Kussen

Huid tegen huid, dat is de liefde. Tot het anders wordt. Minder. Niet meer zo vanzelfsprekend als het was.

Alleen

Zit je daar als man. Eenzaam en ellendig. Natuurlijk helpt de drank. Maar alleen op de korte termijn, helaas.

Signaal

Het teken van liefde en verliefdheid, dat is de roos. Een geluk om te ontvangen. Let op de doorns.

Samen

U denkt: wij zijn voor altijd gelukkig. Denkt degene die naast u staat hetzelfde? Weet u dat heel zeker?

Toekomst

Weet u nog, hoe onbezorgd alles in het begin was? En kijk nou eens. Toch bestaat er ware liefde.

Vertrouwen

U weet niet wie uw nieuwe liefde is. Alles is onbekend. Het enige dat u kunt doen is: vertrouwen

Leiden,    maandag,    9    februari    2015



Les    6:    Maar    ik    wilde    kinderen...

Lieve Liefdescursisten,

Het kan zomaar gebeuren dat u opeens iemand ontmoet en diep in uw ziel de roep hoort om kinderen te krijgen. Ja, en vijf minuten daarvoor wist u nog van niks. Zo snel kan het leven veranderen, ook als die ander wederom vertrekt. Daar zit u met uw onvervulde kinderwens. Wat te doen?

In een dergelijke situatie adviseer ik altijd even een rekensom te maken op basis van uw leeftijd. Ik neem aan, dat u minstens 25 jaar bij uw kind wilt zijn. Of langer, wanneer kleinkinderen u eigenlijk ook leuk lijken. Met die rekensom weet u hoeveel tijd u nog heeft en ook, of die tijd inmiddels verstreken is. Denk aan griezelige oude vaders zoals Rob de N. Zo moet het niet.

Soms zijn de kansen voorbij. Dan voelt u verdriet en radeloosheid. En dan weet u niet meer hoe u verder moet. Uit uw omgeving komt opmonterende prietpraat. Lief bedoeld en volslagen nutteloos. Ik bied u iets anders.

Verdriet om een kinderwens die verloren gaat lijkt op het verdriet om een verloren liefde. Wat nog zal zijn, doet pijn. Het is verlies, en als met uw laatste liefde ook de kinderwens verdween, is dat dubbel erg. Maar nog niet hopeloos. Wat u te doen staat, is het volgende.

De pijn die u voelt, bevat de oplossing. Emotie is informatie. Er zijn gedachten die meer pijn doen dan andere. Daar gaat het om. Wat komt steeds terug en brengt u tot huilen? Dat kan bijvoorbeeld zijn:
1 Nu zal ik nooit geborgenheid en geluk kennen.
2 Ik heb zoveel liefde te geven en niemand wil het.
3 Mijn leven is zinloos geworden.

Er zijn meer mogelijkheden, hoor. Eens vertelde iemand als het diepste van zijn liefdesverdriet, dat hij nu niemand had om mee te bridgen. Dat kan. Het ene is even erg als het andere. In de liefde bestaat gen hiƫrarchie van leed.

Wat het ook is dat u het meeste leed brengt, precies daarmee moet u iets gaan doen. En dat is: aan anderen geven, wat u het meeste mist. Denk creatief, Liefdescursisten, het kan u zomaar een gelukkig leven brengen.

Stel, u voelt een oceaan aan liefde in uw hart en niemand heeft belangstelling om daar eens heerlijk in te dobberen. Dat is zuur. Maar het betekent alleen, dat u de kandidaten op de verkeerde plaats heeft gezocht. Wie hebben er behoefte aan liefde? Denk breed. Ook aan oude mensen in tehuizen. Aan asielzoekerscentra. Aan migranten levend in isolement, die snakken naar wat aanspraak. En dan komt u, reddende engel, vol steun en liefde.
Nu niet op de vloer gaan stampen van ja-maar-dat-wil-ik-niet. Het gaat er even niet op wat u wilt. Het gaat er nu om wat goed voor u is.

Valt het u ook op, dat er meer en meer mensen zijn die verklaren niemand meer te vertrouwen? Ze hebben een scherpe trek om hun mond en van die vermoeide ogen. Misschien denkt u bij zichzelf: nou, ik eigenlijk ook niet meer zo. Dat zou ik jammer vinden. Voor u. Want vertrouwen, dat is het vertrekpunt van elke liefde, groot of klein. Hoe u het vertrouwen kunt hervinden, hoort u volgende week van

Uw Liefdesdocente,

Vilan van de Loo

vorige  lessen:  van  crisis  naar kans


speciaal aanbevolen

Bij iedere grote liefde voel ik een kinderwens, op dezelfde manier die me naar urenlange vioolmuziek doet verlangen. Het zou fantastisch zijn. Maar ik zou er toch te zenuwachtig van worden. Daarom heb ik nul kinderen, en dat is precies genoeg.

Ooit wilde ik een liefdeskind van D. en D. wilde dat ook van mij. Dat trof. We spraken over de ideale voornaam, over normen en waarden van een goede opvoeding en over een geschikt schema van halen en brengen, want ook een liefdeskind moet naar school en wil naar clubjes.

Bij dat schema ging het mis. Ik ontdekte dat mijn leven niet echt ruimte bood voor een liefdeskind en dat van D. helemaal niet. Hij wenste uit te slapen, en wie draaide dan weer eens voor alles op? Soms kregen D. en ik ruzie. Ook dat was onthullend, in die zin, dat daardoor eens te meer duidelijk was hoe slecht hij en ik bij elkaar pasten.

De romance ging voorbij, en toen was ik opeens dankbaar dat het niet tot een baby was gekomen. Ook voor het kind, uiteraard.

Template by w3layouts.com