 |
|
 |
|
 |
|
Les 18: Plotseling Afknappen
Leiden, maandag 10mei 2010 Lieve Liefdescursisten, Dat was een angstig iets, vorige week. Menige Liefdescursist die zich veilig waande in een seriële afspraakjesstructuur, schrok hevig. Ja, er kan zomaar een wolkje aan de hemel verschijnen dat de zon geheel verduistert. U bent verliefd of hoop dat te worden, u wordt bemind of hoopt dat te zijn en dan gaat toch alles vanzelf?
Ziehier het grootste misverstand over de liefde. Vanzelf gaan. Het is een wensdroom, waarbij de mooiste Hollywood-film verbleekt. De een ontmoet de ander, dan gaat alles vanzelf en daarna bent u samen oud geworden. Ging ook vanzelf. Nooit een misverstand, nimmer een conflict. Vanzelf ontmoet, vanzelf gelukkig. Vanzelf.
Een mooie wensdroom. Maar ook een gevaar voor uw romantische gezondheid. Want u redeneert dat vanzelf-gaan goed is, en dat niet-vanzelf-gaan verkeerd is. Dus als u eens adverteert om de liefde te vinden, in een krant of op een datingsite, dat gaat dat niet vanzelf en kan het nooit tot ware liefde leiden. Zo denkt u. En dat is dom. Oliedom.
Hoe meer u doet om de liefde te vinden, hoe beter het is. Vooral als u tijd neemt om alles te doordenken en te doorvoelen.
Die methode raakt aan het grof-romantische onderwerp van deze week, het plotseling afknappen. Helaas bestaat dit. U zit in alle onschuld samen thee te drinken en opeens snauwt uw Geliefde u toe het echt niet meer te verdragen en dat het uit is. Andersom kan ook. Opeens valt het u op wat een in-gemeen gezicht die ander heeft, en u voelt een diepe afweer. Daar kunt, nee, daar wilt u nooit meer naar kijken. U spreekt enkele korte woorden tot afscheid. Hoe dat gezicht u verbijstert nakijkt, ziet u niet meer.
Opeens is het anders. Of nou ja, opeens... Zo opeens is het nooit, Liefdescursisten. Want u voelde dat ene kleine ergernisje dat u omwille van de harmonie niet uitsprak. Ook was er een irritatie die u onderdrukte. Er waren wel wat gedragingen die u tegenstonden, maar dat besloot u juist charmant te vinden en tegen uzelf zei u, dat iedereen nu eenmaal anders was. Dit nu heet zegeltjes sparen. Met elke onaangenaamheid die u werkelijk hindert en die u voor uzelf en de ander verbergt, plakt u een zegeltje in het spaarboekje. Op een dag is dat boekje vol en dan levert u het in. Dat is het moment van afknappen. Wat eraan te doen is, ligt voor de hand. Nee, niet alles maar zeggen, dat is weer het andere uiterste. U dient onder ogen te zien dat u zich ergert aan iemand die u liefheeft of die u kunt gaan liefhebben. Dat blijft ook zo. Ergernissen horen bij de liefde. De ander is volmaakt of juist niet, wat even ergerlijk is. Daar moet u in uzelf vrede mee zien te sluiten. Voelt u de ergernis opwellen, schenk er dan voor uzelf aandacht aan. Begin een dagboek, schrijf onverstuurbare brieven, beken alles aan een onverschillig huisdier of ga sporten. Zo haalt u de emotie uit de ergernis en de ergernis uit u. Dat voorkomt dat u plotseling afknapt.
En hoe voorkom ik dat iemand op mij afknapt, Liefdesdocente, vraagt u nu. Dat is zeer moeilijk, Cursisten. Laat ik gerust zeggen: onmogelijk. U heeft immers geen controle over het gevoelsleven van de Geliefde. Wat u wel kunt doen, is leren omgaan met afwijzing.
Samengevat: spaar geen zegeltjes.
Hoe dat moet, zal ik u volgende week maandag uiteenzetten. Op 17 mei verneemt u het een en ander uiteen over afwijzingen, emoties en het hervinden van uw evenwicht van |
|
 |