Les 18: Heimwee en verlangen
Sunset Boulevard
Leiden, maandag 7 mei 2012
Lieve Liefdescursisten,
Wij zijn het gelukkigste in ons verleden, en met terugwerkende
kracht verlenen wij vage liefdes een romantische glans, en
geven we aan gebroken harten een theatrale omlijsting. Ja,
toen, ooit, vroeger, toen leefden we totaal en volledig. Dat
willen we weer: die passie, die hartstocht, dat zinderende
gevoel van het stromende bloed in onze aderen.
Dit verlangen heet: nostalgie. U verlangt naar het verleden,
dat wil zeggen, naar een ideale versie van het verleden, zoals
het er eigenlijk had moeten zijn. Uit deze formulering begrijpt
u meteen al hoe uw kansen staan als het aankomt op vervulling
van het verlangen. Maar dat is juist fijn, zeg ik meteen troostend.
Zo kunt u immers uw verlangen behouden, en wat meer is, u
kunt het koesteren.
Kijkt u eens op een eenzame lente-avond naar de film Sunset
Boulevard (1950). Het is een klassieker over schoonheid,
de dingen die voorbij gaan, over heimwee en verlangen naar
dat wat nooit terugkomt. Dan zult u ook zien, hoe ellendig
het kan aflopen indien u ten koste van alles het verleden
wilt herbeleven. Kan niet. Is voorbij. Laat gaan.
Dit betekent dus, praktisch-romantisch beschouwd, dat u geen
contact meer gaat opnemen met hele en halve exen. U laat alle
onbenutte mogelijkheden voor wat ze zijn: onbenut. Dat kansen
voorbij gaan, heeft een reden. Liefdesbrieven en andere archivalia
bergt u netjes op in een speciaal daartoe aangeschafte doos
die u op de berging zet. U hoeft er geen altaar van te maken,
afgoderij heeft nog niemand het geluk gebracht.
En wat merkt u dan? Ja. Dat weet ik. Opeens
heeft u behalve het verlangen naar het verleden nogal veel
toekomst erbij gekregen. Dat kan best overweldigend zijn.
Wanneer u uw dagen niet meer vult met smachten naar deze of
gene ex, valt er een gat. Wat nu?
Nu niks, zeg ik daarop. Niet de fout maken om een Geliefde
aan te schaffen als hartsvulling, dat werkt toch niet. U gaat
voelen wat er te voelen is, want om dat gat heen en eronder
zitten allerlei gevoelens. Denk maar aan een gat in een appel
dat een wormpje knaagde: eromheen zit appel.
Die gevoelens bestaan onder andere uit verbazing, wrok, woede,
angst, niewsgierigheid, optimisme en ambitie.
Uiteindelijk komt uit al dat voelen wat er te voelen is,
een inzicht naar voren dat u de weg wijst in de toekomst.
En anders kunt u mij mailen,
Komende maandag bespreek ik de liefdesrelatie tussen Bambi
en Feline, en waar dat toe leidde. Speciaal aanbevolen voor
alle Liefdescursisten die bij de films moeten huilen. Volgende
week heeft u nog meer te huilen,
|
