Een Valentijnskaart sturen

Leiden, maandag 10 februari 2003

Mijn lieve Liefdescursisten,

U telt de dagen en de nachten niet minder: vrijdag is het Valentijnsdag. De dag der liefde, zegt men. Een dag vol romantiek, roept men. Een dag... een hoogtepunt voor tedere gevoelens, fluistert men. Dat kan het zijn. Kan, zeg ik. Als u ballonnen koopt, bloemen verzendt of andersoortige presentjes aanschaft, dient u eerder de middenstand dan uw eigen hart. Is dat de bedoeling? Neen. Daarom zal ik u deze week uitleggen hoe u Valentijnsdag werkelijk betekenis kunt geven.

Sinds kort kunt u Romantisch Telefoneren. Hou die kennis vast en kijk mijn handreikingen regelmatig na in het liefdesarchief waarin de vorige lessen verzameld zijn. Sneller dan u denkt kan het moment komen dat u wanhopig naar het telefoontoestel staart, verlangend om de hoorn op te nemen maar onwetend wat te zeggen. Leren is repeteren, Liefdeskneusjes.

Aanstaande vrijdag heeft u de kans om de aandacht van een Mogelijke Geliefde op u vestigen. Dat kan naturellement altijd, maar met Valentijnsdag lukt dat beter. Alleen is het risico dan ook wat groter. Stuurt u iets dat verkeerd overkomt, is uw tekst ongepast en ongewenst of valt u niet in verband te brengen met uw Valentijnskaart, dan is dat natuurlijk veel erger dan een incidenteel ansichtje dat niet opvalt. Aandacht en zorgvuldigheid zijn dus geboden.

Maar eerst dient u te begrijpen wat een Valentijnskaart niet is.

Om te beginnen is het geen sexuele uitnodiging. Onlangs moest ik van een beschaafde juffrouw horen dat er heren bestaan, die een Valentijnskaart beschouwen als een toegangskaartje voor de slaapkamer. Welk een grove geesten er toch zijn, Liefdescursisten! Laten we hopen, dat zij met elkaar gelukkig worden en ons dus met rust laten.
Een Valentijnskaart maakt evenmin deel uit van een transactie. Met andere woorden, hoeveel tijd of geld u ook aan de kaart besteedt, de ander is tot niets verplicht. Niets! Niet tot reageren, niet tot evaluaties van uw gevoelsleven, niet tot het prijs geven van details over het allerpersoonlijkste liefdesleven ("Heb je soms een ander?"), helemaal tot niets. Dat komt doordat een Valentijnskaart een geschenk is. U geeft iets weg. Dan is het ook weg. Dat u op een reactie hoopt, is een andere kwestie.
Ook is een Valentijnskaart sturen geen methode om iemand mee naar de bioscoop te vragen. Daarvoor heb ik u de techniek van het Romantisch Telefoneren geleerd.
En tot slot, een Valentijnskaart is niet gemaakt van kilobytes. Digitale Valentijnskaarten zijn vals, net als blauwe rozen.

Daarmee begrijpt u al iets van de Valentijnskaart. Als eerste kenmerk noem ik: de Valentijnskaart is gemaakt van papier. Waarom? Omdat het een traditie betreft die ontstaan is voor de uitvinding van de computer, omdat het uit de enveloppe halen van de kaart een verwachtingsvol hart sneller doet kloppen en omdat papier de drager is van sensaties. Ik gebruik hier dat mooie woord in de oorspronkelijke betekenis van gewaarwordingen van de zintuigen. U kunt kwaliteitspapier ruiken, aanraken, zien - ah, zulke heerlijke sensaties!

Nu iets très belangrijks: de keuze van de kaart. Let nu even extra goed op: als u een Valentijnskaart stuurt, bent u deel van een romantische traditie. Respecteer die dan ook. Maak alleen gebruik van klassiek-romantische afbeeldingen. Denk aan: rozen, maanlicht, wijn, druiven, engelen, sterren of de opkomende zon. Loop alstublieft voorbij de rekjes met kaarten vol beertjes en raar getekende figuurtjes die humoristisch bedoeld zijn. Alleen proleten vinden dat leuk. U niet. Ik evenmin.

Ernstig moet ik u op het hart drukken alléén een Valentijnskaart-in-enveloppe te sturen. Dat verhoogt het mysterie (en daarmee de aandacht voor uw post) maar ook is het discreet. Nieuwsgierige omstanders als huisgenoten, de buren of roddelgrage postbodes op kleine dorpjes, hoeven niet te weten wat u aan een Mogelijke Geliefde doet toekomen.

Dan komen we aan de pen. U schrijft alleen met vulpen. Niet met potlood, niet met stift, niet met handige rollerballs, niet met iets, dat alledaags is. Een Valentijnskaart die met een vulpen beschreven is, heeft iets bijzonders. De kaart straalt aandacht en zorg uit. En dan, is een vulpenschrift niet vanzelf mooier? Moi overweegt ernstig voortaan alle post die niet met vulpen geschreven is weg te gooien.

U ziet wel dat ik aan ieder detail belang hecht. Nu kunt u wel ongedurig op uw krukje gaan zitten schuiven en mopperen dat het zo wel een heel gedoe is, maar daar heeft u niets aan. Stel dat uw Mogelijke Geliefde even gevoelig is als moi, uw Liefdesdocente? Dan is uw zelfgekozen Valentijnskaart meteen het laatste contact. Volgt u mijn richtlijnen, dan hoeft u 's nachts wakker te liggen om te piekeren. Dat is ook belangrijk, vermoed ik.

Dan nu het pièce de résistance: uw tekst op de Valentijnskaart. Ja, er moet wat op. Zeker wanneer u alle voorbedrukte kaarten terzijde heeft laten liggen. Kant-en-klare liefde is dat. Moi heeft eens tijdens een televisieprogramma dergelijke ansichten verscheurd, wat integraal uitgezonden werd. De fabrikanten waren er niet blij mee. Welnu, moi zou het zo weer doen.
Op de ansicht moet u iets oorspronkelijks schrijven. Geen dichtregels van anderen stelen, graag. U schrijft:

• een aanhef.....
  .....die bestaat uit een complimenteus woord en de voornaam.
  Par example: Lieve Mathilde, Allerschattigste Johan.
• enkele regels.....
• ..... daarin vertelt u welke indruk de Mogelijke Geliefde op u heeft gemaakt. U noemt een eigenschap of gewoonte van de ander en vermeldt het effect daarvan op u.
  Par example: Je glimlach is zo warm, ik moet er altijd van blozen.
  Je hebt zo veel charme, ik ben erg onder de indruk van je.
• de afsluiting.....
  ..... dat zijn uw initialen. Nee, niet uw hele naam. Een deel van de Valentijnstraditie bestaat uit het romantische mysterie. Geen enkele aanduiding van de afzender erop is te veel van het goede. Dan belandt u in de categorie stalkers.

Heeft u dit alles volbracht, dan verstuurt u de ansichtkaart op tijd. Met de hand posten staat armoedig.
En dan wacht u af.

Leermoment: als iemand de moeite waard is om een Valentijnskaart aan te sturen, dan kunt u geen vod van een kaart sturen. Doe er dus wat mee.

Zult u goed uw best doen, allemaal? Ik hou mijn hart voor u allen vast. Uw enthousiasme is vaak zo pijnlijk veel groter dan uw romantisch vermogen. Doe alles wat u kunt, Liefdescursisten, en graag nog een beetje meer. En mocht u dit jaar wederom jammerlijk falen, wees dan van mijn eeuwigdurend mededogen overtuigd. Met het oog op uw toekomst is er volgende week dan ook een speciale Liefdesles voor degenen die door de mazen van het romantische Valentijnsnet vielen.
Is er nog leven zonder Valentijnskaart in de brievenbus? Wat moet u doen met gewenste Valentijnspost en met ongewenste? U hoort het op maandag 17 februari, de week na Valentijn. Indien noodzakelijk ontvangt u een digitale zakdoek van moi,