Chemie, wat is dat eigenlijk?

Leiden, maandag 10 januari 2005

Mijn lieve Liefdescursisten,

Een van u is zomaar gaan mediteren op het onderwerp dat ik vorige week aankondigde. Nooit doen, anonieme Liefdeskneus! U ziet wat ervan komt. Deze week stuurde u me een mail die dermate pijnlijke levensvragen bevatte, dat ik moest wenen. U bent nog erger in de war dan ervoor. Nu zal ik alles dubbel zo simpel moeten uitleggen hoe dat werkt, met de chemie. Anoniem kneuzekindje en alle anderen, opgelet.

Ziehier het eerste element van chemie: interactie.

Dat geschiedde met deze e-mail. Er ontstond een chemie van barmhartigheid, wat iets geheel anders is dan romantische liefde, maar wel vergelijkbaar, zeker als ik het doe.

Wilt u chemie tussen u en een ander laten ontstaan, dan zult u in actie moeten komen. Doe wat uw hart uw ingeeft hierbij, maar denk een beetje om de ander. Kunt u bijvoorbeeld mooi broeierig kijken, dan doet u zulks slechts enkele minuten. Per keer. U kunt dan zelf besluiten of u deze minuten aaneengesloten opmaakt of de broeikijktijd liever wil verspreiden over meerdere oogopslagen. Zo heeft de ander immers tijd om uw initiatief waar te nemen en te ontvangen. Dat kan even duren. Of in het geheel niet.

Dat is het tweede element van chemie: onvoorspelbaarheid.

U kunt alles doen dat u wilt - en laat het vooral niet- en toch blijft het wonder van de chemie uit. U legt oogcontact, de ander knikt u bemoedigend toe. U opent het gesprek, de ander gaat in op alles dat u zegt. U suggereert een nader samenzijn, de ander roept meteen: "hoera!" Toch geen chemie.

Andersom. U bent die dag zo knorrig als een varken, maar glimlacht naar die ander. U weet nauwelijks wat te zeggen en u struikelt over uw eigen voeten, en toch wilt u niks anders dan bij die ander te zijn. Er is misverstand op misverstand, maar eigenlijk geeft dat niets en toch ook weer alles. Chemie.

Zoals ik al zei: een onvoorspelbare interactie.

Dat wil evenwel niet zeggen, dat u aan het noodlot bent overgeleverd. Nu even het volle verstand aanzetten, Liefdescursisten. Ik ga iets dieper.

De romantische chemie is de leer van de harts-elementen. Een hartsverbinding ontstaat tussen twee mensen, twee elementen als het ware. Essentiële elementen, voor elkaar, om tot de juiste verbinding te komen. De een kan dat dankzij de ander. Uw harts-element bepaalt of een ander harts-element reageert, en andersom. Dat staat los van futiliteiten als leeftijd, kleding of het humeur van de dag.

Uw harts-element is uw essentie: wie u ten diepste bent, of dient te worden. Daarom is niets sterker dan chemie: het komt uit de kern van wie u bent.

En daarmee is het Leermoment van Deze Week aangebroken, Liefdescursisten. Zal ik het zelf maar zeggen?

Wie zichzelf is, heeft de meeste kans op romantische chemie.

Indien u alleen lacht om grapjes die u werkelijk leuk vindt, datgene eet wat waar u trek in heeft, in gelegenheden komt waar u zich thuis voelt en geen honden aait als u eigenlijk bang voor ze bent, zal ik de lijst nog langer maken? Mais non. Het zal duidelijk zijn wat ik bedoel met uzelf zijn.

De romantische chemie heeft gevolgen. Er is een ander in uw leven verschenen met wie u wilt praten, lachen, wandelen en alles doen wat thuis en uit maar mogelijk is. Dat is lastig, want opeens ontdekt u dat u verlegen bent. Terwijl u anders assertief genoeg bent, durft u als het op die ene aankomt opeens verbijsterend weinig. Op maandag 17 januari leg ik u uit hoe dat kan, en wat het beste is dat u kunt doen. Volgende week krijgt u eenvoudige romantische handreikingen van moi,

uw Liefdesdocente,

Vilan van de Loo