 |
|
 |
|
 |
|
Les 20: Misverstanden
Leiden, maandag 9 mei 2011
Lieve Liefdescursisten,
Het is een misverstand om te denken dat liefde vanzelf gaat. Vanzelf? De zon gaat vanzelf op en onder, en zo zijn er nog wat natuurverschijnselen die aan de Vanzelf-wet gehoorzamen, maar zodra het op mensen aankomt, gaat niets vanzelf. Zelfs voor ademhalen hebben sommigen nog een apparaatje nodig.
Dat is het goede nieuws, Cursisten. Misverstanden horen bij de mens. Wij zijn allen ingewikkeld, met eigen ervaringen, gedachten, gevoelens en met eigen overhaaste conclusies. Het hoeft allemaal niet vanzelf te gaan.
Een reeks van aanhoudende misverstanden is vaak een teken van romantiek. Alles staat nog meer dan anders op het spel. U wilt zo graag goed begrepen worden, u wilt nog liever aangevoeld worden, u wilt in stilte geheel doorgrond worden, en het moet niet al te lang duren. Dat wil de ander ook. Daarbij komt dan een hypergevoeligheid voor elkaar plus een groot verlangen naar praten en elkaar ontmoeten. Ziehier de voedingsbodem voor aanhoudende misverstanden. Alsof er meer water door een trechter moet dan erdoor past. En maar dwingen. Dan stroomt het over. Overal water, de keukenvloer staat blank.
Heeft u aanhoudende misverstanden, vooral van het soort waarbij u veel gedachten heeft die met "ja maar" beginnen of die het woord "gewoon" in de zin hebben, dan maakt u kans op romantiek. Op liefde. Hoe moet u dat aanpakken?
Allereerst zet u een stapje terug. U houdt uw behoefte aan uitleggen en ophelderen even in. Ook uw gedachte aan alles nog een keer goed uitleggen. Niks. U doet niks. Niet mailen, niet bellen, geen gechat en geen ge-sms. Handgeschreven brieven ook al niet. Stilte. Niet te lang, anders komen er misverstanden uit de categorie Afwijzing. Laat ik zeggen.... een paar dagen. Twee of drie. Daarna gaat u proberen een andere frequentie te vinden. Weet u nog, hoe mensen op oude films een nieuwe zender op de radio zochten? Het was zoeken, zorgvuldig afstemmen, luisteren en nog eens proberen, net zo lang tot de muziek helder klonk. Zonder ruis. Dat is uw doel.
Dan gaat u na de stilte opnieuw contact leggen. Met iets kleins. Een mail met een mooie foto, een opmerking over het fraaie weer. Zoek neutraal terrein. Komt de ander met een volle reactie vol verwijten, dan reageert u daar deemoedig op. U zegt dat de ander misschien gelijk heeft, maar dat u tijd nodig heeft om het allemaal te verwerken. Vervolgens vraagt u om een afspraak, gewoon omdat u het zo fijn zou vinden de ander weer te zien. Ook de afspraak houdt u eenvoudig. Een kopje koffie. Een uurtje in het stadspark op een bankje zitten. Hoe simpeler, hoe beter. Want u bent aan het afstemmen.
Het kan even duren voordat de ander ontspant. Wees bedacht op plotselinge opmerkingen. Niet op reageren, tenminste, niet inhoudelijk. Zeg dat u ervan schrikt, dat u moet nadenken, dat u het niet goed weet. U stelt dus de reactie uit.
Vroeger of later merkt u een beter contact te hebben. Dan kunt u de eenvoudige onderwerpen een beetje uitbreiden. Neem de tijd.
U kunt natuurlijk een persoonlijkheid zijn die de voorkeur geeft aan ruzie maken, aan felle woordenwisselingen en daarna de passie van het weer goedmaken. Daar is niets mis mee, op zich. Maar gaat u even gewetensvol na of de ander dat net zo fijn vindt? Misschien is dat helemaal niet het geval, en dan vernielt u een teer hart. Laten we zorgvuldig met elkaar omgaan, Cursisten. Dat is in alle gevallen verreweg het beste.
Met dat laatste advies is eigenlijk alles gezegd wat ik u nog wilde zeggen voordat de zomerstilte begint. Zorgvuldig. Met zorg. Met liefde. Eigenlijk zoals u zou willen dat iedereen met u omging. Probeer het, desnoods met vallen en opstaan. In het najaar praten we verder, want dan ben ik er weer,
|
Uw Liefdesdocente, |
 |