X doen, maar Y bedoelen
Leiden, maandag 9 mei 2005
Lieve Liefdescursisten,
Denkt u eens terug aan dat verre verleden, waarin u de lagere
school bezocht. Daar werd heel wat gepest. Elkaar duwen, knijpen
en op het schoolplein laten struikelen, dat mocht toen allemaal
nog. Het gold als spelen, maar onderling wisten de kinderen
wat het betekende: extra aandacht. Romantische bedoelingen.
Een klap geven stond gelijk aan een liefdesverklaring. Ja,
Cursisten, was het leven maar zo overzichtelijk gebleven!
U kreeg een klap en wist dat iemand een oogje op u had.
Sindsdien is er veel veranderd. Heel wat vrouwen zitten op
karate, om iets te noemen. Eén enkele slag en hop, daar
ligt de man en hij staat niet meer op. Tant pis, zou
mijn tante in Parijs zeggen.
Moi volstaat met u op het principe te wijzen. Wat
u destijds normaal vond, is dat nog steeds. Iemand doet X,
maar bedoelt Y. Dat is de techniek van de Dubbele Agenda.
In de romantiek is de techniek van de Dubbele Agenda uiterst
nuttig. Hoewel er veel bezwaar tegen bestaat, dat weet ik.
Men zegt dan, dat de Dubbele Techniek neerkomt op manipuleren,
en dat zou verkeerd zijn. Alles gewoon zeggen zoals het is,
ziehier de norm. Eerlijk, heet dat. Ik noem het: onbeschoft.
Anderen plompverloren overvallen met eenpersoons-gevoelens
waarop dan ogenblikkelijk een antwoord moet komen, dat staat
me allerminst aan.
Wat is er mis met voorzichtigheid, met nadenken, met beleid,
met enige zorg voor het eigen ego dat immers altijd fragiel
is?
Ik zal u twee voorbeelden geven.
U vroeg iemand om samen eens een kopje thee, koffie, een
borrel te drinken. Uw uitnodiging klonk nonchalant, dag en
uur kwamen de ander wonderwel uit. Natuurlijk!
Maar die ander weet niet, dat u obsessief verliefd bent en
dat u eindelijk wilt weten waar u aan toe bent. Ziehier de
Dubbele Agenda. U gedraagt zich ietwat achteloos, net of u
meerdere ontmoetingen van dit genre heeft. Maar u voelt brandende
passie. Is de ander koel? Dan bent u gered dankzij uw bestudeerde
nonchalance. Zijn de gevoelens wederzijds? Enfin.
Ander voorbeeld.
Op een onschuldige wandeling gaat
u met die ander op een bankje
zitten. Gezellig kouten over allerlei.
Dan legt u uw arm over de rugleuning
van dat bankje. Toenadering. Maar
het ziet eruit, of u nu eenmaal
zo prettig zit. Ook als u geleidelijk
centimeters dichterbij schuift,
omdat u heel erg graag precies
en uitvoerig wilt zeggen wat u
vindt van de christelijke jaartelling.
Schrikt die ander weg? Niets aan
de hand. Kunt u aldoor dichterbij
blijven schuiven? C'est formidable!
Welnu, Liefdescuristen, het voordeel van X doen en Y bedoelen,
lijkt mij evident. Het Leermoment van deze week ligt dan ook
voor de hand: het gebruik van de Dubbele Techniek duidt op
romantische beschaving.
Studeert u wel ijverig in Liefdesarchief? Moi krijgt
erg veel voor de hand liggende
vragen, waarop zij de antwoorden
al lang gegeven heeft. Maar vooruit.
Ik ben zacht van karakter. Voor
degenen die te dom zijn om te
zoeken en voor alle anderen, zal
ik volgende week uitleggen wat
een liefdesbrief is, en wat de
drie cruciale elementen ervan
zijn. Wanneer het zenden van liefdesbrieven
ongepast en onwenselijk is, verneemt
u eveneens op maandag
16 mei van
moi,
uw Liefdesdocente,
Vilan van de
Loo
|
