Les 16: Valentijnsdag komt!
Maandag, 8 februari 1999
Lieve Liefdescursisten,
Men neme hoop, verlangen, passie en een Valentijnskaart. Op 14
februari is eindelijk weer Valentijnsdag, het feest der liefde.
Dan mag u een kaart versturen aan degene die u het liefste is of
zou kunnen worden. Ah! Wat een dag... Het lijkt wel of ik ieder
jaar meer ansichten ontvang... Natuurlijk ligt dat niet alleen aan
mijn ravissante persoonlijkheid. In de winkels is veel meer
aanbod van romantische, ontroerende en geestige kaarten. Helaas
blijkt dat het eenvoudig is een kaart te kopen, maar aanzienlijk
moeilijker om die te voorzien van een passende tekst. Daarom leer
ik u in deze liefdesles de mores van de Valentijnskaart.
Een kaart, niets anders. Alleen een beunhaas in de liefde kiest voor
de afgezaagde bos rozen of doet allerhande gemaksaankopen die rood dan
wel hartvormig zijn. Zulke mensen wens ik de liefde toe die zij verdienen.
De romantici onder ons houden zich aan de warme traditie van de ansichtkaart.
Compris?
Eerst wat absoluut niet kan: enkele regels tekst printen en inplakken,
uitgebreide epistels insluiten als bijlage, drukwerk zenden dat niet door
de brievenbus kan en dus bij de buren afgegeven zal worden, dwingende
opmerkingen in de tekst verwerken of meerdere kaarten sturen aan dezelfde
persoon. De laatste twee mogelijkheden zijn gezien het groeiend aantal
stalkers zeer ongewenst.
Nu hoe het wel moet. Een Valentijnskaart is op de eerste plaats een
cadeau. Iets dat u geeft om de ander te plezieren, dus. Dat betekent
dat u enige tijd besteedt aan het uitzoeken van de kaart, en deze niet
aanschaft bij hetzelfde warenhuis waar u die dag toevallig winkelde. U
bezoekt minstens twee verschillende adressen en neemt dan pas een besluit.
Op de tweede plaats is de tekst belangrijk. Nee, dat er iets voorbedrukt
staat, is niet genoeg. Dat is eerder een teken van de romantische armoe
die in onze moderne cultuur heerst. Woorden van liefde zijn heden ten
dage tot een conventie verworden. Gelukkig doen wij daar niet aan mee.
U schrijft, liefst met een vulpen, maximaal vijf regels waarin u een onschuldig
compliment maakt, iets over uw gevoelens zegt en afsluit met een initiaal
of schuilnaam. C'est tout.
Denk erom: onschuldig. Zeg bijvoorbeeld in uw eigen woorden dat die
charmante opgewektheid van die ander de zon in uw leven is, waardoor u
zich immer warm voelt. Of leg uit dat u het hopelijk eens aan zult durven
zich bekend te maken aan een zo aantrekkelijk en beeldschoon persoon als
de geadresseerde. U kunt het over karakter hebben, uiterlijkheden of activiteiten
van de ander, zolang het maar lichtvoetig blijft.
Knoop goed in uw oren dat uw Valentijnskaart een cadeau is. U
geeft dus iets weg. Verwacht daar niets voor terug. Ga niet dwingend naar
die ander staren in hoop op een reactie. Mocht die ander zich realiseren
welk een warmte u hem of haar toedraagt, dan volgt de toenadering vanzelf.
En hou het luchtig, lieve Cursisten. Geen gebroei.
Mocht het allemaal uit de hand lopen, dan is er volgende week
een geschikte les voor u. In de allerlaatste Liefdesles leer ik
u wat afscheid nemen is.
|
