Les 10: Het kreng in de vrouw
All about Eve

Leiden, maandag 12 maart 2012

Lieve Liefdescursisten,

Voor veel mannen is het moeilijk om een vrouw te vinden en te houden. Dat ligt niet altijd aan die vrouw. Het is de man die vaak bang is voor de vrouw. Hij weet niet wat ze wil, en hij vreest dat hij er nooit achter komt. Dat wil zeggen, tot de woorden klinken die elke man ervaart als aankondiging van executie: "We moeten praten".

Bang zijn voor vrouwen getuigt van psychologisch correct inzicht. Vrouwen zijn een beetje verknipt geraakt door al die tegengestelde eisen die aan hen gesteld worden. Ze moeten lief en mooi zijn, maar ook assertief en regenbestendig. Ze moeten luisteren naar de man en uit zichzelf over hun eigen leven praten, dus niet meer wachten op een belangstellend vraagje (ach, en dat hoort de vrouw zo graag!) en ze moeten een baan hebben maar toch ook goed kunnen koken, dat wil zeggen, zoals hij dat lekker vindt.

Ja, van minder wordt een normaal mens al gek. Dus hiervan ook. Maar hoe is dat met vrouwen, ze doen hun best om aan alles tegelijkertijd te voldoen. En kan dat? Neen, weet de man, die altijd hoopt op liefde en een warme maaltijd maar soms een snauw krijgt en daarna zelf zijn boterham kan gaan beleggen met tevredenheid.

Zoals Margo Channing ooit zei: "Fasten your seatbelts, it's going to be a bumpy night." Dat was in de film All about Eve (1950), waarin de heldin - Margo dus - gespeeld werd door de onvergetelijke Bette Davis. Mevrouw Davis heeft in haar leven geen moment last gehad van de disease to please. Het innerlijk kreng, dat elke vrouw in zich heeft, kreeg volop de ruimte. Tegengestelde eisen? Bette zei er wat van, waarna elk gesprek afgelopen was. Ze had een stem die door merg en been kon snijden. En die ogen? Het koude zweet staat je op de rug.

Ik kan u All about Eve dan ook van harte aanbevelen. Het zet uw moderne leven in een heel ander perspectief. Want ja, het kan nog veel erger, dat ziet u dan zelf. Die bumpy night was het leven zelf natuurlijk.

Evenzogoed blijft dat probleem: die bangige mannen, en hoe ze dan met vrouwen moeten omgaan. Hiervoor zal ik een algemene richtlijnen geven.

Heren-Cursisten, opgelet. Is er een vrouw voor wie u voelt, dan dient u zo snel mogelijk voor uzelf een kleine handleiding op te stellen. Daarop staat wat haar kwaad maakt en wat haar blij maakt. Bestudeer haar gedrag in een crisis, let op wat haar kalmeert. Dat noteert u.

Voorbeeldje. Zelf kan ik buiten zinnen raken van drift over dubbel verpakte kleinigheden. Is er een man die toekijkt, en hij maakt er een grapje over, dan neem ik aan dat hij zijn leven voltooid acht. Mijn drift verplaatst zich dan naar hem. Is hij verstandig, dan vraagt hij: "Mag ik dat voor je doen?" Grote kans dat ik het ding naar hem toegooi. De ideale man zegt: "moment", en ontdoet het ding buiten mijn gezichtsveld van de verpakking, om het dan aan mij te geven met een lieve glimlach. Of nee, zonder glimlach. Zodra ik triomf vermoed...

Deze man heeft dus iets geleerd. Dat past hij toe. Zo ontstaat er huiselijke vrede.

Ziet u hoe eenvoudig het is?

U hoeft als man niet te verwachten dat vrouwen altijd weten wat ze willen. Dat kan haast niet, door al die tegengestelde eisen. Blijft u aldoor vragen ("Maar wat wil je dan?" of: "Wat wil je nu eigenlijk echt?") dan ontketent u de Bette Davis in haar. Het is dus veel beter op te letten wat zij doet en nalaat.

Er zijn ook mannen, vooral de dertigplussers, die een andere reden hebben om vrouwen te vrezen. Dat zijn degenen die vermoeden dat zij slechts gezien worden als vadermateriaal. De technische bijzonderheden laat ik aan uw fantasie over die hiervoor hopelijk tekortschiet. Maar wat ik wil zeggen, die angst is ongegrond. Genoeg vrouwen die nul kinderen wensen. Denkt u maar eens aan de barones uit The Sound of Music. Volgende week leg ik u uit hoe u baronessen herkent, en wat zij wensen. Tot maandag,