van  crisis   naar  kans

Lieve Liefdescursisten,

En u wist zo zeker, dat het deze keer de ware liefde was, die voor altijd en eeuwig zou duren. Er waren wel dingetjes, maar dat waren... nu ja, dingetjes. Die zijn er altijd, dacht u. Maar toch is het nu over en uit, dankzij diezelfde dingetjes. Wat moet u beginnen, nu u weer met lege armen staat?

Dat is de vraag, waarmee u zichzelf kwelt. Afhankelijk van uw mate van wanhoop, ziet u drie mogelijkheden:

1 U begint nergens meer aan, voor u hoeft het niet meer, u heeft geen zin meer in een gebroken hart
2 Val je van het paard, klim er dan meteen weer op. U begint meteen weer met afspraakjes maken
3 Alles lag aan u. Of aan die ander. Of was het toch karma? U bent in de war.

Er zijn genoeg mensen, die voor de eerste optie kiezen. U herkent ze aan de bittere lijnen rond hun mondhoeken, een mopperige stem en de aanwezigheid van een hond, over wie ze zeggen: “Naarmate ik de mensen beter ken, ga ik meer van dieren houden. “ Nu hoort dierenliefde onvoorwaardelijk te zijn, dat staat. Wat ook staat, is dat bitterheid de beste manier is om de liefde weg te jagen. Deze optie duurt dus, in tegenstelling tot menige liefde, wel een leven lang.

De tweede optie is de favoriet van menige man onder mijn Liefdescursisten. De methode bedje in-bedje uit lijkt ideaal. Eindelijk kan het weer, mailen ze, en dan lees ik passages over 'inhalen' en 'genieten van het leven'. Dat schrijven degenen die na een paar maanden weer mailen, maar dan met het besef van verdriet over die eerdere liefdesbreuk. Zo heeft een ieder een eigen proces van verwerken. Meteen weer afspraakjes maken kan afleiding bieden, maar de ene Geliefde is niet te vervangen door de andere Geliefde. Er moet dus eerst wat emotionele ruimte ontstaan voor een nieuwe vacature.

Dan is er de derde optie. Na een liefdesbreuk bent u in de war, en dat is normaal. Ook al kunt u rationeel alles begrijpen en op een memoblaadje samenvatten, daarmee - of nee, juist dan kan deze emotionele doolhof opeens de uwe zijn. U kunt wakker worden met onbeantwoordbare vragen. Of u weet niet meer wat de functie van liefde is. Ja, dat zijn tekenen aan de wand. In dit geval zou ik zeggen: begin een dagboek en beschrijf daarin uw symptomen. Zo houdt u de cyclus van verwarring onder toezicht en daarin zult u geruststelling vinden.

Weer met lege armen staan is heel verdrietig. Natuurlijk. U heeft mijn sympathie en mijn begrip. Maar ook mijn verzoek om aan uw liefdesverdriet grenzen te stellen. Om nu overal en aan iedereen uw tranen te laten zien, dat moet niet. Hoe u wel hiermee dient om te gaan, en wat u tot troost zal zijn, heb ik uiteengezet in een praktische gids. Die kunt u zomaar gratis aanvragen - een mail is voldoende.

Met deze les eindigt dit seizoen van de Liefdescursus. Het goede nieuws is, dat alle jaargangen nog steeds gewoon raadpleegbaar zijn, zonder inschrijven of registreren. Waar vindt u dat nog tegenwoordig? Inderdaad, bij

Uw Liefdesdocente,

Vilan van de Loo

vorige  lessen:  van  crisis  naar kans