(Weer) In Liefde Geloven

Leiden, maandag 5 mei 2003

Allerliefste Liefdescursisten,

Vandaag stuur ik u de grote boze wereld in, en zo eng en griezelig als dat klinkt, is het ook. Het nijpt mij om het hart u op eigen benen te zien staan. Maar 't moet. Hoog tijd dat u leert door vallen en opstaan. Want heus, Liefdescursisten, ik had het wel door dat u bij voorkeur de theorie mijner lessen tot u nam. De praktijk schrok u af. Want uw hart was eens gebroken, ooit gekneusd en hoe dan ook te broos om aan liefde bloot te stellen. Liefde doet pijn, wrokt u. Is het heus?

Neen.

't Is met de liefde wel zo, en dat geldt voor alles, dat hetgeen u tot bloei brengt, u ook tot neergang kan brengen. Simpeler geformuleerd: waar u gelukkig van wordt, kunt u ook ongelukkig van worden. Hetgeen u tot leven brengt, kan uw dood wezen. Zo kan moi nog wel even doorgaan, maar dat zou u wellicht afschrikken. Dat zou zonde zijn van u en ook van het mooie dat l'amour voor u kan betekenen.

Halve liefde gaat niet. Een beetje om iemand geven, of die ander het allermeest van u laten houden en stiekum niet meedoen, dat werkt evenmin. Het maakt eenzaam. U zit samen in de bioscoop, de ander vat verheerlijkt uw hand en terwijl u dat toelaat, denkt u aan een ander. Huur dan liever een video-band om alleen te bekijken.

Liefde is echt of niet. Tussenvormen bestaan niet.

Goed, uw hart heeft geleden onder een romantische desillusie. De ander bedroog u, de liefde werd niet beantwoord of ging als een nachtkaars uit. Maar... de dromen die u had, waren wonderschoon en uw verlangens brachten u tot leven als, zo leek het, nooit tevoren. En is het waar, dat u zich gelukkig voelde en bij uzelf zei, dat u toch nooit had kunnen bedenken dat er iemand als die ander in uw leven zou komen? Als u mijn liefdesverdrietcursus met goed gevolg heeft afgelegd, dan bent u klaar om de belangrijkste vraag te beantwoorden:

vergelijk het ergste met het mooiste dat er was, en beslis dan: was dat 't waard?

Zo ja, dan bent u klaar om opnieuw lief te hebben. Zo nee, dan wordt het zo onderhand eens tijd dat u de ellende gaat verwerken. Of wilt u morgen onder een auto komen en in de laatste minuten van uw bewustzijn spijt voelen dat u nooit werkelijk heeft durven liefhebben? Aan u de keus.

Leermoment: men heeft lief, of niet.

En daarmee laat ik u los, mijn dierbare Liefdescursisten. Kijk in geval van nood de Liefdeslessen nog eens na; ze blijven online staan. Ik ga mij begeven in andere sferen, een lange zoele zomer wacht mij, met amants en bonbons en af een toe een bezoek aan mijn tante in Parijs. Wees moedig, durf lief te hebben, want zeg nu zelf, iets anders dan liefde is het leven toch niet?