u een Valentijnskaart sturen.
De tekst die u op de kaart zet, moet persoonlijk en intiem zijn. Daarom zal ik het voorzeggen, dan kunt u dat in uw eigen woorden naschrijven.
De datum: Valentijnsdag, 2011
De aanhef: Lieve .... (op de ... de voornaam van uw Mogelijke Geliefde)
De tekst:
Dus: U zegt iets over het effect dat de ander op u heeft. Begin deze zin niet met Ik.... Waarom niet? Omdat u aandacht komt brengen, en niet komt halen. Dat is de illusie van de Valentijnskaart.
Noem een enkele eigenschap die vleiend is. Alleen over het karakter, want opmerkingen over IQ en uiterlijk roepen snel discussies en twijfel op. Dat moet niet. Wat moet is, dat de ontvanger nu "ahhhhh" doet.
Met me naar de bioscoop willen, overmorgen hand in hand willen wandelen, een glas champagne met me willen drinken, me willen toestaan dat ik langdurig in je ogen kijk, samen met mij naar het strand gaan... U somt hier een (1) mogelijkheid op in de vraagvorm.
De afsluiting: uw voornaam en uw achternaam. Bent u laf aangelegd, zet er dan alleen uw inititalen neer, in de wetenschap dat u dan minder kans op antwoord heeft. U schrijft met vulpen, omdat dat mooi is en van aandacht getuigt.
Dat is het. Niet meer en niet minder. Een uiting van uw persoonlijke gevoel en verlangen, rode rozen en een vraag die antwoord zou kunnen krijgen. Te eenvoudig? Stelt u zich dan eens voor zo'n kaart te ontvangen. Duizelingwekkend fijn, ja. Nu begrijpt u het, merk ik.
Tot slot twee verboden. Allereerst mag u nooit opbellen om te vragen of uw kaart is aangekomen. Geen antwoord krijgen is de zachtste afwijzing, wees daar dus in stilte dankbaar voor. En ten tweede, indien u een kaart ontvangt van iemand die u verafschuwt, dan gaat u daar geen misbruik van maken. Iedereen is een mens, dus iedereen heeft gevoelens. In mijn Liefdescursus letten we daarop.
Volgende week zal ik mijn aandacht richten op de combinatie tussen romantiek en huisdieren. Honden die in bed mogen slapen, poezevrouwtjes en aantrekkelijke dierenartsen met als specialisatie schildpadden, er is veel leed in de liefde. Tot maandag!
|
Uw Liefdesdocente, |
 |